इनामाची भरली पेठ । भू वैकुंठ पंढरी ॥१॥
चंद्रभागा वाळवंट । संत घनदाट नाचती ॥२॥
टाळ मृदंग मोहरी । वैष्णव गजरीं आनंदें ॥३॥
चोखा जातो लोटांगणी । घेत पायवणी संतांची ॥४॥

  - संत चोखामेळा

सुखाची सुखराशि पंढरीसी आहे । जावोनियां पाहे अरे जना ॥१॥
अवघाचि लाभ होईल तेथींचा । न बोलावे वाचा मौनावली ॥२॥
अवघिया उद्धार एकाचि दरूशनें । भुक्तिमुक्ति केणें मिळे फुका ॥३॥
प्रत्यक्ष चंद्रभागा अमृतमय साचार । जडजीवा उद्धार पहातां दृष्टी ॥४॥
चोखा म्हणे आनंदें नाचा महाद्वारीं । वाचे हरि हरि म्हणे मुखें ॥५॥


  - संत चोखामेळा

अवघी पंढरी भुवैकुंठ नगरी । नांदतसे हरी सर्वकाळ ॥१॥
चतुर्भुज मूर्ति शंख चक्र करीं । पीतांबरधारी श्यामवर्ण ॥२॥
श्रीमुख शोभलें किरीट कुंडलें । तेंचि मिरवले चंद्र सूर्य ॥३॥
पितांबरी कांसे सोनसळा विराजे । सर्वांगी साजे चंदनउटी ॥४॥
मिरवलें कर दोनीं कटावरी । ध्यान ते त्रिपुरारि ध्यात असे ॥५॥
सनकादिक भक्त पुंडलिक मुनी । सुखसमाधानी सर्वकाळ ॥६॥
आनंदाचा कंद उभा विटेवरी । चोखा परोपरी नाचतसे ॥७॥


- संत चोखामेळा

 चंदनाच्या संगें बोरीया बाभळी । हेकळी टाकळी चंदनची ॥१॥

संतांचिया संगें अभाविक जन । तयाच्या दर्शनें तेचि होती ॥२॥

चोखा म्हणे ऐसा परमार्थ साधावा । नाहीं तरी भार वाहावा खरा ऐसा ॥३॥

 - संत चोखामेळा

डोळियाचा देखणा पाहतां दिठी । डोळाच निघाला देखण्या पोटीं ॥१॥

डोळ्याचा देखणा पाहिला डोळा । आपोआप तेथें झांकला डोळा ॥२॥

चोखा म्हणे नवलाव झाला । देखणा पाहतां डोळा विराला ॥३॥

  - संत चोखामेळा

मुळीचा सोवळा कोठे तो ओवळा । पाहता पाहणे डोळा जयापरी ।।
सोवळ्याचे पायी सोवळा आहे । वोवळ्याच्या ठायी वोवळा न राहे ।।
चोखा म्हणे  देव दोहीच्या वेगळा । तोचि म्या देखिला द्रुष्टीभरी ।।
षडरस पक्वान्ने विस्तारिले ताट । जेवू एकवट चोखा म्हणे ।।


  -  संत चोखामेळा

अवघी पंढरी भुवैकुंठ नगरी । नांदतसे हरी सर्वकाळ ॥१॥
चतुर्भुज मूर्ति शंख चक्र करीं । पीतांबरधारी श्यामवर्ण ॥२॥
श्रीमुख शोमर्ले किरीट कुंडलें । तेचि मिरवले चंद्र सूर्य ॥३॥
पीतांबर कासे सोनसळा विराजे । सर्वांगीं साजे चंदनउटी ॥४॥
मिरवले कर दोनी कटावरी । ध्यान तें त्रिपुरारि ध्यात असे ॥५॥
सनकादिक भक्त पुंडलिक मुनि । सुखसमाधानी सर्वकाळ ॥६॥
आनंदाचा कंद उभा विटेवरी । चोखा परोपरी नाचतसे ॥७॥


  -  संत चोखामेळा