मज तो नवल वाटतसे जीवी । आपुली पदवी विसरले ॥१॥
कवणिया सुखा परब्रम्हा भुललें । गुंतोनी राहिलें भक्तभाके ॥२॥
निर्गुण होतें तें सगुण पैं झालें । विसरोनी गेलें आपआपणा ॥३॥
चोखा म्हणे ऐसा भक्तांचा कृपाळ । दीनांचा दय़ाळ पंढरीये ॥४॥
- संत चोखामेळा
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा