खरा तो एकची धर्म

खरा तो एकची धर्म जगाला प्रेम अर्पावे

जगी जे हीन अतिपतित, जगी जे दीन पददलित
तया जाऊन उठवावे, जगाला प्रेम अर्पावे

जयांना ना कोणी जगती सदा ते अंतरी रडती
तया जाऊन सुखवावे, जगाला प्रेम अर्पावे

समस्तां धीर तो द्यावा, सुखाचा शब्द बोलावा
अनाथा साह्य ते द्यावे, जगाला प्रेम अर्पावे

सदा जे आर्त अतिविकल, जयांना गांजती सकल
तया जाऊन हसवावे, जगाला प्रेम अर्पावे

कुणा ना व्यर्थ शिणवावे, कुणा ना व्यर्थ हिणवावे
समस्तां बंधु मानावे, जगाला प्रेम अर्पावे

प्रभूची लेकरे सारी तयाला सर्वही प्यारी
कुणा ना तुच्छ लेखावे, जगाला प्रेम अर्पावे

असे जे आपणापाशी असे, जे वित्त वा विद्या
सदा ते देतची जावे, जगाला प्रेम अर्पावे

भरावा मोद विश्वात असावे सौख्य जगतात
सदा हे ध्येय पूजावे, जगाला प्रेम अर्पावे

असे हे सार धर्माचे असे हे सार सत्याचे
परार्थी प्राणही द्यावे, जगाला प्रेम अर्पावे

जयाला धर्म तो प्यारा, जयाला देव तो प्यारा
त्याने प्रेममय व्हावे, जगाला प्रेम अर्पावे


कवी - साने गुरुजी

डॉक्टर डॉक्टर ….

माझे डॉक्टर फारच चांगले आहेत
तुम्हाला वेगळा सल्ला (सेकंड ओपीनियन) हवा असला तर …
ते बाहेर जाऊन परत येतील (आणि तो सांगतील)

त्यांनी एका स्त्रीला पिवळ्या आजारासाठी तीन वर्षे उपचार केल्यानंतर त्यांना समजले ….
की ती बाई चिनी आहे

आणखी एकाला त्यांनी फक्त सहा महिने आय़ुष्य उरले असल्याचे सांगितले होते. सहा महिने झाले तेंव्हा त्याची फी मिळाली नाही ….
डॉक्टरांनी त्याला आणखी सहा महिने बहाल केले

नर्सने येऊन त्यांना सांगितले,”बाहेरचा रोगी म्हणतो आहे की त्याला गायब झाल्यासारखे वाटते आहे.” डॉक्टर म्हणाले, “त्याला सांग की मी त्याला पाहू शकत नाही.”

आणखी एका माणसाने ओरडत सांगितले,”माझ्या मुलाने फिल्म गिळून टाकली आहे” डॉक्टर म्हणाले,”ठीक आहे, तिला डेव्हलप झाल्यावर पाहू”

एका रोग्याने सांगितले,”मला काही आठवत नाही”. डॉक्टरांनी विचारले,”केंव्हापासून?”
रोग्याने विचारले,”केंव्हापासून काय?”

मी डॉक्टरांना सांगितले,”माझ्या कानात (फोनच्या) घंटेचा आवाज येतो. डॉक्टर म्हणाले,”मग तू उचलू नकोस”"

एकाने त्यांना सांगितले, “मला घंटी असल्यासारखे वाटते” त्याला डॉक्टरांनी सांगितले,”या गोळ्या खा, त्या लागू पडल्या नाहीत तर मला रिंग कर

आणखी एकाने सांगतले,”मी पत्त्याचा गठ्ठा झालो आहे” डॉक्टर म्हणाले,”तिथे बस, मी तुला नंतर डील करेन”

मी डॉक्टरांना सांगितले, “माझे तंगडे २ ठिकाणी मोडले आहे”. ते म्हणाले,”पुन्हा त्या ठिकाणी जाऊ नकोस”

चाफ्याच्या झाडा....

चाफ्याच्या झाडा....
का बरे आलास आज स्वप्नात?
तेव्हाच तर आपले नव्हते का ठरले?
दु:ख नाही उरलं आता मनात

फुलांचा पांढरा, पानांचा हिरवा
रंग तुझा रंगतोय माझ्या मनात
केसात राखडी पण पायात फुगडी
मी वेडी भाबडी तुझ्या मनात

चाफ्याच्या झाडा....
नको ना रे पाणी डोळ्यात आणू
ओळख़ीच्या सुरात, ओळखीच्या तालात
हादग्याची गाणी नको म्हणू

तुझ्या चाळ्यात एक पाय तळ्यात
एक पाय मळ्यात खेळलोय ना
जसे काही घोड्यावर
तुझ्याच फांद्यांवर बसून
आभाळात हिंडलोय ना

चाफ्याच्या झाडा.... चाफ्याच्या झाडा....
पानात, मनात खुपतंय ना
काहीतरी चुकतंय, कुठेतरी दुखतंय
तुलाही कळतंय.... कळतंय ना....

चाफ्याच्या झाडा.... चाफ्याच्या झाडा
हसून सजवायचं ठरलय ना
कुठं नाही बोलायचं, मनातच ठेवायचं
फुलांनी ओंजळ भरलीये ना

कवियत्री - पद्मा गोळे.
बाबा : झम्पू जरा तुझा मोबाईल दे रे….

झम्प्या : एक मिनिट हा बाबा स्विच ऑन करून देतो

(झम्प्या सुमडित आयटमचे फोटो उडवतो,

सर्व मुलींचे मेसेज आणि नंबर डिलीट करतो,

आलेले कॉल डिलीट करतो,

मेमरी कार्ड फॉर्मेट मारतो)….

हा बाबा हा घ्या आता…

बाबा : आभारी आहे….

काही नाही रे घड्याल बंद पडले ना…

फ़क्त टाइम बघायचा होता….

प्रेमाची भजी

बंड्या आणि त्याची गर्लफ्रेंड एकदा नदी काठावर निवांत गप्पा मारत भजी खात बसले होते.
बंड्याची गर्लफ्रेंड त्याला म्हणाली,
"तुला आठवतंय? आपण मागच्या आठवड्यात इथे आलो होतो तेव्हा काय मस्त पाऊस पडत होता...आपण अगदी चिंब भिजलो होतो. मी सारखी शिंकत होते तर तुझाच जीव कासावीस झाला होता. तुझा जाकेट तू मला घालायला दिलंस, रुमाल काढून दिलास, मेडिकल मधून व्हिक्स आणतो म्हणालास...मला खूप दाटून आलं माहितेय! किती प्रेम करतोस रे माझ्यावर?"

बंड्या काहीच न बोलता तिच्याकडे एकटक पाहत राहिला.
ती थोडीशी लाजली.
"असं एकटक का पाहतो आहेस?" तिने दाटलेल्या आवाजात विचारलं. तिचे डोळे त्याच्या डोळ्यात सामावलेलं तिच्यावरचं प्रेम शोधत होते.

बंड्या क्षणभर काहीच बोलला नाही. थोड्या वेळाने हळू आवाजात म्हणाला....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"हावरे, किती खाशील? मला पण दे की थोडी भजी !!

फॅशन

प्रेम करुन लग्न करणं
आज जुनं झालंय
लग्नापूर्वी पोर काढ्णं
आज फॅशन झालंय

झाकण्यासाठी अंगभर कपडे घालणं
आज जुनं झालंय
कपड्यासाठी अंग उगड ठेवणं
आज फॅशन झालंय

बापापुढं पोरानं नम्र राहणं
आज जुनं झालंय
पोरासंगे बापानं बिअर पिणं
आज फॅशन झालंय

पोरीसंगे आईनं देवळात जाणं
आज जुनं झालंय
आईसंगे पोरीनं डिस्कोत जाणं
आज फॅशन झालंय

डोक्याचं सोडून कंबरेला बांधणं
आज जुनं झालंय
कंबरेच सोडुन डोक्याला बांधणं
आज फॅशन झालंय

जपप्यासाठी संस्कृती प्रयत्न करणं
आज जुनं झालंय
विरोधात संस्कृतीच्या बबाळ करणं
आज फॅशन झालंय


कवी - निलेश दत्ताराम बामणे

देता यावे...

देता यावे हसू
निरभ्र अकलंकित
निरागस तान्ह्याच्या आनंदाइतके सहज कोवळे

देता यावे हात
निर्हेतुक आश्वासक
स्वत:ला स्वत:चा आधार देण्याइतके स्वाभाविक मोकळे

देता यावे शब्द
अम्लान निःसंशय
आयुष्याच्या पायाशी जगणारे निरहंकार

देता यावे हृदय
अपार निरामय
दयाघनाच्या दारापाशी पोचवणारे निराकार


कवियत्री - अरुणा ढेरे