पुण्यात कित्येकदा इतकी चांगली माणस भेटतात कि विचारावस वाटत ....






तुम्ही मुळचे कुठले.

पुढच्या पिढीतली आई आपल्या तरुण मुलाला रागावताना म्हणेल,

"गधड्या, अरे तुझं सगळं व्यवस्थित करण्यासाठी रोज सकाळ-संध्याकाळ चार-चार तास व्हॉट्सअप बंद ठेवलंय मी… कितीतरी लाईक करायचे राहून गेले… ग्रुपवर असूनही नसल्यासारखं आयुष्य जगले… दिवस-दिवस फेसबुक न बघण्याच्या खस्ता खाल्ल्या… पण तुला आहे का काही त्याचं?"

आज तिचे मेहंदीचे हाथ मला दाखवून रडली....''
.
.
आता मी कोणा दुसऱ्याची आहे '', हे सांगून रडली....
.
.
पहीले खूप बोलायची...''
नाही जगू शकत मी तुझ्याविना ''आज तेच पुन्हा पुन्हा सांगून रडली....
.
.
.
कसा संशय घेऊ तिच्या प्रेमावर मित्रांनो...???
आज ती भर बाजारात माझ्या खांद्यावर डोके ठेऊन रडली....! आज तिचा फोन आला.....
...
.
..
.
.
.
.शब्दाऐवजी हुंदक्याचा आवाज आला ...
.
.
.
स्वतःला सावरून ती म्हणाली -" अरे माझे लग्न ठरले
"....
.
.
ती सावरली ,
पण तो ढासळला ,
आणि मग दोघांच्या असावांपुढे पावसाचा वर्षाव कमी वाटू लागला ....
.
.
.
.
.
शब्द सर्व हवेत विरले.
ती म्हणाली " माफ करशील ना मला "...
.
.
.
तो म्हणाला
" माफी कसली मागतेसअपराध्यासारखी कर्तव्यपूर्ती करून आई बाबांचा मान राखालास तू ......"
.
.
.
या जन्मी नाही तर पुढच्या जन्मी होशील नक्की माझी ".
..
.
.
ऐकून ती म्हणाली "आठवणीतआणि हृदयाच्या कोपर्यात असशील नेहमी".
.
.
.
.
.
धीर धरून त्याने फोन ठेवला"
कुणाला अश्रू दिसू नये म्हणून पावसात जाऊन बसला
".
.
.
.
आणि म्हणाला






दुसरी शोधली पाहिजे..

मुंगी तांदळाचा दाणा घेऊन आनंदाने निघाली. पण तितक्यात वाटेत तिला डाळीचाही दाणा दिसला. मुंगी मनात म्हणाली, 'क्या बात है  देवा! तू भाताची सोय केलीच होती, आता वरणाचीही सोय झाली.' पण एकावेळी दोन्ही दाणे उचलणे मु़ंगीला शक्य नसल्यामुळे ती खिन्न झाली.

तेव्हा कबीर म्हणाले, 'वेडाबाई! तुला दोन्ही गोष्टी नाही मिळणार. तुला भात हवा असेल, तर वरणाचा त्याग करावा लागणार आणि वरण हवे असेल, तर भाताचा त्याग करावा लागणार.'

     तांदळाचा दाणा गवसल्यावर अतिशय आनंदाने, समाधानाने व लगबगीने आपल्या वारुळाच्या दिशेने निघालेल्या मुंगीचा आनंद व समाधान, डाळीने हिरावून घेतला.

माणसाचंही तसंच आहे. जोवर समोर विकल्प उपलब्ध नसतो, तोवर माणूस आहे त्या गोष्टीत समाधानी असतो. पण विकल्प निर्माण झाले, की ते त्याचा आनंद आणि समाधन क्षणात हिरावून घेतात..

" साप घरावर दिसला की, लोक त्याला दांडक्याने मारतात, 
पण तोच साप शिवपिंडीवर दिसला तर त्याला दूध पाजतात."

तात्पर्य :-
      लोक सन्मान तुमचा नाही तर,  तुम्ही ज्या स्थानावर आहात त्याचा करतात.

!! कडू आहे पण सत्य आहे !!

कधी कधी वाटतं हे नाव , पैसा , प्रसिद्धी सगळं सोडून संन्यास घ्यावा...
:
:
:
:
मग वाटतं आधी हे सगळं मिळू तर दे ..

गाढवाला खुंटीला बांधलं आणि गाढवाचा मूड खराब असला, तर गाढव खुंटी उखडून खुंटीसकट पळून जाऊ शकतं.

असे होऊ नये म्हणून फार पुर्वी शहाणी माणसे गाढवांना जोडीजोडीने बांधत. म्हणजे त्यांना एकमेकांशी बांधत. गाढवं जागची हलत नाहीत. कारण दोन्ही गाढवांनी पळून जायचं ठरवलं, तरी एक गाढव डावीकडे खेचतं, एक उजवीकडे. दोघेही जागच्या जागीच राहतात.

असे म्हणतात की या वरूनच आपल्या पुर्वजांना लग्नाची कल्पना सुचली..

बिछडा प्यार...

त्याचं आणि तिचं लग्नं होणार होतं. खूप प्रेम होतं त्यांचं एकमेकांवर पण तिच्या घरचे आड आले. त्याच्या घरी जाऊन लग्नाची प्राथमिक बोलणी वगैरे करायची नाटकं केली तिच्या वडिलांनी आणि थोडा काळ जाऊ दिला. मग एके दिवशी खानदान की इज्जत, नहीं तो मैं मर जाऊंगा वगैरे ब्लॅकमेल करून तिचं लग्नं लावून दिलं दुस-याच मुलाशी. त्यानंतर ते जवळपास वीसेक वर्ष भेटलेच नव्हते एकमेकाला.

आणि आज इतक्या वर्षांनी ते रस्त्यात भेटले. जुन्या जखमा परत चिघळल्या. 'घरी येतोस? इथेच रहाते मी पुढच्या चौकात'. दोघेजण तिच्या घरी गेले. दोघांनी खूप गप्पा मारल्या. शेवटी निघायची वेळ आली. 'थांब रे, जेऊनच जा आता'. तिनी त्याला आग्रहाने वाढलं अगदी. परत भेटू असं म्हणत त्यांनी निरोप घेतला एकमेकांचा. जिना उतरता उतरता तो मनाशी म्हणाला,

'थँक गॉड, हिच्याशी लग्नं नाही झालं, काय  बेकार करते ही स्वयंपाक, हॉरीबल'.😝

आसे चालु आहे सध्या


डोनाल्ड ट्रम्प ला व्हाइट हाऊस पेंट करायचे होत.. त्याने निविदा मागवल्या...
चीन च्या कारागिराने 3 कोटि सांगितले,
यूरोप च्या कारागिराने 7 कोटी  सांगितले आणी भारताच्या करागिराने 10 कोटी सांगितले...
त्यावर ट्रम्प ने चीनच्या माणसाला विचारले तू 3 कोटी का मागितले...तो म्हणाला 1कोटींचा कलर,1 कोटींचा कामगार खर्च,आणी 1 कोटी नफा....
मग यूरोप च्याची वेळ तो म्हणाला 3 कोटी चा कलर,2 कोटी कामगार खर्च,आणी 2 कोटी प्रॉफ़िट...
आणी मग भारतीय व्यक्तीला विचारले तर तो म्हणाला 4 कोटी तुम्हाला,3 कोटी मला, आणी 3 कोटी त्या चीनच्या व्यक्ति ला जो कलर करणार आहे....

भारतीय व्यक्तीला ते कॉन्ट्रैक्ट मिळाले ना!!!!

पुणे -: "काय घ्याल आपण??

बासुंदी आणू की खीर?"


कोल्हापूरकर - "घरात एकच वाटी आहे का?

एका क्लार्कने आपल्या बाॅसला दम दिला " तुमचे पुढचे दात पाडतोच "
सगळ्यानी त्याला वेड्यात काढले.
तो अधिकारी रिटायर होताना ह्या कारकूनाने त्याच्या सर्व्हिसबुक मद्धे नोंद केली " ओळखीची शाररिक खूण -- पुढचे दोन दात पडले आहेत ".

त्या अधिका-याला पुढचे दोन दात काढावे लागले. मगच त्याची पेन्शन सुरू झाली.

माझा एक मित्र आहे
तो
इतके दर्द भरे
स्टेटस् टाकतो की,
.
.
.
.
.
.
कधी-कधी मी पण
त्याच्या गर्लफ्रेंडला मिस करतो!!!

बायकोनें नवऱ्याला विचारले.."अहो आजकाल जिकडेतिकडे लोक जीएसटी ची चर्चा करत आहेत, हे जीएसटी म्हणजे काय ?"                       

नवरा : अगं जीएसटी म्हणजे काय हे झटकन समजणे थोडे अवघडच आहे. पण तरीपण तुला मी माझा अनुभव सांगून थोडक्यात समजावतो.

जेव्हा माझे लग्न झाले नव्हते तेव्हा घरी यायला उशीर झाला तर प्रथम अंगणात बहिणीला मग दारावर आईला अन् नंतर घरात  वडिलांना सर्व उशीर होण्याचे कारण समजावे लागे पण आता लग्न झाल्यावर मला तिघांना समजावं लागत नाही तुला समजवून सांगितले की पूरे !!!

तो आणि ती

तो आणि ती दोघेही मनोरुग्ण …. एकाच इस्पितळात ……

इस्पितळात ज्या दिवसा पासून भेटले होते तेव्हा पासूनच

त्यांच्यात एक बंध निर्माण झाला होता…. सार्‍यांना त्याचे अप्रूप वाटे…

सारा दिवस ते सोबतच असायचे… एकमेकांशी कधीचं बोलत नसत…

नि:शब्द….. जणू त्यांचे मन एकचं होते म्हणून त्यांना शब्दांची गरज नसावी….

असेच रोज सारखे आजही ते इस्पितळाच्या आवारात मूकपणे फिरत होते…

चालता चालता ते स्विमींग पुल पाशी आले… काय झाले कुणास ठाऊक …

त्याने तिचा हात झटकला आणि पळत जाऊन पाण्यात उडी मारली…

ना तो बाहेर येण्यासाठी धडपडला….. ना तरंगण्यासाठी त्याने हात पाय मारले

त्या पाण्याच्या तळाशी जाऊन स्थिरावला …. आत्महत्या करत असावा तो बहुतेक…

हे पाहून क्षणातच तीने सुध्दा पाण्यात उडी मारली….

त्याची मान पकडून त्याला लागलीच बाहेर घेवून आली… त्याचा जीव वाचवला…

दूसर्‍या दिवशी डॉक्टर आले…हे सगळे पाहून…ऐकून….

त्यांनी तिला त्वरीत इस्पितळातून सुटी देण्याचे फर्मावले….

कारण आता ती बरी झाली होती…. तिचे मन स्थिर झाले होते.  ती विचार करु शकत होती…

डॉक्टरांनी तिला बोलावले आणि म्हणाले

"तुझ्यासाठी एक चांगली आणि एक वाईट बातमी आहे”

तिच्या चेहर्‍यावर तसेचं शांत भाव होते… डॉक्टर पुढे म्हणाले

"चांगली बातमी ही की तुला Discharge देण्यात येत आहे कारण

काल तू जे केलेस त्यावरुन तू आता जबाबदार झाली आहेस आणि

तू आपल्या प्रेमाच्या व्यक्तींची काळजी घेवू शकतेस. तुझी कालची कृती

वेड्या माणसाची असूच शकत नाही. म्हणून तू आता बाहेरच्या जगात जाण्यासाठी मुक्त आहेस…

वाईट बातमी अशी की…. तो काल तू ज्याला वाचवलेस… तो मेला

त्याने रात्री काल रात्री स्वतःला पंख्याला टांगून घेतले….."

हे सांगताना डॉक्टरांचे डोळे पाणावले ….. त्यांनी तिच्या कडे पाहीले…

ती अजूनही तशीच शांत होती……मग म्हणाली

" त्याने स्वतःला नाही टांगून घेतले…

तो ओला झाला होता ना म्हणून लवकर वाळावा यासाठी मीच त्याला पंख्याला टांगले………
.
.
.
मी घरी केव्हा जाऊ शकते ???? 

आज सगळ्याच आल्यात ना

काही बायका रोज संध्याकाळी पार्कात बसून गप्पा मारायच्या आणि खूप हसायच्या.
कुलकर्णी काका नेहमी पार्कात फे-या मारायला जात असत, या बायकांची मैत्री, त्यातला आनंद पाहुन कुलकर्णी काकांनाही फार छान वाटे.
पण, एक दिवस त्या सगळ्या बायका शांत बसल्या होत्या. सगळ्यांचे चेहरे पडले होते. कुलकर्णी काकांच्या मनात शंकेची पाल चुकचुकली. त्यांना राहवेना. काका त्या बायकापाशी गेले आणि म्हणाले, " रोज तुम्ही इतक्या छान हसत असता. आज काही घडलयं का?"
त्यातली एक जण म्हणाली, "
.

.
.

..

.
.

.

आज सगळ्याच आल्यात ना. "

घराघरातले मन्मथ आणि हादरलेले आईबाबा...

मन्मथ. मुंबईत राहणारे आई वडील. दोघेही आयएएस अधिकारी. त्यांचा हा एकुलता एक मुलगा. घरात सांस्कृतिक वातावरण. आई-बाबा रोज त्याला सकाळी स्वत:सोबत फिरायला न्यायचे. एका आनंदी कुटुंबाच्या व्याख्येत चपखल बसणारे हे घर. त्या घरातल्या मन्मथने वयाच्या अवघ्या १८ व्या वर्षी आत्महत्या करण्याचा टोकाचा निर्णय घेतला. या घटनेने फक्त म्हैसकर कुटुंबच सुन्न झालेले नाही. ज्या कुणाला एक मुलगा किंवा एक मुलगी आहे असे प्रत्येक घर या घटनेने हादरले आहे. मलाही एकच मुलगी आहे, कालपासून काळजीने झोप उडालीय, एकुलत्या एक मुलाशी वागायचे कसे हेच कळेनासे झाले आहे कालपासून, जर एवढ्या आनंदी कुटुंबात हे असे घडू शकते तर आम्हा मध्यमवर्गीयांचे काय?, आम्ही दोघे नोकरी करतो, दिवसभर मुलगा एकटा आणि रात्री घरात गेलो की आमचेच प्रश्न संपत नाहीत, तर त्याचे प्रश्न आणि विषय कसे हाताळणार, काय करावे कळतच नाहीय... अशा एक ना दोन शेकडो प्रतिक्रिया या घटनेनंतर उमटत आहेत.

घराघरात असे अस्वस्थ मन्मथ आहेत आणि त्यांच्या काळजीने त्याच्याही पेक्षा अस्वस्थ झालेले आईबाप. कुठेही जा, ज्यांचा म्हैसकर परिवाराशी संबंध नाही, त्यांची ओळखही नाही पण वर्तमानपत्रात बातमी वाचली आणि आम्हाला आमचा मुलगा समोर दिसतोय हीच चर्चा सर्वत्र आहे.

प्रख्यात मानसोपचारतज्ज्ञ डॉ. आनंद नाडकर्णी यांची ‘मस्त मजेचे आईबाबा’ या नावाने मुलाखत घेण्याचा कार्यक्रम मी करायचो. मुलांना कसे वाढवायचे, त्यांच्यात भावनिक गुंतवणूक कशी करायची हा त्याचा विषय असायचा. मध्यंतरात पालकांनी प्रश्न विचारा असे आवाहन डॉ. नाडकर्णी करायचे. त्यावेळी आम्ही आमच्या मुलीसोबत तिच्या मासिक पाळीविषयी कसे बोलायचे, किंवा मुलगा वयात येतोय, त्याला सगळ्या गोष्टी कशा समजावून सांगायच्या, असे शेकडो प्रश्न त्यावेळी यायचे. एवढा नाजूक विषय, पण आईबापाशी मुलं मुली तो बोलू शकत नाहीत. यातून एक सूत्र समोर आले, की आम्ही आमच्या मुलांचे आईबाप आहोत पण मित्र होऊ शकलेलो नाही. मित्र होण्यासाठी त्याच्याशी एक सहज संवाद व्हायला हवा तोच कधी आमचा झालेला नाही.

आठवून पाहा, तुमचा मुलगा किंवा मुलगी शाळेतून घरी आली की तुम्ही त्यांना काय विचारता... डबा खाल्ला का? सगळा का संपवला नाही? रोज कशी तुझ्या आवडीची भाजी मिळणार? होमवर्क दिले का? अभ्यास कसा चालूय? सर काय म्हणाले? आता जायचे असेल हुंदडायला? या आणि अशा तत्सम मोजक्या प्रश्नाशिवाय आम्ही त्याच्याशी बोलतच नाही कधी...! एखादा सिनेमा आवडला का? त्याची स्टोरी काय होती? त्यात तुला काय आवडले? मला आज एक छान पुस्तक वाचायला मिळाले. तूही वाच, तुला ते नक्की आवडेल. चल आज नाटकाला जाऊ, चांगलं नाटक आहे. आजचा पेपर वाचलास का? अमूक लेख खूप छान आहे. नक्की वाच... हे असे संवाद किती घरांमध्ये घडतात? किती पालक अशा अवांतर गोष्टी महत्त्वाच्या मानतात?



आम्ही आमच्या अपेक्षांचे ओझे आमच्या मुलांच्या पाठीवर लादून मोकळे होतो. दप्तरांच्या ओझ्यापेक्षा आई बापाच्या अपेक्षांचे न दिसणारे ओझे मुलांना अनेकदा असह्य होते. ते बोलून दाखवत नाहीत पण आतल्या आत घुसमटायला लागतात. आम्ही मात्र; त्याला खूप अभ्यास आहे त्यामुळे तो असा शांत शांत झालाय... असा त्या घुसमटण्याचा आमच्या सोयीचा अर्थ काढून मोकळे होतो. आम्हाला डॉक्टर, इंजिनियर व्हायचे होते, आम्हाला मोठा अधिकारी व्हायचे होते, पण परिस्थितीने आम्ही होऊ शकलो नाही म्हणून आमच्या मुलाने आमचे स्वप्न पूर्ण करावे असा दुराग्रही अट्टाहास आम्ही धरतो.

त्यातून मग माझ्या मुलाने किंवा मुलीने काय व्हावे हे मी माझ्या मित्रांशी बोलतो आणि आपले आई बाबा कसे आहेत किंवा कसे असायला हवेत या विषयीची मतं आमची मुलं त्यांच्या मित्रांना सांगतात. पण आम्ही आमच्या मुलांशी किंवा मुलं आई बाबांशी या अशा विषयांवर एकमेकांशी कधी बोलतच नाहीत.

औरंगाबादचे एक दाम्पत्य. डॉक्टर हार्ट स्पेशालिस्ट पत्नी स्त्री रोगतज्ज्ञ. त्यांचे स्वत:चे मोठे हॉस्पिटल. एकुलता एक मुलगा. पण त्याला डॉक्टरकीत रस नाही. त्याला इंग्रजी विषय घेऊन साहित्यिक व्हायचे होते. घरात काही काळ भूकंपाची स्थिती. पण ते दोघे समंजस होते. मुलाला जे शिकायचे ते शिक अशी भूमिका त्यांनी घेतली. आज तो मुलगा पुण्यात इंग्रजी साहित्यात पीएच.डी. करतोय. किती मुलांच्या वाट्याला हे येते?

मुंबईचे एक वडील. कॉर्पोरेट आॅफिसात नोकरी करणारे. त्यांचा मुलगा १८ वर्षांचा झाला त्या रात्री त्यांनी त्याला एक कविता लिहून भेट दिली. आता तू स्वतंत्र आहेस, काहीही करू शकतोस पण हे करताना आमच्या तुझ्याकडून काही अपेक्षा आहेत, त्या पूर्ण करता आल्या तर बघ आणि रात्री १२ वाजता एक केक आणि ती कविता त्यांनी त्या मुलाला भेट दिली. नात्यांमधला हा हळुवारपणा आज किती पालकांच्या वागण्यात दिसतो?

पालक आणि मुलांमधला संवादच दिवसेंदिवस कमी होत जातोय. दोघांनी नोकरी केल्याशिवाय घर चालवणे आजच्या काळात कठीण होऊन बसले आहे. त्यात सरकारी असो की खासगी, नोकरीतले ताणतणाव आई बाप दोघेही घरी घेऊन येतात. त्यातून होणारी चिडचिड, पियर प्रेशरमुळे मुलांमध्ये वाढत जाणारी मानसिक दरी आणि या सगळ्यात त्याच्याशी बोलणारेच कोणी नसल्याने त्याची होणारी घुसमट. मग अशी मुलं मोबाईल, फेसबुच्या नादी लागतात. सोशल मीडियातून मिळणारे लाईक्स आणि हिटस् त्यांना त्यांची ओळख वाटू लागते. मग ते त्यांच्या मनातलं फेसबुकला सांगायला लागतात... अगदी मी आज आत्महत्या करणार आहे, जीवन संपवणार आहे हे देखील फेसबुकच्या निर्जीव वॉलवर लिहून जीवन संपवणारी मुलं आजूबाजूला अनेक आहेत...! हे थांबायला हवे.

मुलांना पतंग उडवण्यासाठी गच्चीवर घेऊन जाणारे आईबाबा बारकाईने पाहिले तर पतंग पालकांच्या हाती असतो आणि मांजाची चक्री मुलांच्या हातात असते. पतंग उंच गेला की काही वेळ तो आम्ही मुलाच्या हाती देतो आणि पुन्हा तो आमच्या हातात घेतो आणि मुलाला मांजा गोळा करायला सांगतो. वास्तविक पतंगाची दोरी त्याच्या हाती हवी आणि मांजाची चक्री पालकांच्या हाती. किती ढिल द्यायची हे पालकांनी ठरवावे पण आम्ही उलटेच करतो... साधे साधे छंदही त्याला जोपासू देत नाही. छंदासारखे खळाळते झरे देखील आम्ही बांध घालून थोपवतो. अभ्यास, मार्क आणि आणखी मार्क यांच्या जीवघेण्या स्पर्धेत त्याला झोकून देतो. ९० टक्के मार्क मिळाल्यानंतरही आम्ही आणखी थोडे मिळायला हवे होते असे म्हणतो. या स्पर्धेच्याही पलीकडे एक सुंदर जग आहे, संवादाचे पूल आहेत, नात्यांचे घट्ट पदर आहेत हेच मुळी विसरून जाणाऱ्या पालकांना मन्मथच्या जाण्याने हादरवून टाकले आहे. काही तरी चुकते आहे हे कळतेय, पण वळायचे कसे याचा शोध मन्मथच्या जाण्याने सुरू झालाय हे मात्र खरे...

- अतुल कुलकर्णी

हरवलेला आत्मविश्वास

एक व्यावसायिक कर्जात बुडाला होता आणि त्यातून बाहेर पडण्याचा कुठलाही मार्ग त्याला सुचत नव्हता. Creditors (धनको) त्याच्या घरी वारंवार चकरा मारीत होते आणि पुरवठादार बिलाच्या रकमेचा तगादा लावून होते.

असाच तो एका बगिच्यातील बेंचावर डोके हातांनी धरून बसला होता. या कर्जाच्या सापळ्यातून वाचण्यासाठी काहीतरी चमत्कार घडावा, असे त्याला खूप वाटत होते. अचानक एक वृद्ध त्याच्यासमोर उभा झाला. मला वाटते तू खूप अडचणीत आहेस, मला वाटते मी तुला मदत करू शकतो. वृद्धाने त्याला नाव विचारले आणि एक चेक लिहून त्याच्या हाती दिला. हे पैसे घे. आजपासून बरोबर एका वर्षानंतर मला याच ठिकाणी भेट आणि त्यावेळी ही रक्कम मला परत करशील, असे म्हणून तो वळला आणि वेगाने दिसेनासा झाला.

व्यावसायिकाने हातातील चेककडे पाहिले. तो 5 लाख डॉलर्सचा होता. खाली सही होती जॉन डी. रॉकफेलर, जगातील सर्वांत श्रीमंतापैकी एक. या रकमेतून माझे कर्ज चुटकीसरशी संपेल, व्यावसायिक पुटपुटला. परंतु त्याऐवजी व्यावसायिकाने तो चेक न वटविता तसाच ठेवून दिला. आता आपल्याजवळ 5 लाख डॉलर्सची रक्कम केव्हाही तयार आहे, या आत्मविश्वासाने तो कामाला लागला. नव्या उमेदीने तो कारभार बघू लागला. त्याने आधीच्या करारांना पुन्हा वाटाघाटी करून फायदेशीर करून घेतले आणि पैसे देण्याची मुदतही वाढवून घेतली. काही मोठे करार रद्द केले. काही महिन्यातच, तो कर्जाच्या सापळ्यातून बाहेर आला आणि पुन्हा कमाई करू लागला.

बरोबर एका वर्षानंतर तो त्याच बागेत न वटविलेला चेक घेऊन आला. ठरल्याप्रमाणे तो वृद्ध तिथे पुन्हा उपस्थित झाला. व्यावसायिक त्याला त्याचा चेक देणार आणि आपली यशाची गाथा सांगणार तेवढ्यात एक नर्स तिथे धावत धावत आली आणि तिने त्या वृद्धाला घट्ट पकडले. चला, शेवटी तुला पकडलेच, ती ओरडून व्यावसायिकाकडे बघून ती नर्स म्हणाली, ययाने तुम्हाला जास्त त्रास तर नाही ना दिला? हा नेहमी मनोरूग्णालयातून पळून जात असतो आणि लोकांना सांगतो की मी जॉन रॉकफेलर आहे म्हणून. ङ्ख असे म्हणून तिने त्या वृद्धाला ओढत नेले. व्यावसायिक थक्क होऊन हे सर्व बघत होता. त्याला काहीच कळेनासे झाले.

गेले वर्षभर आपल्याजवळ 5 लाख डॉलर्स रक्कम केव्हाही तयार आहे, या थाटात तो करार करीत होता. अचानक त्याच्या लक्षात आले की, त्याचे आयुष्य बदलवून टाकणारी ही किमया खऱ्या किंवा अस्तित्वात नसलेल्या त्या रकमेची नव्हतीच. तो त्याला नव्याने गवसलेला आत्मविश्वास होता. त्यानेच त्याला कर्जाचा डोंगर उपसण्याची शक्ती दिली होती.

तात्पर्य-आत्मविश्वासाने कोणतेही कार्य केल्यास यश हे हमखास मिळते.

पुण्यात नाटकाचा पहिला प्रयोग संपतो.

लेखक:
कसे वाटले? नाटकात काही बदल आवश्यक आहेत ?

जोशी काका :
नाटकाच्या शेवटी नायिका विष घेऊन मरते त्या ऐवजी बंदुकीने गोळी झाडून घेते असे दाखवा.

लेखक : का ?

जोशी काका : म्हणजे बंदुकीच्या आवाजाने प्रेक्षक जागे होतील आणि घरी जातील.

बायको सतत आईवर आरोप करत होती..........

आणि

नवरा सतत तिला आपल्या मर्यादेत राहन्यास सांगत होता...

पण बायको काही गप्प बसण्याचं नावच घेत नव्हती

ती  जोरजोरात ओरडून सांगत होती


"मी अंगठी टेबलवरच ठेवली होती
आणि तुमच्या आईशिवाय खोलीत कुणीच् आलेलं नव्हतं..
अंगठी असो वा नसो ती आईनेच उचललीये"

गोष्ट जेव्हा पतिच्या सहनशक्तिच्या बाहेर गेली..
त्याने बायकोच्या जोरदार कानाखाली ठेऊन दिली..

 तिन महिन्या पूर्वीच लग्न झालेलं होतं..



पत्नीला ती चापट सहन झाली नाही.ती घर सोडून चालली

आणि जाता जाता पतीला एक प्रश्न विचारला....

 कि तुम्हाला तुमच्या आईवर इतका विश्वास का??


तेव्हा पति ने उत्तर दिले

त्या उत्तराला ऐकून
दरवाजा मागे उभी असलेली आई हे ऐकून तिचे मन भरून आले

 पति ने पत्नी ला सांगितले..

"जेव्हा मी छोटा होतो तेव्हा वडील वारले

आई रोज रानात दिवस भर कष्ट करून पैसे आनायची ज्यात एक वेळेचं
पोट भरायचं.


आई एका ताटात भाकर वाढायची

आणि

रिकाम्या डब्याला झाकुन् ठेवायचि
आणि म्हणायची

माझ्या भाकरी या डब्यात आहेत बाळा तू खा.

मी पण नेहमी अर्धी भाकर खाऊन म्हणायचो


आई माझं पोट भरलय आता मला नाही खायचं.

आईने माझी उष्टी अर्धी भाकर खाऊन माझं पालन पोषण केलं आणि मोठं केलं

आज मी दोन भाकरी कमवायच्या लायकिचा झालो

पण हे कसं विसरु की आईने त्या वेळेस तिच्या भुकेला मारलं,


ती आई या स्तिथिला अशा अंगठी साठी भुकेलि असेल हा मी विचार सुद्धा करू शकत नाही..

तू तर तिन महिन्यापासूनच माझ्या सोबत आहे.

मी तर आईच्या तपश्चर्यला 25 वर्षापासून बघितलय.😔



हे ऐकून आईच्या डोळ्यात अश्रु आले.

ति समजूच् शकत नव्हती की मुलगा तिच्या अर्ध्या भाकरीचं कर्ज फेड़तोय की
ती मुलाच्या अर्ध्या भाकरीचं कर्ज....

आजचा विचार

शारीरिक आणि आर्थिक प्रगती करण्यासाठी

पहाटेचे मित्र वाढवा

आणि

रात्रीचे मित्र कमी करा

ओळख आपल्या भारतीय संस्कॄतिची.....

        🌿 दोन पक्ष 🌿
(१) कृष्ण पक्ष ,(२) शुक्लपक्ष
                         
         🌿 ऋण🌿
(१) देव ऋण , (२) पितृ ऋण ,
        (3) ऋषि ऋण .

       🌿चार युग 🌿
(१) सतयुग , (२)त्रेतायुग ,
(३)द्वापरयुग , (४)कलियुग.

       🌿चार धाम🌿
(१)द्वारका , (२)बद्रीनाथ ,
(३)जगन्नाथ पुरी , (४)रामेश्वरम धाम.

       🌿चारपीठ 🌿
(१)शारदा पीठ ( द्वारिका )
(२)ज्योतिष पीठ ( जोशीमठ बद्रिधाम )
(३)गोवर्धन पीठ ( जगन्नाथपुरी ) ,
(४)शृंगेरीपीठ !

       🌿चार वेद🌿
(१)ऋग्वेद , (२)अथर्वेद ,
(३)यजुर्वेद ,
(४)सामवेद.

      🌿चार आश्रम🌿
(१)ब्रह्मचर्य , (२)गृहस्थ ,
(३)वानप्रस्थ , (४)संन्यास.

       🌿चार अंतःकरण🌿
(१)मन , (2)बुद्धि , (३)चित्त ,                (४)अहंकार.

       🌿पचं गव्य🌿
(१)गाईचे तूप(२)दूध , (३)दही ,
(४)गोमूत्र , (५)शेण

       🌿पचं देव🌿
(१)गणेश , (२)विष्णु , (३)शिव ,
      (४)देवी ,(५)सूर्य.

        🌿पंच तत्त्व🌿
(१)पृथ्वी ,(२)जल , (३)अग्नि ,
(४)वायु , (५)आकाश.

       🌿सहा दर्शन🌿
(१)वैशेषिक , (२)न्याय , (३)सांख्य ,
(४)योग , (५)पूर्व मिसांसा , (६)दक्षिण मिसांसा.

        🌿सप्त ऋषि🌿
(१)विश्वामित्र ,(२)जमदाग्नि , (३)भारद्वाज , (४)गौतम ,
(५)अत्री , (६)वशिष्ठ,(७)कश्यप.

       🌿सप्त पुरी🌿
(१)अयोध्यापुरी,(२)मथुरापुरी,
(३)मायापुरी,(४)काशी,(५)कांची,
(६)अवंतिका,(७)द्वारका पुरी.

       🌿आठ योग🌿
(१)यम,(२)नियम,(३)आसन,(४)प्राणायाम,(५)प्रत्याहार,(६)धारणा,(७)ध्यान,(८)समाधी,

        🌿आठ लक्ष्मी🌿
(१)आग्घ,(२)विद्या,(३)सौभाग्य,
(४)अमृत,(५)काम,(७)सत्य,  (८)भोग आणी योग लक्ष्मी.

      🌿नव दुर्गा🌿
(१)शैल पुत्री,(२)ब्रह्मचारिणी,(३)चंद्रघंटा,(४)कुष्मांडा,(५)स्कंदमाता,(६)कात्यायिनी,
(७)कालरात्रि,(८)महागौरी,
(९)सिद्धिदात्री.

      🌿मुख्य दिशा चार🌿
(१)पूर्व,(२)पश्चिम,(३)उत्तर (४)दक्षिण

       🌿उपदिशा सहा🌿
(१)ईशान,(२)नैऋत्य,(३)वायव्य, (४)आग्नेय,(५)आकाश (६)पाताल.

    🌿मुख्य अवतारअकरा🌿
(१)मत्स्य्,(२)कच्छप,(३)वराह,(४)नरसिंह,,(५)वामन,(६)परशुराम,(७)श्रीराम,(८)कृष्ण,(९)बलराम,(१०)बुद्ध,(११)कल्कि.

     🌿मराठी महिने बारा 🌿
(१)चैत्र,(२)वैशाख,(३)ज्येष्ठ,(४)आषाढ,(५)श्रावण,(६)भाद्रपद(७)अश्विन,(८)कार्तिक,(७)मार्गशीर्ष,(८)पौष,(११)माघ,(१२)फाल्गुन

   🌿बारा राशी🌿
(१)मेष,(२)वृषभ,(३)मिथुन,(४)कर्क,(५)सिंह,(६)कन्या(७)तुला,(८)वृश्चिक,(९)धनु,(१०)मकर,(११)कुंभ,(१२)कन्या.

🌿बारा ज्योतिर्लिंग🌿
(१)सोमनाथ ,(2)मल्लिकार्जुन ,(३)महाकाल ,(४)ओंकारेश्वर ,(५)बैजनाथ ,(६)रामेश्वरम ,(७)विश्वनाथ ,(८)त्र्यंबकेश्वर ,(९)केदारनाथ ,(१०)घुष्नेश्वर ,(११)भीमाशंकर ,(१२)नागेश्वर.

   🌿पंधरा तिथि🌿
(१)प्रतिपदा,(२)द्वितीया,(३)तृतीया,(४)चतुर्थी,(५)पंचमी,(६)षष्ठी,(७)सप्तमी,(८)अष्टमी(९)नवमी,(१०)
दशमी,(११)एकादशी,(१२)द्वादशी,(१३)त्रयोदशी,(१४)पोर्णीमा,
(१५), अमावास्या !

        🌿स्मृतिया🌿
(१)मनु,(२)विष्णु,(३)अत्री,(४)हारीत,(५)याज्ञवल्क्य,(६)उशना,(७)अंगीरा,(८)यम,(९)आपस्तम्ब,(१०)सर्वत,(११)कात्यायन,(१२) ब्रहस्पति,(१३)पराशर,(१४)व्यास,(१५)शांख्य,(१६)लिखित,(१७)दक्ष,(१८)शातातप ,(१९)वशिष्ठ.

पती आणि पत्नी सोफ्यावर बसून कलिंगडाचे काप खात TV पाहत असतात. पत्नीच्या एका हातात अर्थातच मोबाईल असतो. पतीचा मोबाईल किचनमध्ये चार्जिंगला लावलेला असतो.
एवढ्यात किचनमधून smsचा टोन ऐकू येतो, म्हणून पती किचनमध्ये जातो आणि मेसेज वाचतो.
बायकोचा मेसेज असतो---

"किचनमधून परत येताना मीठ घेऊन या!"

अर्जंट पाहिजेत.....

एक इलेक्ट्रिशियन पाहिजे,,,,,,,,
जो एकमेकांशी न बोलणाऱ्या दोन व्यक्तीमध्ये पुन्हा एकदा कनेक्शन जोडून देईल,,,,,..✌​

एक ऑप्टिशियन पाहिजे
जो लोकांची दृष्टी आणि दृष्टीकोन नीट करून देईल,,,,,,👍​

एक कलाकार पाहिजे,,,,,,,,,,,,,
जो प्रत्येकाच्या चेहऱ्यावर स्मितहास्ययाचे रेषा रेखाटू शकेल,,,,,,,,,,😊

एक बांधकामगार पाहिजे,,,,,,,,,
जो दोन शेजाऱ्यांमध्ये उत्तम सेतू उभारू शकेल,,,,,,,,,🙏​

एक माळी काका पाहजे,,,,,,,,,
जो चांगल्या विचारांच रोपण करू शकेल,,,,,,,,,,☝​

एक प्लंम्बर पाहिजे,
जो तुंबलेल्या मनांना मोकळं करू शकेल,,,,,,,,,,,🤗

एक शास्त्रज्ञ पाहिजे,,,,,,
जो एकमेकांबद्दलची ओढ शोधू शकेल,,,,,,,,,,,,😌

आणि सर्वात महत्वाचे म्हणजे,,,,,,,,,,,,

एक शिक्षक पाहिजे,,,,,,,,,,
जो एकमेकांशी संवाद कसा
साधायचा ते शिकवू शकेल,.....☝​

आज सर्वांना याचीच नितांत गरज आहे.

एक पुणेकर व्यक्तीने मिठाईचे दुकान उघडले

आणि जाहिरात दिली

" कामगार पाहिजे"

पात्रता- मधूमेह असला पाहिजे ...

Made in Pune

मन्याच्या घरचे, पोरगी बघायला गेले,
पोरगी  पसंत पडली

पंडीतजी बोलले, ३६ चे ३६ गुण जुळले 😊

मन्याचे घरवाले उठून जाऊ  लागले

पंडितजी बोलले : काय झालं हो  ???

मन्याचे घरवाले  :- पोर तर नालायक आहे, सुन बी तशीच आणायची का ?

डाटा वापरासाठी मराठी एकक.

KB, MB, GB
या शब्दांची उत्पत्ती मराठीतूनच झाली आहे .



KB - कण भर
MB - मण भर
GB - गांव भर.

या दोन कथा आहेत, दोन्ही कथा वाचल्या तर आपल्या लक्षात येईल की आपण आज जे काही करतो त्याचा पुढील पिढीवर परिणाम कसा होतो !!!

पहिली कथा

आपल्याला अल कॅपिनो माहीत असेलच, एके काळचा शिकागोचा सर्वात मोठा डॉन. त्याने अक्षरशः शिकागो वर राज्य केले आहे. दरोडे असो कि खून किंवा जुगार किंवा वेश्यागृहे, तुम्ही ज्या कुठल्या गुन्ह्याची कल्पना करू शकाल ते सगळे गुन्हे अल कॅपिनोनी केले होते. "इझी ऐडी" असे टोपण नाव असणाऱ्या आणि कायद्याला वाट्टेल तसं वाकवू शकणाऱ्या वकिलाच्या मदतीने कायद्याच्या कचाट्यातून हा माणूस मात्र नेहमीच सुटत आला. या बदल्यात इझी ऐडीला अल कॅपिनोनी जबर पैसा, मोठे घर वगरेसगळ दिलं. इझी ऐडीच घर एखाद्या नगराएवढे मोठे होते. संपूर्ण सुरक्षा होती. नोकरचाकर देखील होते दिमतीला. या ऐडीचा जीव मात्र एकुलत्या एका पोरात होता. गुन्हेगारी विश्वाचा एवढा मोठा वकील पण त्याने आपल्या पोराला मात्र या सगळ्यापासून दूर ठेवले. सत्य असत्याची जाण करुन दिली. ऐडीला नेहमी वाटायचं की आपला मुलगा मोठा झाला की त्याला समाजात आदरयुक्त स्थान असावे. इतकी प्रचंड संपत्तीअसून ऐडी मात्र आपल्या मुलाला न चांगले नाव देवू शकत होता न चांगलीउदाहरणे. एका दिवशी ऐडीला ही घुसमट पेलवेना आणि त्याने अल कॅपिनोची साथ सोडण्याचा निर्णय घेतला. त्याला याची किंमत माहीत होती. अक्ख्या शिकागोवर राज्य करणार्या डॉनच्या विरुद्ध तो उभा होता. पोलिसांना आणि कर अधिकार्यांना त्याने अल कॅपिनो विरुद्ध सगळी माहिती आणि पुरावे दिले. परिणाम भीषण झाला. एका दिवशी भर रस्त्यात त्याची हत्या झाली. पण त्याने त्याच्या मुलासाठी मात्र एक उदाहरण निर्माण केले होते. सत्यासाठी जीवही जाऊ शकतो. राह कठीन है मगर अंतिम जीत सत्य कीही होती है !!! पोराला हे शिकवण्यासाठी त्याने सर्वोच्च बलिदान दिले होते !! पोलिसाना ऐडीच्या खिश्यात रोझरी आणि एक कविता सापडली

The poem read: The clock of life is wound but once, and no man has power to tell just when the hands will stop At, later or early hour Now is the only time you own. Live, love, toil with a will Place no faith in time For the clock may soon be still


 दुसरी कथा

दुसऱ्या महायुद्धाने जगाला अनेक हिरो दिले. असाच एक साहसी योद्धा होता Butch O'Hare. फायटर पायलट असलेला बुच विमानवाहक युद्धनौका Lexington वर होता या महायुद्धात. साऊथ पैसीफिक या महासागरात ही युद्धनौका तैनात होती. एका दिवशी अख्ख्या स्क्वाड्रनला एका मिशन वर पाठवण्यात आले, आकाशात उडाल्यावर बुचच्या लक्षात आले कि त्याच्या विमानात पुरेसे इंधन नाही आहे. बेसकॅम्पनी त्याला परतण्याचा आदेश दिला. खट्टू मनानी बुचनी फॉरमेशन सोडले आणि परत यायला निघाला. परत निघालेल्या बुचला रक्त गोठवणारे दृश्य दिसले. मोठं जपानी स्क्वाड्रन बुचच्या युद्धनौकेवर चाल करून येत होते. अमेरिकन स्क्वाड्रन सोर्टीवर निघाले होते आणि त्यांनी युद्धनौका अक्षरशः हतबल होणार होती. बचाव करायला नौकेवर एकही विमान नव्हते आणि बुचच्या विमानात पुरेसे इंधन पण नसल्यामुळे तो अमेरिकन स्वाड्रनला परत आणू शकणार नव्हता. जपानी स्क्वाड्रनशी लढणे हा एकाच पर्याय बुचला दिसला आणि तो बेभानपणे जपानी फॉरमेशन मध्ये घुसला. असेल नसेल तो सगळा दारुगोळा त्याने वापरून काही जपानी विमानांना घायाळ केले. दारुगोळा संपल्यावर विमानाचे पंख त्याने शस्त्र म्हणून वापरायला सुरवात केली. जपानी स्वाड्रनची पाच विमाने त्याने पाडली होती आणि उरलेल्या जपानी स्क्वाड्रननी माघारघेतली. आपल्या अतिशय नुकसान झालेल्या विमानाला बुचने कसे बसे युद्धनौकेवर उतरवले. विमानात असलेल्या कॅमेराने बुचचा भीम पराक्रम रेकॉर्ड केला होता. बुचच्या या पराक्रमाची सगळ्यांनी दाद दिली. आसमंतात ऐकू जातील इतक्या जोऱ्यात टाळ्या वाजवण्यात आल्या. २० फेब्रुवारी १९४२ ला केलेल्या या पराक्रमासाठी बुच नौसेनेचा FIRST ACE OF WWII झाला आणि शौर्यपदकांनी त्याचा सन्मान करण्यात आला. मात्र या अवघा २९ वर्षाचा महान योद्धा पुढील वर्षी एका हवाई कारवाईत मारल्या गेला. त्याच मूळ शहर त्याला विसरू शकणार नव्हते. त्याच्या शहराने त्या शहरातील विमानतळाला त्याचे नाव दिले. आपण कधी शिकागोला गेलात तर O'Hare आंतरराष्ट्रीय विमानतळावर त्यांचा पुतळा बघा. टर्मिनल १ आणि २ च्या मध्ये हा या वीराचा पुतळा !!!!

आता तुम्ही म्हणाल कि या दोन कथांचा एकमेकांशी काय संबंध... Butch O'Hare हा ईझी ऐडीचा मुलगा होता !!

कालबाह्य परंपरा

मित्रांनो, वैज्ञानिकांनी एक प्रयोग केला, तो याप्रमाणे...
एका खोली मध्ये 8-10 माकडांना ठेवण्यात आले.
त्या खोलीच्या मध्यभागी एक शिडी सरळ उभी ठेवली आणि त्या शिडीच्या वर 🍌🍌 केळीचा एक घड लटकत ठेवण्यात आला.
थोड्याच वेळात एका माकडाचे लक्ष त्या केळीच्या 🍌🍌🍌 घडाकडे जाते
आणि
ते माकड शिडी चढून केळीकड़े जाण्याच्या प्रयत्न करते .
तोच त्याच्या अंगावर गरमा-गरम पाणी पड़ते व इतर
उरलेल्या माकडांवर सुद्धा पड़ते
आणि
शिडी चढ़ण्याचा प्रयत्न करणारे माकड खाली परत येतं.
दुसऱ्या दिवशी दुसरे एक माकड असाच प्रयत्न करते , तेंव्हा सुद्धा त्याच्या अंगावर आणि इतर सर्व माकडांच्या अंगावर गरमा-गरम पाणी पड़ते.
असे सतत 3-4 दिवस घडते, त्यामुळे याचे कारण माकडांच्या लक्षात येते की, केळीकड़े धाव घेतल्यामुळे आपल्यासोबत असे होत आहे.
मग पाचव्या दिवशी जेंव्हा पुन्हा एक माकड केळीसाठी शिडी चढ़ण्याचा प्रयत्न करते
तेंव्हा
इतर सर्व माकडे मिळून त्याला झोडतात त्यामुळे ते माकड परत येउन कोपर्‍यात जाऊन बसते.
यामुळे त्या दिवशी कोणावरही पाणी पडत नाही.
पुढील 3-4 दिवस असे सतत घडते.
कोणी माकड शिडीकडे वळले की इतर सर्व माकडे मिळून त्याला मारायचे.
अशाप्रकारे सर्व त्या माकडांपैकी कोणीही केळीकड़े बघायला सुद्धा तयार नाही.
तेंव्हा मग वैज्ञानिकांनी गरम पाणी घालणेच बंद केले.
मग वैज्ञानिकांनी त्या माकडांपैकी एक माकड बाहेर काढले
आणि
दुसरे एक नवीन माकड आत टाकले.
या नवीन माकडाने केळी 🍌 नजरेत पडताच शिडी चढ़ण्याचा प्रयत्न केला तोच जुनी सर्व माकडं मिळून त्या नवीन माकडाला झोडू लागलीत.
दुसर्‍या दिवशी वैज्ञानिक जुन्या माकडांपैकी आणखी एक माकड बाहेर काढून नवीन एक माकड आत टाकतात.
हे दुसरे नवीन माकड देखील केळी बघून शिडी चढ़ण्याचा प्रयत्न करताच इतर सर्व माकडं त्याला झोड़तात.
पण यात विशेष हे असते की काल आलेले नविन माकड सुद्धा या झोडणाऱ्या माकडात सामील असते ज्याच्या अंगावर कधीही गरम पाणी पडलेले नसते.
आता मारणाऱ्याला माहीत नाही
आपण का मारत आहोत?
आणि
मार खाणाऱ्याला माहीत नाही आपण का मार खात आहोत?
या नंतर वैज्ञानिक दररोज जुने माकड काढून नवीन माकड आत घालतात.
आणि
रोज तोच प्रकार घडतो.
नवीन माकड केळीसाठी शिडीकड़े वळले की,
उर्वरित सर्व माकडं त्याला मारतात.
मारणार्‍या माकडांमध्ये जुनी माकडं ज्यांना माहीत होतं की आपण का मारत आहोत आणी
त्यांच्यासोबतच नवीन माकडं ही सामील होती ज्यांनी कधीही गरमा-गरम पाणी अंगावर झेलले नव्हते.
अशा प्रकारे दररोज एक एक करून सर्व जुनी माकडं बाहेर काढून नवीन माकडं आत घालण्यात येतात.
प्रत्येक नवीन येणाऱ्या माकडाला शिडी चढण्याचा प्रयत्न केल्यास मार पडत असतो .
आता मात्र खोलीमध्ये सर्व नवीन माकडं असतात ज्यांनी कधीही त्या खोलीत अंगावर गरम पाणी पडण्याचा प्रकार पाहिलेला नसतो.
पण जर कोण्या एखाद्या माकडाने शिडी चढ़ण्याचा प्रयत्न केला की, इतर सर्व माकडं त्याला मारतात.
कारण आता ही प्रथा तिथे रूढ़ झालेली असते,
आपण का मारत आहोत याचे मूळ कारण माहीत नसून सुद्धा, फ़क्त कोणी त्या शिडीकड़े वळला की त्याला मारायचे बस्स एवढेच सर्वाना माहीत !!!

बोध:-
माणसांचे ही असेच आहे, आपण अनेक रुढी परंपरा मानतो.
पण आपल्याला त्यांचे मूळ कारण माहीतच नसते.
कारण त्या रुढी परंपरा सुरु झाल्या तेव्हा आपण नव्हतो , म्हणून आपण इतर लोकं करतात म्हणून करतो.
त्यामागची कारणे हेतू आम्ही कधी जाणून घेण्याचा प्रयत्न करत नाही.
बरं , जी कारणे आम्हाला सांगण्यात येतात ती ही निसर्ग नियमानुसार , विज्ञानाच्या नियमानुसार पटणारी नसतात, शिवाय तर्काधिष्टित तर अजिबात नसतात. तरी सुद्धा आम्ही त्या माकडांसारखे "अंधानुकरण" करतो आणि स्वतःला 21व्या शतकातील , विज्ञान युगातील सुशिक्षित व्यक्ती समजतो.
म्हणून कोणतीही गोष्ट, रुढी, परंपरा यांच्या मागचे कारण नीट समजून, ते वैज्ञानिकदृष्टया, तार्किकदृष्टया खरे आहे किंवा नाही हे जाणून घेतल्याशिवाय त्यावर विश्वास करू नये.
फ़क्त इतर लोक असे करतात म्हणून आपण ही करतो , तर मग काही अर्थच नाही आपण घेतलेल्या शिक्षणाचा...!!!!!
सर्व सुशिक्षित ज्ञानी लोकांना समर्पित

मित्र- यावर्षी वॅकेशनचा काय प्लॅन आहे?

मी- काही विशेष नाही..
गेल्यावर्षी युरोपला नव्हतो गेलो.....
आता यावर्षी अमेरिकेला नाही जाणार..

कधी कधी मित्रांवरच केस टाकावी असे वाटते
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

.
निदान तारखेच्या निमित्ताने भेटतील तरी  कोर्टात

▪ " महाराष्ट्रा "बाबत माहिती▪

👉 स्थापना-  01 मे 1960
👉राजधानी - मुंबई
👉 राज्यभाषा - मराठी
👉🏼एकूण जिल्हे - 36
👉 एकूण तालुके-  355
( मुंबई उपनगर मधील अंधेरी बोरीवली कुर्ला ही फक्त शासकीय कामासाठी केलेली 3 तालुके मिळुन 358
 (355 + 3 = 358)
👉🏼 ग्राम पंचायत -  28,813
👉 पंचायत समित्या 355
👉 एकूण जिल्हा परिषद- 34
👉 आमदार विधानसभा  288
👉 आमदार विधानपरीषद 78
👉 महाराष्ट्र लोकसभा सदस्य 48
👉 सुमद्रकिनारा- 720 किमी
👉 नगरपालिका- 226
👉 महानगरपालिका- 27
27 वी मनपा पनवेल 1oct 2016
👉 शहरी भाग - 45.2 %
👉 ग्रामीण भाग 55 .8 %
👉 लोकसंख्या बाबतीत 2 रा क्रमांक
👉 क्षेत्रफळात 3 रा क्रमांक
महाराष्ट्राने देशाचा 9.36 % प्रदेश व्यापला आहे
👉🏼 महाराष्ट्राची घनता 365
 👉🏼देशातील 9.29% लोकसंख्या महाराष्ट्रात राहते.
👉🏼 महाराष्ट्रातील सर्वाधिक लोकसंख्या - पुणे  ( 94.3 लाख )
👉 महाराष्ट्रातील सर्वात कमी लोकसंख्या जिल्हा - सिंधुदुर्ग (8.50 लाख)
👉 संपुर्ण साक्षर 1ला जिल्हा सिंधुदुर्ग
👉 सर्वात कमी साक्षर जिल्हा
जनगणना 2011नुसार नंदूरबार 64.4 %
2014  पासुन पालघर 57.14 %
👉🏼MH लिंग गुणोत्तर  - 929
👉🏼सर्वाधिक रत्नागिरी - 1122
👉🏼MH बाल लिंग गुणोत्तर - 894
👉🏼सर्वाधिक पालघर - 967
👉🏼 महाराष्ट्रातील सर्वात जास्त निरक्षर लोक पुणे जिल्ह्यात  (10.71लाख ) आहेत.

👉🏼 अनुसुचित जाती पुणे प्रथम क्रमांकावर
👉🏼 अनुसुचित जमाती नाशिक प्रथम क्रमांकावर

👉 महाराष्ट्रातील सर्वाधिक जंगले असलेला जिल्हा - गडचिरोली
👉 महाराष्ट्रातील कमी जंगल असेलला जिल्हा - बीड
👉 महाराष्ट्रातील सर्वाधिक आदिवासी असलेला जिल्हा - नंदूरबार
👉 महाराष्ट्रातील अधिक तलावांचा जिल्हा - गोंदिया
👉 महाराष्ट्रातील क्षेत्रफळाने सर्वात मोठा जिल्हा - अहमदनगर
👉 महाराष्ट्रातील क्षेत्रफळाने सर्वात लहान जिल्हा - मुंबई शहर
👉 महाराष्ट्रातील उंच शिखर  कळसूबाई (1646मी)
👉 महाराष्ट्रातील सर्वात लांब नदी - गोदावरी
👉 महाराष्ट्रातील सर्वात लहान राष्ट्रीय महामार्ग - न्हावाशेवा पळस्पे 27 किमी
👉 महाराष्ट्रातील सर्वात जुनी नगरपालिका - रहिमतपूर ( सांगली )
👉 पहिले मातीचे धरण गोदावरी - (गंगापूर) नदीवर
👉🏼 महाराष्ट्रात सर्वात जास्त समुद्र किनारा - रत्नागिरी
👉 जगातील पहिले जैव तंत्रज्ञान विद्यापीठ - नागपूर
👉 भारतातील सर्वात मोठे नैसर्गिक बंदर मुंबई
👉 पहिला संपूर्ण डिजीटल     जिल्हा - नागपुर
(Oct 2016)