पुणेरी किस्सा

पुणेरी किस्सा : एक मुलगा कर्वे रोडवरून प्रचंड जोरात गाडी चालवत होता.

एक माणूस त्याला म्हणतो, “काय कर्वे…??”

तो मुलगा गाडी स्लोव करून म्हणतो, “माझे आडनाव कर्वे नाहीये.”

तो माणूस : “मग बापाचा रस्ता असल्यासारखा गाडी का चालवतोस….”

पैज जिंकली

दोघा मित्रांनी एकमेकांशी पैज लावली. एकाचे म्हणणे होते की गावाजवळच्या जंगलात वाघ आहेत, तर दुसर्‍याचे म्हणणे होते की वाघ नाहीत. त्यांनी जंगलाबाहेर तंबू ठोकला. वाघ नाहीत म्हणणार्‍या मित्राने दोन तास जंगलातून फ़ेरफ़टका मारुन यावे व तो सुखरुप परत आला तर त्याने पैज जिंकली असे ठरले. वाघ आहेत म्हणणारा मित्र तंबूतच थांबला.

एक तासांनंतर तंबूत वाघ आला आणि तंबूतल्या मित्राला म्हणाला " अभीनंदन !!, तु पैज जिकंलास !!

गण्या - मैत्री करणार काय ?
.
.
.
चिंगी - माझे पालक परवानगी देणार नाही.
.
.
गण्या - वा लय भारी ... जसे माझ्या बाबाने मला पोरी पटवण्याचा लायसन काढून दिलाय

थापाडे मित्र

पहिला मित्र :- दुसर्या मित्राला माज्या पंजोबाचे घड्याळ या तळ्यात १०० वर्षापूर्वी पडले होते आणि काय आचर्य काल तळ्यातील गाळ काढताना सापडले आणि ते अजून चालू आहे


दुसरा मित्र :- अरे मी पण सागायचे विसरलो माजे पंजोबा याच तळ्यात १०० वर्षापूर्वी पडले होते ते काल सापडले तर ते जिवंत होते

पहिला मित्र :- अरे पण ते इतके वर्षे काय करत होते


दुसरा मित्र :- तुज्या पंजोबच्या घड्याळाला चावी देत होते म्हणूनच अजून ते चालू आहे

प्रिय मैत्रीण

मी तुला फुल मागितले तू मला पुष्पगंध दिला
मी तुला माती मागितली तू सुंदर मूर्ती दिलीस
मी मोरपीस मागितले तू मोर दिलास .
.
.
.
.
एक विचारू तू बहिरी आहेस का ?

कोण, कुठे आहेस तरी!

उगाच फिरते तरल कल्पना बहुरंगी अनिवार पिशी
वस्तुशून्य प्रणयांत अशी

फलकावर फिरवली कुंचली स्वैर गतीने कशी तरी
चित्र निघाले रम्य परी

आवरतो पण तरी चालतो पुनःपुन्हा मी पुढे पुढे
कुण्या तरी चांदणीकडे

निशीगंधाचा परिमळ भरला फूलच नाही दिसत तरी
ही भरली हुरहूर उरी

धुक्यांत भरले मधुर चांदणे, दिसतच नाही कोर कशी?
ढगांत दडली चोर जशी

पुरे तुझी अव्यक्त त-हा, तुलाच भुलला जीव पुरा
कधी सांग येशील घरा?

तुझेच, ललिते, अधीरतेने चित्र चिंतितो परोपरी!
- कोण कुठे आहेस तरी!


कवी - ना. घ. देशपांडे
कवितासंग्रह - शीळ

साद ही नाही तुम्हाला

धुंद या वाणीत येते पाखरांची स्वैरता
साद ही नाही तुम्हाला, का तुम्ही वेडावतां?

मुग्ध संध्याराग माझा, अन उषा ही सावळी -
काय, हो, हातात येते तोलता ? ही अंधता

गूढ अव्यक्तात आहे चारुतेची चांदणी
चर्मचक्षुनी कुणाला काय येते पाहता?

अंतरी व्याकुळ होतो ऐकता आरोप हे
मर्मभेदी हे विषारी घाव का, हो, घालता?

‘हेच गा अन तेच गा ‘का घालता ही बंधने?
मोहना माझी आसवी ना कुणाची अंकिता

पूजितो निष्पाप माझी देवता प्रेमोज्ज्वला
दूर जा, मंदीरदारी पाप का हे ठेवता?

नेटकी विक्री कराया सज्जले भोंदू निराळे
मी असा हा प्रेमयोगी काय दावू दीनता?


कवी - ना. घ. देशपांडे
कवितासंग्रह - शीळ