कशासाठीं तुम्हां शरण रिघावें । आमुचें वारावें सुख दु:ख ॥१॥

आमुचें संचित भोग क्रियामान । तुमचें कारण तुम्हीं जाणा ॥२॥

आमुचा तों येथें खुंटलासे लाग । न दिसे मारग मोकळाचि ॥३॥

चोखा म्हणे काय करूं आतां । तुमची हे सत्ता अनावर ॥४॥

  - संत चोखामेळा

 कोण माझा आतां करील परिहार । तुजवीण डोंगर उतरी कोण ॥१॥

तूं वो माझी माय तूं वो माझी माय । दाखवीं गे पाय झडकरी ॥२॥

बहु कनवळा तुझिया गा पोटीं । आतां नको तुटी करूं देवा ॥३॥

चोखा म्हणे मज घ्यावें पदरांत । ठेवा माझें चित्त तुमचें पायीं ॥४॥

  - संत चोखामेळा

 करोनियां दया । सांभाळा जी देवराया ॥१॥

मी तो पतीत पतीत । तुमचाचि शरणांगत ॥२॥

लाज येईल तुमचे नांवा । मज उपेक्षितां देवा ॥३॥

आपुलें जतन । करा अभय देवोन ॥४॥

चोखा म्हणे हरि । आतां भीड न धरीं ॥५॥

  - संत चोखामेळा

 जनक तूं माझा जननी जगाची । करूणा आमुची कां हो नये ॥१॥

कासया संसार लावियेला पाठीं । पडलीसे तुटी तुमची माझी ॥२॥

जन्म जरा मरण आम्हां सुख दु:ख । पाहासी कौतुक काय देवा ॥३॥

गहिंवरूनी चोखा उभा महाद्वारीं । विनवी जोडूनि करीं विठोबासी ॥४॥

  - संत चोखामेळा

 आतां कोठवरी । भीड तुमची धरूं हरि ॥१॥

दार राखीत बैंसलों । तुम्ही दिसे मोकलिलों ॥२॥

ही नीत नव्हे बरी । तुमची साजे तुम्हा थोरी ॥३॥

चोखा म्हणे काय बोलों । आमुचे आम्ही वायां गेलों ॥४॥

  - संत चोखामेळा

 अधिकार माझा निवेदन पाई । तुम्ही तो गोसावी जाणतसां ॥१॥

अवघ्या वर्णा माजी हीन केली जाती । विटाळ विटाळ म्हणती क्षणोक्षणीं ॥२॥

कोणीही अंगिकार न करिती माझा । दूर हो जा अवघे म्हणती ॥३॥

चोखा म्हणे तुम्ही घ्याला पदरीं । तरीच मज हरी सुख होय ॥४॥

  - संत चोखामेळा

 आम्ही कोणावरी सत्ता । करावी बा पंढरीनाथा । 

होईल साहाता दुजा । तत्त्वता तो सांगा ॥१॥

तूंचि बळिया शिरोमणि । आहेसि या त्रिभुवनीं । 

देवाधिदेव मुगुटमणि । कींव भाकणें यासाठीं ॥२॥

केला माझा अंगिकार । आतां कां करितां अव्हेर । 

तुमचा तुम्ही साचार । करा विचार मायबापा ॥३॥

जन्मोजन्मींचा पोसणा । तुमचाचि नारायणा । 

भाकितों करुणा । आना मना चोखा म्हणे ॥४॥

  - संत चोखामेळा