बायको : आज मला कसंतरी होतय
नवरा : अग आजच्या दिवस सहन कर
संक्रांतिचं गोड गोड बोलण्यामुळे होत असेल.
उद्यापासून वाटेल बरं
नवरा : अग आजच्या दिवस सहन कर
संक्रांतिचं गोड गोड बोलण्यामुळे होत असेल.
उद्यापासून वाटेल बरं
पप्पु - उद्या पासनं मी शालेत जाणार नाई .।।
मम्मी - कावून ?
पप्पु - ती बाई स्वतः ले का समजुन राईली का
माईत नाई ??
मम्मी - काय झालं ??
पप्पु - बाईंनी स्वतः फळ्यावर लिव्हल
" महाभारत " .
आणि मले विचारले सांग म्हने महाभारत कोणी लिहिले ??
मी सांगितलं बाई आत्ता तुम्हीच तर लिव्हल .।।
तिने मले लई मारल...खरं बोलाचा जमानाच नाई रायला आता तर........ ।।
मम्मी - कावून ?
पप्पु - ती बाई स्वतः ले का समजुन राईली का
माईत नाई ??
मम्मी - काय झालं ??
पप्पु - बाईंनी स्वतः फळ्यावर लिव्हल
" महाभारत " .
आणि मले विचारले सांग म्हने महाभारत कोणी लिहिले ??
मी सांगितलं बाई आत्ता तुम्हीच तर लिव्हल .।।
तिने मले लई मारल...खरं बोलाचा जमानाच नाई रायला आता तर........ ।।
अमेरिकेत एका शहरात नवरे विकत मिळण्याचे दुकान होते.… दुकान म्हणजे चक्क पाच माळ्यांची अलिशान बिल्डींग!! जसजसे एकेक माळा वर चढू तसतसे नवऱ्यांची क्वालिटी वाढत होती.!!
तर त्याचे झाले काय…
आपली चिंगी सहज फिरत फिरत अमेरिकेत जाते... आणि तिला हे दुकान दिसते... अरे वा!! "आमच्या इथे नवरा विकत मिळेल" अशी पाटी पाहून जाम खुश झाली.!! इथून मस्तपैकी एक झक्कास नवरा घेऊन जावा असा विचार करून आत शिरली...
पहिल्या माळ्यावर पाहिले तर तिथे सूचना होती... "इथल्या सर्व पुरुषांकडे जॉब आहे."
चिंगी खुश झाली.!!
पण वरच्या माळ्यावर जाउन आणखी चांगल्या क्वालिटी चा नवरा घ्यावा असा विचार केला…
दुसऱ्या माळ्यावर बोर्ड होता: "येथील सर्व पुरुषांकडे जॉब आहे आणि स्वतः चे घर आहे.!!" चिंगी जाम खुश झाली. "च्यामारी लैइ भारी" असे म्हणली. पण हावरटपणा नसेल तर ती चिंगी कसली.?
आपल्याला आणखी चांगला नवरा पायजेल असे म्हणत तिसऱ्या माळ्यावर गेली. तिथे लिहिले होते : "इथले सर्व पुरुषांकडे जॉब व घर आहे. तसेच ते घर कामात सुद्धा मदत करतात.!!"
आता मात्र चिंगी उड्या मारू लागली.
आता हिथून ह्यापेक्षा भारीवाला नवरा घेऊनच जाणार असा विचार करून चौथ्या माळ्यावर गेली. तिथे लिहिले होते : "इथले सर्व पुरुषांकडे जॉब , घर आहे. तसेच ते घरकामात मदत करतात आणि तुमचे पाय सुद्धा चेपून देतात."
"अहाहा कित्ती मस्त.!!" पण आणखी वरच्या माळ्यावर जाउन ह्यापेक्षा भारी नवरा मिळवावा असा विचार केला.!!
पाचव्या माळ्यावर गेली.... पण तिथे एकही पुरुष नव्हता!! एक इलेकट्रोनिक नोटीस बोर्ड होता…
"या माळ्यावर येणाऱ्या तुम्ही १५०३४७५८९ व्या स्त्री आहात.!! तुम्हाला हवा असलेला नवरा आमच्याकडेच काय पण इतर कुठेच मिळणार नाही!!
कुणीतरी खरे म्हंटले आहे… स्त्रियांना कितीही चांगल्या गोष्टी दिल्या तरी त्यांचे समाधान होत नसते!! "
=================
आणखी वाचा…
आपला चिंटू सुद्धा अमेरिकेला गेलेला असतो. याच दुकानाच्या मागच्या बाजूला आणखी एक दुकान असते. बोर्ड असते "आमच्या येथे बायको विकत मिळेल"!!
सेम टू सेम बिल्डींग... ५ माळ्यांची... आणि प्रत्येक मजल्या गणिक बायकांची क्वालिटी वाढवणारी.!!
चिंटू पहिल्या माळ्यावर जातो… नोटीस बोर्ड वाचतो : "येथील स्त्रिया आपल्या नवऱ्याचे म्हणणे ऐकतात आणि उगाचच वायफळ बडबड करीत नाहीत.!!"
चिंटू जाम खुश होतो. एक चिकणी बायको निवडतो आणि लग्न करून घेऊन येतो!!
=================
जाता जाता...
आत्ताच आलेल्या अहवालानुसार... बायको मिळण्याच्या त्या दुकानाच्या २ ऱ्या ते ५ व्या माळ्यांना आजपर्यंत एकाही पुरुषाने भेट दिलेली नाहीय!! !
तर त्याचे झाले काय…
आपली चिंगी सहज फिरत फिरत अमेरिकेत जाते... आणि तिला हे दुकान दिसते... अरे वा!! "आमच्या इथे नवरा विकत मिळेल" अशी पाटी पाहून जाम खुश झाली.!! इथून मस्तपैकी एक झक्कास नवरा घेऊन जावा असा विचार करून आत शिरली...
पहिल्या माळ्यावर पाहिले तर तिथे सूचना होती... "इथल्या सर्व पुरुषांकडे जॉब आहे."
चिंगी खुश झाली.!!
पण वरच्या माळ्यावर जाउन आणखी चांगल्या क्वालिटी चा नवरा घ्यावा असा विचार केला…
दुसऱ्या माळ्यावर बोर्ड होता: "येथील सर्व पुरुषांकडे जॉब आहे आणि स्वतः चे घर आहे.!!" चिंगी जाम खुश झाली. "च्यामारी लैइ भारी" असे म्हणली. पण हावरटपणा नसेल तर ती चिंगी कसली.?
आपल्याला आणखी चांगला नवरा पायजेल असे म्हणत तिसऱ्या माळ्यावर गेली. तिथे लिहिले होते : "इथले सर्व पुरुषांकडे जॉब व घर आहे. तसेच ते घर कामात सुद्धा मदत करतात.!!"
आता मात्र चिंगी उड्या मारू लागली.
आता हिथून ह्यापेक्षा भारीवाला नवरा घेऊनच जाणार असा विचार करून चौथ्या माळ्यावर गेली. तिथे लिहिले होते : "इथले सर्व पुरुषांकडे जॉब , घर आहे. तसेच ते घरकामात मदत करतात आणि तुमचे पाय सुद्धा चेपून देतात."
"अहाहा कित्ती मस्त.!!" पण आणखी वरच्या माळ्यावर जाउन ह्यापेक्षा भारी नवरा मिळवावा असा विचार केला.!!
पाचव्या माळ्यावर गेली.... पण तिथे एकही पुरुष नव्हता!! एक इलेकट्रोनिक नोटीस बोर्ड होता…
"या माळ्यावर येणाऱ्या तुम्ही १५०३४७५८९ व्या स्त्री आहात.!! तुम्हाला हवा असलेला नवरा आमच्याकडेच काय पण इतर कुठेच मिळणार नाही!!
कुणीतरी खरे म्हंटले आहे… स्त्रियांना कितीही चांगल्या गोष्टी दिल्या तरी त्यांचे समाधान होत नसते!! "
=================
आणखी वाचा…
आपला चिंटू सुद्धा अमेरिकेला गेलेला असतो. याच दुकानाच्या मागच्या बाजूला आणखी एक दुकान असते. बोर्ड असते "आमच्या येथे बायको विकत मिळेल"!!
सेम टू सेम बिल्डींग... ५ माळ्यांची... आणि प्रत्येक मजल्या गणिक बायकांची क्वालिटी वाढवणारी.!!
चिंटू पहिल्या माळ्यावर जातो… नोटीस बोर्ड वाचतो : "येथील स्त्रिया आपल्या नवऱ्याचे म्हणणे ऐकतात आणि उगाचच वायफळ बडबड करीत नाहीत.!!"
चिंटू जाम खुश होतो. एक चिकणी बायको निवडतो आणि लग्न करून घेऊन येतो!!
=================
जाता जाता...
आत्ताच आलेल्या अहवालानुसार... बायको मिळण्याच्या त्या दुकानाच्या २ ऱ्या ते ५ व्या माळ्यांना आजपर्यंत एकाही पुरुषाने भेट दिलेली नाहीय!! !
अब्राहम लिंकनचे हेडमास्तरांस पत्र
प्रिय गुरुजी,
सगळीच माणसे न्यायप्रिय नसतात, नसतात सगळीच सत्यनिष्ठ, हे शिकेलच माझा मुलगा कधी ना कधी, मात्र त्याला हे देखील शिकवा - जगात प्रत्येक बदमाषगकणिक असतो एक साधुचरित पुरुषोत्तमही, स्वार्थी राजकारणी असतात. जगात तसे असतात, अवघं आयुष्य समर्पित करणारे नेतेही असतात, टपलेले वैरी तसे जपणारे मित्रही!
मला माहीत आहे. सगळ्या गोष्टी झटपट नाही शिकवता येत... तरीही जमलं तर त्याच्या मनावर ठसवा, घाम गाळून कमावलेला एकच छदाम आयत्या मिळालेल्या घबाडापेक्षा मौल्यवान आहे. हार कशी स्वीकारावी ते त्याला शिकवा, आणि शिकवा विजयाचा आनंद संयमांन घ्यायला !
तुमच्यात शक्ती असली तर त्याला द्वेषमत्सरापासून दूर रहायला शिकवा, शिकवा त्याला, आपला हर्ष संयमानं व्यक्त करायला. गुंडाना भीत जाऊ नको म्हणावं, त्यांना नमवणं सर्वांत सोपं असतं!
जमेल तेवढं दाखवीत चला त्याला ग्रंथभांडाराचं अद्‍भुत वैभव मात्र त्याबरोबरच, मिळू दे त्याच्या मनाला निवांतपणा सृष्टीचे शाश्वत सौंदर्य अनुभवायला. पाहू दे त्याला पक्ष्यांची अस्मान भरारी... सोनेरी उन्हात भिरभिरणारे भ्रमर... आणि हिरव्यागार डोंगर उतारावर डुलणारी चिमुकली फुलं!
शाळेत त्याला हा धडा मिळू दे, फसवून मिळालेल्या यशापेक्षा सरळ आलेले अपयश श्रेयस्कर आहे. आपल्या कल्पना, आपले विचार यांच्यावर दृढ विश्वास ठेवायला हवा त्याने बेहेत्तर आहे सर्वांनी त्याला चूक ठरवलं तरी!
त्याला सांगा, त्यांन भल्यांशी भलाईनं वागावं, आणि टग्यांना अद्दल घडवावी. त्याला हे पुरेपूर समजवा, की करावी कमाल कमाई त्याने ताकद आणि अक्कल विकून... पण कधीही विक्रय करू नये हृदयाचा आणि आत्म्याचा! धिक्कार करणार्‍यांच्या झुंडी आल्या तर कानाडोळा करायला शिकवा त्याला आणि ठसवा त्याच्या मनावर सत्य व न्यायासाठी पाय रोवून लढत रहा.
त्याला ममतेने वागवा पण लाडावून ठेवू नका. आणि हेही त्याला सांगा, ऐकावं जनांचं, अगदी सर्वांत.... पण गाळून घ्यावं ते सत्याच्या चाळणीतून आणि फोलपट टाकून निकं सत्व तेवढं स्वीकारावं.
आगती तावून सुलाखून निघाल्याशिवाय लोखंडाचं कणखर पोलाद होत नसतं. त्याच्या अंगी बाणवा, अधीर व्हायचं धैर्य, अन् धरला पाहिजे धीर त्यांन जर गाजवायचं असेल शौर्य!
आणखीही एक सांगत रहा त्याला, आपला दृढ विश्वास पाहिजे आपल्यावर तरच जडेल उदात्त श्रद्धा मानवजातीवर जमलं तर त्याच्या मनावर बिंबवा-हसत रहावं उरातलं दु:ख दाबून, आणि म्हणावं त्याला, आसू ढाळायची लाज वाटू देऊ नको त्याला शिकवा, तुच्छतावाद्यांना तुच्छ मानायला, अन चाटुगिरीपासून सावध रहायला. माफ करा गुरुजी! मी फार बोलतो आहे, खूप काही मागतो आहे... पण पहा... जमेल तेवढं अवश्य कराच!
माझा मुलगा भलताच गोड छोकरा आहे हो तो!!!
अब्राहम लिंकन
सगळीच माणसे न्यायप्रिय नसतात, नसतात सगळीच सत्यनिष्ठ, हे शिकेलच माझा मुलगा कधी ना कधी, मात्र त्याला हे देखील शिकवा - जगात प्रत्येक बदमाषगकणिक असतो एक साधुचरित पुरुषोत्तमही, स्वार्थी राजकारणी असतात. जगात तसे असतात, अवघं आयुष्य समर्पित करणारे नेतेही असतात, टपलेले वैरी तसे जपणारे मित्रही!
मला माहीत आहे. सगळ्या गोष्टी झटपट नाही शिकवता येत... तरीही जमलं तर त्याच्या मनावर ठसवा, घाम गाळून कमावलेला एकच छदाम आयत्या मिळालेल्या घबाडापेक्षा मौल्यवान आहे. हार कशी स्वीकारावी ते त्याला शिकवा, आणि शिकवा विजयाचा आनंद संयमांन घ्यायला !
तुमच्यात शक्ती असली तर त्याला द्वेषमत्सरापासून दूर रहायला शिकवा, शिकवा त्याला, आपला हर्ष संयमानं व्यक्त करायला. गुंडाना भीत जाऊ नको म्हणावं, त्यांना नमवणं सर्वांत सोपं असतं!
जमेल तेवढं दाखवीत चला त्याला ग्रंथभांडाराचं अद्‍भुत वैभव मात्र त्याबरोबरच, मिळू दे त्याच्या मनाला निवांतपणा सृष्टीचे शाश्वत सौंदर्य अनुभवायला. पाहू दे त्याला पक्ष्यांची अस्मान भरारी... सोनेरी उन्हात भिरभिरणारे भ्रमर... आणि हिरव्यागार डोंगर उतारावर डुलणारी चिमुकली फुलं!
शाळेत त्याला हा धडा मिळू दे, फसवून मिळालेल्या यशापेक्षा सरळ आलेले अपयश श्रेयस्कर आहे. आपल्या कल्पना, आपले विचार यांच्यावर दृढ विश्वास ठेवायला हवा त्याने बेहेत्तर आहे सर्वांनी त्याला चूक ठरवलं तरी!
त्याला सांगा, त्यांन भल्यांशी भलाईनं वागावं, आणि टग्यांना अद्दल घडवावी. त्याला हे पुरेपूर समजवा, की करावी कमाल कमाई त्याने ताकद आणि अक्कल विकून... पण कधीही विक्रय करू नये हृदयाचा आणि आत्म्याचा! धिक्कार करणार्‍यांच्या झुंडी आल्या तर कानाडोळा करायला शिकवा त्याला आणि ठसवा त्याच्या मनावर सत्य व न्यायासाठी पाय रोवून लढत रहा.
त्याला ममतेने वागवा पण लाडावून ठेवू नका. आणि हेही त्याला सांगा, ऐकावं जनांचं, अगदी सर्वांत.... पण गाळून घ्यावं ते सत्याच्या चाळणीतून आणि फोलपट टाकून निकं सत्व तेवढं स्वीकारावं.
आगती तावून सुलाखून निघाल्याशिवाय लोखंडाचं कणखर पोलाद होत नसतं. त्याच्या अंगी बाणवा, अधीर व्हायचं धैर्य, अन् धरला पाहिजे धीर त्यांन जर गाजवायचं असेल शौर्य!
आणखीही एक सांगत रहा त्याला, आपला दृढ विश्वास पाहिजे आपल्यावर तरच जडेल उदात्त श्रद्धा मानवजातीवर जमलं तर त्याच्या मनावर बिंबवा-हसत रहावं उरातलं दु:ख दाबून, आणि म्हणावं त्याला, आसू ढाळायची लाज वाटू देऊ नको त्याला शिकवा, तुच्छतावाद्यांना तुच्छ मानायला, अन चाटुगिरीपासून सावध रहायला. माफ करा गुरुजी! मी फार बोलतो आहे, खूप काही मागतो आहे... पण पहा... जमेल तेवढं अवश्य कराच!
माझा मुलगा भलताच गोड छोकरा आहे हो तो!!!
अब्राहम लिंकन
महासर्प
कोणरे तूं ?
चल दूर होः
- या गुलाबाच्या फुलाला पुनः हात लाव कीं तुला अगदीं कडकडून डसलोंच म्हणून समज !
- अरे तुम्ही माणसें आपसांत काय वाटेल तें करा
- एकमेकांचे गळे कापा
- रक्त प्राशन करा
- आणि खुशाल मजेनें ढेकर देत बसा !
त्या तुमच्या सुखाच्या आड कोणी येत नाहीं !
- जा बरें, बाबा !
असंतोषानें रात्रंदिवस डोकीं कोरीत बसणार्‍या त्या आपल्या मनुष्यसृष्टींत खुशाल जाऊन बैस !
अरे, आपलीं मनें उजाड करतां तीं करतां
- आणि आमच्या या सुंदर वनालाही उजाड करुं पाहतां ?
किती सुंदर गुलाबाचें फूल हें !
पहा कसें आनंदानें उड्या मारीत आहे !
- तो पहा !
तो ढग आकाशांत दूर एकटाच फिरत आहे !
- त्यालासुद्धां याच्या बाललीला पाहून किती आनंद झाला आहे !
- या वनांतील मौज पहात तो कसा स्वस्थ उभा आहे !
- नको !
हें सुंदर - चिमकुलें - फूल तोडूं नकोस !
अरे, हें आमचें भावंड आहे !
समज, हें तूं तोडून नेलेंसे, तर
- मला, माझ्या या सगळ्या भावंडांना, या ढगाला, आणखी आमच्या प्रेमळ आईला किती दुःख होईल !
- तुमचें लहानसे बालक काळानें आपल्या घरीं खेळायला नेलें, तर तुम्हांला किती बरें शोक होतो !
- कमलाकरा, या सुंदर - सुवासिक - फुलाला आमच्या हातूंन हिसकावून नेऊन तूं काय करणार ?
आपल्या पत्नीलाच देणार ना !
अरे, आईच्या स्तनापासून तूं तट्कन ओढून आणलेलें हें मूल तिनें पाहिलें, तर ती चट्कन रडायला लागेल !
- जा, तुझ्या प्रियेलाच येथें घेऊन ये, म्हणजे ती या पुष्पाचें चुंबन घेईल, त्याच्याकरितां गाणीं गाईल,
- आणखी, तिचें मधुर गायन ऐकून मला - आमच्या आईला - या वनाला - एकंदर सर्व सृष्टीला - किती आनंद होईल !
तुझी लाडकी प्रेमाचा वीणा वाजवायला लागूं दे, कीं आनंदानें मी अगदी डोलायला लागेन !
मी अतिशय रागीट आहें खरा,
- पण प्रेमानें मला कोणी जवळ घेतलें, तर कधीं कोणावर मी रागावेन का ?....
चल दूर होः
- या गुलाबाच्या फुलाला पुनः हात लाव कीं तुला अगदीं कडकडून डसलोंच म्हणून समज !
- अरे तुम्ही माणसें आपसांत काय वाटेल तें करा
- एकमेकांचे गळे कापा
- रक्त प्राशन करा
- आणि खुशाल मजेनें ढेकर देत बसा !
त्या तुमच्या सुखाच्या आड कोणी येत नाहीं !
- जा बरें, बाबा !
असंतोषानें रात्रंदिवस डोकीं कोरीत बसणार्‍या त्या आपल्या मनुष्यसृष्टींत खुशाल जाऊन बैस !
अरे, आपलीं मनें उजाड करतां तीं करतां
- आणि आमच्या या सुंदर वनालाही उजाड करुं पाहतां ?
किती सुंदर गुलाबाचें फूल हें !
पहा कसें आनंदानें उड्या मारीत आहे !
- तो पहा !
तो ढग आकाशांत दूर एकटाच फिरत आहे !
- त्यालासुद्धां याच्या बाललीला पाहून किती आनंद झाला आहे !
- या वनांतील मौज पहात तो कसा स्वस्थ उभा आहे !
- नको !
हें सुंदर - चिमकुलें - फूल तोडूं नकोस !
अरे, हें आमचें भावंड आहे !
समज, हें तूं तोडून नेलेंसे, तर
- मला, माझ्या या सगळ्या भावंडांना, या ढगाला, आणखी आमच्या प्रेमळ आईला किती दुःख होईल !
- तुमचें लहानसे बालक काळानें आपल्या घरीं खेळायला नेलें, तर तुम्हांला किती बरें शोक होतो !
- कमलाकरा, या सुंदर - सुवासिक - फुलाला आमच्या हातूंन हिसकावून नेऊन तूं काय करणार ?
आपल्या पत्नीलाच देणार ना !
अरे, आईच्या स्तनापासून तूं तट्कन ओढून आणलेलें हें मूल तिनें पाहिलें, तर ती चट्कन रडायला लागेल !
- जा, तुझ्या प्रियेलाच येथें घेऊन ये, म्हणजे ती या पुष्पाचें चुंबन घेईल, त्याच्याकरितां गाणीं गाईल,
- आणखी, तिचें मधुर गायन ऐकून मला - आमच्या आईला - या वनाला - एकंदर सर्व सृष्टीला - किती आनंद होईल !
तुझी लाडकी प्रेमाचा वीणा वाजवायला लागूं दे, कीं आनंदानें मी अगदी डोलायला लागेन !
मी अतिशय रागीट आहें खरा,
- पण प्रेमानें मला कोणी जवळ घेतलें, तर कधीं कोणावर मी रागावेन का ?....
एका हलवायाचें दुकान
काय कारट्यांची कटकट आहे पाहा !
मरत नाहींत एकदांची !
- हं, काय म्हटलेंत रावसाहेब !
आपल्याला पुष्कळशीं साखरेची चित्रें पाहिजे आहेत ?
घ्या; आपल्याला लागतील तितकीं घ्या.
छे ! छे !
भावामध्यें आपल्याशीं बिलकूल लबाडी होणार नाही !
अगदीं देवाची शपथ घेऊन सांगतों कीं, माझ्याजवळ फसवाफसवीचा असा व्यवहारच नाही !
- अग ए !
कोठें मरायला गेली आहे कोणाला ठाऊक !
गप बसारे !
काय, काय म्हणालांत आतां आपण ?
हीं साखरेंची चित्रें फार चांगलीं साधली आहेत ?
अहो, आपणच काय - पण या दुकानावरुन जाणारा प्रत्येक जण असेंच म्हणतो कीं, हीं साखरेचीं केलेलीं पांखरें - झालेंच तर ही माणसेंसुद्धा !
- अगदी हुबेहुब साधली आहेत म्हणून !
- काय ?
मीं दिलेले हे पांखरांवरचे रंग कदाचित् विषारी असतील ?
छे हो !
भलतेंच एखादें !
हा घ्या, कावळ्याच्या पंखाचा एक तुकडा आहे, खाऊन पहा !
अहो निव्वळ साखर आहे साखर !
फार कशाला ?
हीं सगळीं चित्रें जरी आपल्याच सारखीं जिवंत होऊन नाचायला उडायला लागलीं - तरी देखील यांच्यांत असलेल्या साखरेचा कण - एक कणसुद्धां कमी होणार नाहीं !
रावसाहेब, माझें कामच असें गोड आहे !
- अरेच्या !
काय त्रास आहे पाहा !
अरे पोरट्यांनो, तुम्हीं गप बसतां कीं नाहीं ?
का या चुलींत घालून तुम्हा सगळ्यांना भाजून काढूं ?
तुमची आई कोठें जळाली वाटतें ?
- का हो रावसाहेब, असे गप कां बसलांत ?
बोला कीं मग किती चित्रें घ्यायचें ठरलें तें ? ....
मरत नाहींत एकदांची !
- हं, काय म्हटलेंत रावसाहेब !
आपल्याला पुष्कळशीं साखरेची चित्रें पाहिजे आहेत ?
घ्या; आपल्याला लागतील तितकीं घ्या.
छे ! छे !
भावामध्यें आपल्याशीं बिलकूल लबाडी होणार नाही !
अगदीं देवाची शपथ घेऊन सांगतों कीं, माझ्याजवळ फसवाफसवीचा असा व्यवहारच नाही !
- अग ए !
कोठें मरायला गेली आहे कोणाला ठाऊक !
गप बसारे !
काय, काय म्हणालांत आतां आपण ?
हीं साखरेंची चित्रें फार चांगलीं साधली आहेत ?
अहो, आपणच काय - पण या दुकानावरुन जाणारा प्रत्येक जण असेंच म्हणतो कीं, हीं साखरेचीं केलेलीं पांखरें - झालेंच तर ही माणसेंसुद्धा !
- अगदी हुबेहुब साधली आहेत म्हणून !
- काय ?
मीं दिलेले हे पांखरांवरचे रंग कदाचित् विषारी असतील ?
छे हो !
भलतेंच एखादें !
हा घ्या, कावळ्याच्या पंखाचा एक तुकडा आहे, खाऊन पहा !
अहो निव्वळ साखर आहे साखर !
फार कशाला ?
हीं सगळीं चित्रें जरी आपल्याच सारखीं जिवंत होऊन नाचायला उडायला लागलीं - तरी देखील यांच्यांत असलेल्या साखरेचा कण - एक कणसुद्धां कमी होणार नाहीं !
रावसाहेब, माझें कामच असें गोड आहे !
- अरेच्या !
काय त्रास आहे पाहा !
अरे पोरट्यांनो, तुम्हीं गप बसतां कीं नाहीं ?
का या चुलींत घालून तुम्हा सगळ्यांना भाजून काढूं ?
तुमची आई कोठें जळाली वाटतें ?
- का हो रावसाहेब, असे गप कां बसलांत ?
बोला कीं मग किती चित्रें घ्यायचें ठरलें तें ? ....
एः ! फारच बोबा !
आमचे वासुदेवराव शेक्सपीअर किती उत्तम शिकवितात म्हणून सांगूं तुला !
त्यांतून अथेल्लो तर, फारच, फारच चांगलें सांगतात !
तिकडे काय पाहात आहेस रे ?
अरे ती एक तरुण विधवा उगीच रडत आहे झालें !
तुला काय करायचें आहे तिच्या रडण्याशीं ?
- हो, तुला एक असें विचारायचें आहे कीं, या नाटकांतल्या यागोच्या कॅरेक्टरविषयीं तुझें काय मत आहे रे ?
- फारच बेमालूम साधली आहे म्हणतोस ?
- छे: !
आपलें तर मत अगदीं साफ विरुद्ध आहे !
कसें म्हणून विचारशील, तर असें पाहा कीं, मनुष्याच्या दुष्ट स्वभावाला शेक्सपीअरनें वाजवीपेक्षां फाजील - अगदीं लाल भडक - असा रंग चढविला आहे झालें !
- नाहीं, तें कबूल आहे रे !
नाट्यसृष्टींत हें पात्र उत्तम - चांगलें उठावदार दिसत असेल, हें मलासुद्धां मान्य आहे !
पण तेंच आपल्या खर्‍या सृष्टींत दुष्टपणाचा पारा इतका वर चढेल कीं नाहीं याची मला तर बोवा शंकाच आहे !
इतका कठोरपणा माणसाच्या अंगीं असणें शक्य तरी आहे ?
ए: !
फारच बोवा !
तूं कांहीं म्हण.
निदान अशीं दुष्ट माणसें माझ्या तरी पाहण्यांत आजपर्यंत कधींही आली नाहींत, हें मात्र खास !
- स्सुक् !
ती पहा, ती पहा !
त्या खिडकींत उभी आहे ती !
- कां ?
कशी सुंदर आहे ?
आहे कीं नाहीं ?
- हं, हं !
- तरी रडून रडून, हिच्या तोंडावरचा तजेला पुष्कळच कमी झाला आहे !
नाहींतर किती सुंदर !
- आहे, त्या धुरकटलेल्या घरामध्यें, माझें जाळें विणण्याचें काम चांगलेंच पार पडत आलें आहे !
एकदां संपण्याचा अवकाश, कीं ही येऊन त्याच्यांत अडकलीच म्हणून समज !
हः हः.....
त्यांतून अथेल्लो तर, फारच, फारच चांगलें सांगतात !
तिकडे काय पाहात आहेस रे ?
अरे ती एक तरुण विधवा उगीच रडत आहे झालें !
तुला काय करायचें आहे तिच्या रडण्याशीं ?
- हो, तुला एक असें विचारायचें आहे कीं, या नाटकांतल्या यागोच्या कॅरेक्टरविषयीं तुझें काय मत आहे रे ?
- फारच बेमालूम साधली आहे म्हणतोस ?
- छे: !
आपलें तर मत अगदीं साफ विरुद्ध आहे !
कसें म्हणून विचारशील, तर असें पाहा कीं, मनुष्याच्या दुष्ट स्वभावाला शेक्सपीअरनें वाजवीपेक्षां फाजील - अगदीं लाल भडक - असा रंग चढविला आहे झालें !
- नाहीं, तें कबूल आहे रे !
नाट्यसृष्टींत हें पात्र उत्तम - चांगलें उठावदार दिसत असेल, हें मलासुद्धां मान्य आहे !
पण तेंच आपल्या खर्‍या सृष्टींत दुष्टपणाचा पारा इतका वर चढेल कीं नाहीं याची मला तर बोवा शंकाच आहे !
इतका कठोरपणा माणसाच्या अंगीं असणें शक्य तरी आहे ?
ए: !
फारच बोवा !
तूं कांहीं म्हण.
निदान अशीं दुष्ट माणसें माझ्या तरी पाहण्यांत आजपर्यंत कधींही आली नाहींत, हें मात्र खास !
- स्सुक् !
ती पहा, ती पहा !
त्या खिडकींत उभी आहे ती !
- कां ?
कशी सुंदर आहे ?
आहे कीं नाहीं ?
- हं, हं !
- तरी रडून रडून, हिच्या तोंडावरचा तजेला पुष्कळच कमी झाला आहे !
नाहींतर किती सुंदर !
- आहे, त्या धुरकटलेल्या घरामध्यें, माझें जाळें विणण्याचें काम चांगलेंच पार पडत आलें आहे !
एकदां संपण्याचा अवकाश, कीं ही येऊन त्याच्यांत अडकलीच म्हणून समज !
हः हः.....
याची सदस्यत्व घ्या:
पोस्ट (Atom)