एक शेत आहे, एक नदी आहे
दोघे जोडीजोडीने राहतात... वाहतात...
शेतकरी आहेत, नावाडी आहेत, सारे नोकर चाकर आहेत!
तिथे दिसतो आहे तसा नाहीच मुळी
आरशावर उमटला आहे तो चेहरा!
एकूण काय, आरशातले प्रतिबिंब खरे नाही!
बसमध्ये बसल्याबरोबर शोधू लागलो मान वळवून
का कोण जाणे, वाटले, तू आहेस जवळच कुठेतरी
तुझ्या आवडीचा सेंट फवारला होता कुणी अंगभर!
देह आणि प्राण धुंडाळून पाहू या
हे गाठोडेही नीट उघडून पाहू या जरा
तुटका फुटका ईश्वर त्यातून बाहेर येईल कदाचित!
काटेरी तारेवर वाळत टाकले आहेत कुणी ओले कपडे
ठिबकते आहे थेंब थेंब रक्त, वाहून जाते आहे मोरीतून
काय त्या जवानाची विधवा रोज धुते त्याचा सैनिकी वेष इथे?
साऱ्या प्रवासात माझी जाणीव असते माझ्याबरोबर
परत फिरावेसे वाटते, पण प्रवृत्ती होते पुढे पुढेच जाण्याची!
रस्ते पावलात रस्सीसारखे गुरफटत राहतात...
दगडी भिंत, लाकडी फ्रेम, काचेच्या आड ठेवलेली फुले जपून
एक सुगंधी कल्पना किती आच्छादनात बंद!
प्रेमाला तर हृदयाचे एक आवरण पुरेसे, आणखी किती वेष चढवायचे?
