कळेल तैसे बोल तुजचि बोलेन । भीड मी न धरीन तुझी कांहीं ॥१॥
काय करूं देवा दाटलों जाचणी । न या चक्रपाणी सोडवण्या ॥२॥
कोठवरी धांवा पोकारूं केशवा । माझा तंव हेवा खुंटलासे ॥३॥
चोखा म्हणे आतां पुरे चाळवण । आमुचें कारण जाणों आम्हीं ॥४॥
- संत चोखामेळा
जन्मांची वेरझारी । तुम्हांविण कोण वारी ।
जाचलों संसारी । सोडवण करी देवराया ॥१॥
शरण शरण पंढरीराया । तुम्हां आलों यादवराया ।
निवारोनियां भया । मज तारा या सागरीं ॥२॥
तुम्हांविण माझें कोडें । कोण निवारी सांकडें ।
मी तों झालों असे वेडे । उपाय पुढें सुचेना ॥३॥
चोखा म्हणे दीनानाथा । आतां निवारीं हे भवव्यथा ।
म्हणोनी ठेवितसें माथा । चरणांवरी विठूच्या ॥४॥
- संत चोखामेळा