योग याग जप तप अनुष्ठान । नामापुढें शीण अवघा देखे ॥१॥

नामचि पावन नामचि पावन । अधिक साधन दुजें नाहीं ॥२॥

कासया फिरणें नाना तीर्थाटणी । कासया जाचणी काया क्लेश ॥३॥

चोखा म्हणे सुखे जपता विठ्ठल । सुफळ होईल जन्म त्याचा ॥४॥

  - संत चोखामेळा

 अवघ्या साधनांचे सार । रामकृष्ण हा उच्चार ॥१॥

येणें घडे सकळ नेम । वाचें नाम जपतांचि ॥२॥

भाग्यें होय संत भेटी । सांगू गोष्ट सुखाच्या ॥३॥

चोखा म्हणे मज आनंद झाला । जीवलग भेटला मायबाप ॥४॥

  - संत चोखामेळा

आतां माझा सर्व निवेदिला भाव । धरोनी एक ठाव राहिलोंसे ॥१॥

जेथें काळाचाहि न पुरे हात । तयाचे पायीं चित्त समर्पिलें ॥२॥

भय नाहीं चिंता कोणता प्रकार । झालोंसे निर्भय नामबळें ॥३॥

चोखा म्हणे आतां लागलासे झरा । विठोबा दातारा याचि नामें ॥४॥

  - संत चोखामेळा

 राम हीं अक्षरें सुलभ सोपारी । जपतां निर्धारीं पुरे कोड ॥१॥

मागें बहुतांसी उद्धरिलें देखा । ऐसें बळ आणिका नाही अंगीं ॥२॥

नामामृत पाठ घेईं कां घुटका । होईल सुटका संसाराची ॥३॥

नाम हेंचि सार नाम हेंचि सार । भवसिंधु उतार दो अक्षरीं ॥४॥

चोखा म्हणे नाम सुलभ सोपारें । जपावें निधरिं एका भावें ॥५॥

  - संत चोखामेळा

 आमुचें संचित जैसें जैसें आहे । तेथें तो उपाय न चले कांही ॥१॥

सुखें आठवीन तुमचें हें नाम । न होय तेणें श्रम जीवा कांही ॥२॥

कासया करूं जिवासी आटणी । नाम निर्वाणी तारीतसे ॥३॥

मागेही तरले पुढेंही तरती । चोखा म्हणे चित्तीं दृढ वसो ॥४॥

  - संत चोखामेळा

 गोजिरें श्रीमुख चांगलें । ध्यानीं मिरवले योगीयांच्या ॥१॥

पंढरी भुवैकुंठ भिवरेच्या तीरीं । वैकुंठाचा हरी उभा विटे ॥२॥

राई रखुमाई सत्यभामा नारी । पुंडलिकें सहपरिवारीं आणियेला ॥३॥

वैजयंती माळ किरीट कुंडलें । प्रेमें आलिंगिलें चोखियानें ॥४॥

  - संत चोखामेळा

 दुर्लभ होतें तें सुलभ पैं झालें । आपण नटलें सगुण रूप ॥१॥

धरोनी आवडी पंढरीये आलें । उभेंचि राहिलें कर कटीं ॥२॥

युगें अपरंपार न कळे ज्याचा पार । वैष्णवांचा भार शोभतसे ॥३॥

दिंडया गरूड टके पताका शोभती । बागडे नाचती हरिदास ॥४॥

चोखा म्हणे ऐसें धरोनियां भीड । उभ उभी कोड पुरवितो ॥५॥

  - संत चोखामेळा