शिक्षक : आज तु बोर्ड कडे पाहुन लक्ष देत आहेस... रोज लेक्चर मध्ये तर खाली पाहुन ऐकत असतोस.... आज काय झाला ???
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
विद्यार्थि : सर माझा नेेेट पँक संपलाय.........

बिचारा संता

संता एकदा आग लागलेल्या इमारतीत घुसतो आणि आतून पाच जणांना बाहेर घेऊन येतो...

पण जमलेले लोक मात्र संतालाच बेदम मारतात

कारण ज्या लोकांना संता बाहेर आणतो ते अग्निशमन दलाचे कर्मचारी असतात.

एक वेडा पत्र लिहित असतो.

डॉक्टर विचारतात कोणाला पत्र लिहित आहेस

वेडा - स्वतःला

डॉक्टर - काय लिहिले आहे?

वेडा - मला काय माहित! अजून मला पत्र मिळाले नाही

हत्ती मुंगीला लग्नासाठी प्रपोज करतो.

मुंगी - मीसुद्धा तुझ्यावर खूप प्रेम करते.

हत्ती - मग, लग्नाला नाही का म्हणतेस?

मुंगी - मी तुला किती वेळेस सांगितले, माझ्या घरच्यांचा इंटरकास्ट लग्नाला विरोध नाही परंतु इंटरसाईझला आहे.

गोलकीपर

खेळाचे एक शिक्षक नव्याने रुजू झाले व ग्राउंडवर गेले. ग्राउंडवर मुले फुटबॉल खेळत होती व एक मुलगा एकटाच उभा होता.

गुरुजी : तू त्यांच्यासोबत खेळत का नाहीस? काही अडचण?

मुलगा : नाही मी येथेच बरा आहे.

गुरुजी : अरे पण का एकटाच उभा आहेस?

मुलगा : (चिडून) कारण मी गोलकीपर आहे.

पाऊस अवखळ...

क्षणात सरसर, धावे धरिवर...
खट्याळ कोमल, वारा भरभर..
नभी पसरली, सुंदर झालर...
मेघांमागे, दडला भास्कर...

पाऊस अवखळ, वेड्या तालावर....
बागडतो हा, चराचरावर...
मनही माझे, पडले बाहेर...
गारा घेउन, तळहातावर...

चोहिकडे हे, पाणीच पाणी...
सुरात बेसुर, ओठी गाणी...
चैत्राच्या ह्या उष्ण दुपारी...
अवनी हरली, त्या जलधारांनी...

सळसळ करती, झाडे झुरली...
नेसुन उन्हाची, साडी पिवळी...
थरथरला तो, मातीवरती...
सुवास ओला, हळुच विखुरती...

इन्द्रधनुच्या पंखावरती...
'मेघांच्या' त्या, सुंदर पंक्ती...
मना-मनाच्या, हर्ष-कळ्यांची...
खुलली गाणी, अन संध्या वरती...

दिसं नकळत जाई

दिसं नकळत जाई
सांज  रेंगाळून राहि.
क्षणं एकहि न ज्याला,
तुझि आठवन नाही.

भेट तुझि ती पहिली
लाख लाख आठवितो,
रूप तुझे ते धुक्याचे
कणा कणा साठवितो.

ही वेळ सखी साजणी मज
वेडावून जाई,
दिसं नकळत जाई
सांज रेंगाळून राहि....

असा भरून ये ऊर
जसा वळीव भरवा
अशी हूरहूर जसा
गंध  रानी पसरवा

रान मनातले माझ्या
मगं भिजुनिया जाई..
दिसं नकलत जाई
सांज रेंगाळून राही