मी करितों तुजवर प्रेम असें म्हणतात;
परि प्रेमाची ही नवीच कांहीं रीत !
तव प्रेमजलामधिं खोल खोल जों बुडतों,
मम द्वेषवन्हि तों अधिकच भडकत जातो !
कुणि म्हणती किति तव टपारे डोळे काळे;
मज वाटति उघडे दोन विषाचे प्याले !
जइं दावित अपुले शुभ्र दांत तूं हंसशी,
तव कृष्णह्रुदयजलफेन गमे तो मजशीं !
मी तुला बाहतां दूर पळुनिया जाशी !
परि सोडुनि जातां घट्ट कवळुनी धरिशी !
हंसुनिया चुंबितां उदास होउनि रडशी ;
मी अश्रु गाळितां खदखद मजला हंससी !
मगरीपरि भक्षक असे तुझी गे प्रीती;
पहिलीच साधुनि संधी मी सोडिन ती !
मी करिन कांही तरि वाटत होतें जगतीं;
तूं येउन माझी केलिस माती माती !
किति मोह होतसे रोज मला अनिवार,
कीं कटयार घेउनि तुला करावें ठार !
मारीन खरा छातींत तुझ्या खंजीर,
माझाच परंतू फाटुन जाइल ऊर !
कवी - अनंत काणेकर
कवितासंग्रह - चांदरात
- १२ सप्टेंबर १९३३
परि प्रेमाची ही नवीच कांहीं रीत !
तव प्रेमजलामधिं खोल खोल जों बुडतों,
मम द्वेषवन्हि तों अधिकच भडकत जातो !
कुणि म्हणती किति तव टपारे डोळे काळे;
मज वाटति उघडे दोन विषाचे प्याले !
जइं दावित अपुले शुभ्र दांत तूं हंसशी,
तव कृष्णह्रुदयजलफेन गमे तो मजशीं !
मी तुला बाहतां दूर पळुनिया जाशी !
परि सोडुनि जातां घट्ट कवळुनी धरिशी !
हंसुनिया चुंबितां उदास होउनि रडशी ;
मी अश्रु गाळितां खदखद मजला हंससी !
मगरीपरि भक्षक असे तुझी गे प्रीती;
पहिलीच साधुनि संधी मी सोडिन ती !
मी करिन कांही तरि वाटत होतें जगतीं;
तूं येउन माझी केलिस माती माती !
किति मोह होतसे रोज मला अनिवार,
कीं कटयार घेउनि तुला करावें ठार !
मारीन खरा छातींत तुझ्या खंजीर,
माझाच परंतू फाटुन जाइल ऊर !
कवी - अनंत काणेकर
कवितासंग्रह - चांदरात
- १२ सप्टेंबर १९३३
