नवराः तुला तयार व्हायला खूप वेळ लागतो. मी बघ, दोन मिनिटांत तयार झालो
.
.
.
बायकोः मॅगी आणि पुरणपोळीत फरक असतो.
अनामत रक्कम म्हणजे काय? अनामत रक्कम केव्हा जप्त होत असते?
एखादी निवडणूक लढवण्यासाठी उमेदवाराला एक निर्धारित रक्कम निवडणूक आयोगात जमा करावी लागते. या रकमेला डिपॉझिट म्हणजेच अनामत रक्कम म्हटलं जातं. जर एखाद्या उमेदवाराला निश्चित मतं मिळवता आली नाही तर त्याची अनामत रक्कम जप्त होते.ही अनामत रक्कम प्रत्येक निवडणुकीसाठी वेगवेगळी असते. ग्रामपंचायत निवडणुकीपासून राष्ट्रपती निवडणुकीपर्यंत, प्रत्येक निवडणुकीत उतरलेल्या उमेदवाराला अनामत रक्कम द्यावी लागते.
अनामत रक्कम किती असते ?
प्रत्येक निवडणुकीतील अनामत रक्कम वेगवेगळी असते हे समजलं असेलच. लोकसभआ आणि विधानसभा निवडणुकीची अनामत रक्कमेचा उल्लेख रिप्रेझेन्टेटिव्ह्स ऑफ पीपल्स अॅक्ट, १९५१ मध्ये तर राष्ट्रपती आणि उपराष्ट्रपती निवडणुकीच्या अनामत रक्कमेचा उल्लख प्रेसिडेट अॅण्ड व्हाईस प्रेसिडेंट इलेक्शन अॅक्ट, १९५२ मध्ये करण्यात आला आहे.लोकसभा आणि विधानसभा निवडणुकीत सर्वसामान्य वर्ग आणि एससी-एसटी वर्गातील उमेदवारांसाठी वेगवेगळी अनामत रक्कम असते. तर राष्ट्रपती आणि उपराष्ट्रपती निवडणुकीत सर्व वर्गातील उमेदवारांसाठी समान अनामत रक्कम असते.
कोणत्या निवडणुकीत किती रक्कम?
लोकसभा निवडणूक : सर्वसामान्य वर्गातील उमेदवारांना २५ हजार रुपयांची अनामत रक्कम जमा करावी लागते. तर एससी आणि एसटी वर्गाच्या उमेदवारांसाठी ही रक्कम १२,५०० असते.
विधानसभा निवडणूक : सर्वसामान्य गटातील उमेदवारांसाठी अनामत रक्कम १० हजार रुपये असते. तर एससी आणि एसटी वर्गातील उमेदवारांना पाच हजार रुपये जमा करावे लागतात.
राष्ट्रपती आणि उपराष्ट्रपती निवडणूक : सर्व वर्गासाठी अनामत रक्कम समान असते. राष्ट्रपती आणि उपराष्ट्रपती निवडणुकीतील उमेदवारांना १५ हजार रुपये अनामत रक्कम म्हणून जमा करावी लागते.
अनामत रक्कम जप्त का होते?
एखाद्या निवडणुकीत तर उमेवाराची अनामत जप्त झाली असेल, तर त्याचा अर्थ जनतेने त्याला स्पष्टपणे नाकारलं असा होतो. त्या पदासाठी तो उमेदवार लायक नाही, असं जनतेचं मत असल्याचं यातून स्पष्ट होतं. त्यामुळे अशा उमेदवारांची अनामत जप्त केली जाते.निवडणूक आयोगाच्या म्हणण्यानुसार, जेव्हा उमेदवार जागेवर एकूण मतदानाच्या १/६टक्के म्हणजेच १६.६६% मते मिळवू शकला नाही, तेव्हा त्याची अनामत रक्कम जप्त केली जाते.समजा एका जागेवर १ लाख मते पडली आणि ५ उमेदवारांना १६,६६६ पेक्षा कमी मते मिळाली, तर त्यांचे सर्व डिपॉझिट जप्त होईल.
हाच फॉर्म्युला राष्ट्रपती आणि उपराष्ट्रपती पदाच्या निवडणुकीलाही लागू होतो. राष्ट्रपती आणि उपराष्ट्रपती पदाच्या निवडणुकीत उमेदवाराला आपली अनामत रक्कम वाचवण्यासाठी १/६मते मिळवावी लागतात.
कोणत्या परिस्थितीत अनामत रक्कम परत मिळते?
उमेदवाराला १/६पेक्षा जास्त मते मिळाल्यास त्याची अनामत रक्कम परत केली जाते.विजयी उमेदवाराला १/६ पेक्षा कमी मते मिळाली तरीही त्याचे पैसे परत केले जातात.
मतदान सुरु होण्यापूर्वी उमेदवाराचा मृत्यू झाल्यास, अनामत रक्कम त्याच्या कुटुंबीयांना परत केले जातात.
- प्रा डॉ सुधीर अग्रवाल
अनंत चतुदर्शीस अनंता का? तुझे विसर्जन व्हावे
पुढील वर्षा परत ये असे जनतेने का? म्हणावे||धृ||
कोणी जरी ठरविले तरी तु आहेस चराचरात
कशास! एवढा अवडंबर ह्या पृथ्वीवरी मानवात
दिवस थोडे, सोंग फार ,घडतंय तुच बघावे
पुढील वर्षा परत ये असे जनतेने का? म्हणावे||1||
नको तो धांगडधिंगा, नको दारूडे अफाट
पैशाची असे दैंना, तरी खर्च भरमसाठ
तुला पूजण्या काही लागत नाही, सर्वत्र तू हे त्यासी कळावे
पुढील वर्षा परत ये असे जनतेने का? म्हणावे||2||
दृष्टांत देऊनी तू सांग सर्वास एवढे
तुझ्या प्रती माझे मत मी आहे मांडले
सकलांचा तुच त्राता, तुझे गोडवे सर्वांनी गावे
पुढील वर्षा परत ये असे जनतेने ना! म्हणावे ||3||
घरात असावी पूजा, नका विसर्जन करू माझे आता
कोणत्याही धातूच्या मुर्त्यांनी मखरात ठेवा आता
विसर्जन नको, सुचविले मी तुला, तू सर्वां हे सांगावे
पुढील वर्षा परत ये असे जनतेने ना! म्हणावे
- रागिणी जोशी
२७ ऑक्टोबर जेष्ठ कवी भास्कर रामचंद्र तांबे म्हणजेच भा रा तांबे यांचा जन्मदिन.
जन्म. २७ ऑक्टोबर १८७३
तांबे, भास्कर रामचंद्र प्रसिद्ध मराठी कवी. जन्म मध्य भारतात मुंगावली (मुगावली) येथे. शिक्षण झांशी आणि देवास येथे झाले. १८९३ मध्ये प्रवेशपरीक्षा पहिल्या वर्गात उत्तीर्ण झाले परंतु आर्थिक प्रतिकूलतेमुळे उच्च शिक्षण घेता आले नाही. मध्य भारतातच अनेक वेगवेगळ्या ठिकाणी युवराजशिक्षक, दिवाण, पोलिस–सुपरिंटेंडंट, सरकारी वकील, न्यायाधीश, शिक्षणखात्यात परीक्षा विभागाचे रजिस्ट्रार इ. नोकऱ्यांमध्ये जीवन व्यतीत झाले. १९३७ मध्ये ग्वाल्हेर संस्थानाचे राजकवी झाले.
काव्यास विशेष अनुकूल नसणाऱ्या व्यवसायांतही तांब्यांचा काव्यलेखनाचा छंद कायम राहिला. इंग्रजी स्वच्छंदतावादी संप्रदायाचे कवी, टेनिसन–ब्राउनिंग हे पुढील कवी, जयदेव हा संस्कृत कवी तसेच रवींद्रनाथ टागोर यांच्या काव्याचे संस्कार त्यांच्यावर वेळोवेळी होत गेलेपरंतु त्यांच्या कवितेचे मुख्य स्वरूप गीतांचे, भावगीतांचे राहिले. ब्राउनिंगच्या नाट्यात्मक एकभाषितांप्रमाणे त्यांनी मराठीमध्ये प्राचुर्याने नाट्यगीते लिहिली.
त्यांच्या गीतपद्धतीची छाप रविकिरणमंडळातील कवी आणि बोरकर, कुसुमाग्रजादी पुढील कवींवरही पडली. केशवसुतादी अर्वाचीन कवितेच्या प्रणेत्यांहून स्वतंत्र राहूनच तांबे यांनी आपली स्वच्छंदतावादी कविता लिहिली. संदेश देण्याचा अभिनिवेश त्यांनी बाळगला नाही. स्वतःचे प्रेमसंतृप्त जीवन आणि इतरांच्या प्रेमाबद्दलची आस्था ह्यांतून त्यांची बहुतेक नाट्यगीते निर्माण झाली आहेत. परमेश्वरावर त्यांची दृढ श्रद्धा होती. त्यांतून काही ‘अनुभवा’ची कविता त्यांच्याकडून लिहिली गेली परंतु आध्यात्मिकतेचे स्तोम त्यांनी माजविले नाही. सुनीतरचनेमध्ये केशवसुतांना त्यांनी साथ दिली तथापि तीमध्ये त्यांचे मन विशेष रमले नाही. एक सौंदर्यवादी आणि स्वतंत्र प्रतिभेचा कवी म्हणून त्यांचे अर्वाचीन कवींमधील स्थान फार वरचे आहे. त्यांनी रूढ केलेला गीतसंप्रदाय हा तांबेसंप्रदाय म्हणूनही ओळखला जातो.
त्यांची कविता प्रथम संग्रहरूपाने १९२० मध्ये रसिकांपुढे आली, नंतर दुसरा भाग १९२७ साली आणि समग्र कविता १९३५ साली प्रकाशित झाली. तीत एकुण २२५ कविता आहेतकाही हिंदी कवितांचाही त्यात अंतर्भाव आहे. तीनही संग्रहांस अनुक्रमे मायदेव, अज्ञातवासी आणि माधव जूलियन हे कवीच संपादक लाभले. स्वतः तांबे हे मात्र आपल्या कवितेच्या प्रसिद्धीबाबत बेफिकीर असत. तांबे ह्यांना संगीताचे चांगले ज्ञान होते व त्यांच्या अनेक कवितांवर, त्या कोणत्यारागांत गायिल्या जाव्यात, ह्यासंबंधीच्या सूचना त्यांनी देऊन ठेवलेल्या आहेत. तांब्यांचे काव्यविषयीचे गद्यलेखनही लक्षणीय आहे.
१९२६ मध्ये भरलेल्या मध्यभारतीय कविसंमेलनाचे ते अध्यक्ष होते. १९३२ मध्ये कोल्हापूर येथे भरलेल्या महाराष्ट्र साहित्य संमेलनांतर्गत कविसंमेलनाचे ते अध्यक्ष होते.
७ डिसेंबर १९४१ रोजी ग्वाल्हेर येथे ते निधन झाले..
मारवाड्याच्या घरी त्याचा एक सिंधी मित्र गेला.
मारवाड्याने विचारलं, "तू चहात साखर किती घेतोस?"
सिंधी म्हणाला, "हॉटेलात गेलो तर 3 चमचे, दुसऱ्याच्या घरी गेलो तर 2 चमचे, मित्राकडे गेलो तर 1 चमचा आणि माझ्या घरी प्यायलो तर साखरेशिवाय!"
मारवाडी लगेच म्हणाला, "एवढा हिशोब नको ठेऊस मित्रा, हे तुझंच घर आहे, असं समज!"
मी विरार लोकलमधे दादरला चढल्यापासून उभा आहे. आता गाडी वसईला पोहोचते आहे.
चौथ्या सीटवर बसलेल्या इसमाला मी दादरलाच विचारले होते, "आप उठनेवाले है क्या?".
तो "हां" म्हणाला होता पण अजून उठलेला नाहीये.
गाडीने भायंदर सोडल्यावर मी प्रचंड संतापाने त्याला म्हटले, "आप उठनेवाले थे ना?"
तो "हां" म्हणाला आणि सीटखाली ढकललेली सुगंधी उटण्याची पिशवी काढत म्हणाला, "*कितना पॅकेट चाहिये*?"
याची सदस्यत्व घ्या:
पोस्ट (Atom)