गौरव मराठीचा

 दुर्लभ होतें तें सुलभ पैं झालें । आपण नटलें सगुण रूप ॥१॥

धरोनी आवडी पंढरीये आलें । उभेंचि राहिलें कर कटीं ॥२॥

युगें अपरंपार न कळे ज्याचा पार । वैष्णवांचा भार शोभतसे ॥३॥

दिंडया गरूड टके पताका शोभती । बागडे नाचती हरिदास ॥४॥

चोखा म्हणे ऐसें धरोनियां भीड । उभ उभी कोड पुरवितो ॥५॥

  - संत चोखामेळा