माझे पहिले प्रेम

माझे पहिले प्रेम म्हनजे
जनु पोरकटपनाच होता
पन त्या दिवसामधला
त्याचा रंगच भारी होता

प्रेमाच्या त्या वाटेवर
आमची पावले पडत होती
पन त्या वाटेवर तेव्हा
गर्दी थोडी जास्तच होती

पहिल्या वेळेस पाहिले
तेव्हाच ती मनात भरुन गेली
हिच्यापेक्शा दुसरी सुंदर नसेल
अशी शंका येउन गेली

काही दिवसातच दोघांची
नजरानजर झाली
तिच्या एका नजरेने
आमची छाती धडकुन गेली

काही दिवसांनी ही गोष्ट
सगळी कडे पसरत गेली
मित्र म्हने याला अचानक
प्रेमाची हुकी कशी आली ?

रात्र रात्र तिच्या आठवनीत
आम्ही प्रेमपत्रे लिहित होतो
होकार मिळेल की नकार
एवढाच फ़क्त विचार करीत होतो

करुन धाडस जेव्हा तीला
आम्ही प्रेमपत्र दिले
मित्रानी तेव्हा सांगितले
आता तुझे नही खरे

तेव्हा कळले की हीचे आधीच
बाहेर दहा प्रकरन आहेत
मुलांना फ़िरवन्याचे हिचे
तंत्र जुने आहे

आम्हाला आवडलेली रानी
नेहमी दुसरय़ाचीच असते
आमच्या महालात रानीची जागा
नेहमी अशीच खाली असते
गणेश उत्सव संपला आणि बाप्पा कैलास पर्वतावर पोचले
पार्वती मातेनी विचारलं- काय कशी झाली पृथ्वी सहल?
गणपती: "मुझपे एक एहसान करना, कि मुझपे कूच भी एहसान मत करना!"
पार्वती: अरे हे काय बोलतो आहेस?
गणपती: आया रे आया बॊडीगार्ड
... ... रिद्धी सिद्धी: अरे काय हे????
गणपती: १२ महिने मे १२ तरीकेसे... ढिंका चिका ढिंका चिका रे ए ए ए....
शंकर: चायला हल्ली मुलांना कुठे पाठवायची सोयच नाही राह्य्ली..!!!

होता वसंत, होता सुमनात वास बाकी

होता वसंत, होता सुमनात वास बाकी
कोणीच भृंग नव्हता पण आसपास बाकी

येईल परतुनी ती, अद्याप आस बाकी
उरलेत मात्र आता थोडेच श्वास बाकी

का वागलो असा मी? का वागली तशी ती?
हातात फक्त आहे करणे कयास बाकी

ओठांवरी स्मिताची उमटेल खास रेषा
आहे परंतु थोडे होणे उदास बाकी

सुटलेत प्रश्न काही अन्‌ सोडलेत काही
उरला तिचा नि माझा एकच समास बाकी

धुंडाळ नीट माझ्या पश्चात काव्य माझे
असतील काळजाचे अवशेष खास बाकी

अद्याप दूर आहे क्षितिजावरील वस्ती
अद्याप माणसाचा आहे प्रवास बाकी

म्हणुनीच बांधलेली आहेत देवळे की
आहे सहा रिपुंचा हृदयात वास बाकी

होईल नाव मोठे मेल्यावरी तुझेही
आहे मिलिंद सध्या अज्ञातवास बाकी


कवी - मिलिंद फणसे

होता खमंग, होता चकणाहि खास बाकी

 होता खमंग, होता चकणाहि खास बाकी
सारेच टुन्न होती पण आसपास बाकी

जाईन घरकुला मी, अद्याप आस बाकी
उरलेत मात्र आता थोडेच ग्लास बाकी

मी प्यायलो किती ते? उमजे मला न काही
हातात फक्त काजू करणे खलास बाकी!

फुटलेत पेग सारे अन्‌ फोडलेत काही
उरला तिथेच माझा 'रीगल शिवास' बाकी

धुंडाळ नीट डावा पुढला खिसाच माझा
अजूनी असेल तेथे 'चपटीच' खास बाकी

ओठांवरी तिच्याही घनघोर युद्ध भाषा
सांगू तिला कसे मी? करणे कयास बाकी

अद्याप दूर आहे घरचीच वाट माझ्या
अद्याप मारतो हा तोंडास 'वास' बाकी

म्हणुनीच बांधली का 'देशी दुकान धारा'
पिउनी विलायती ही होणेच लास बाकी

आहेच नाव खोटे, मेल्या तरी तुझेही
'रंगा' तुझाच आहे अज्ञातवास बाकी

चतुरंग

काळ्या मातीमधी पिकलंया सोनं

काळ्या काळ्या मातीमधी पिकलंया सोनं
शिवार हे फुललं सारं हिरवं झालं रान ||धृ||

औंदाच्याला बरसला बरसला पानी
मातीचा सुवास आला गर्द हिरव्या रानी
पळापळी करतात खोंडं माजेल ओलं वारं पिऊन
शिवार हे फुललं सारं हिरवं झालं रान ||१||

विहीरीच्या पान्यामंदी चाले मोटर तासंतास
पाटामधून पानी जाई खालच्या शेतास
वखरणी करतात बैलं वैरण खावून
शिवार हे फुललं सारं हिरवं झालं रान ||२||

डोईवर पदर हिरवी साडी लेवून
कारभारणी येईल आता न्याहारी घेवून
घाम गाळून कामं करतो हाती येवूदे धन
शिवार हे फुललं सारं हिरवं झालं रान ||३||

शेतकरी बळीराजा झाला पोरगा धरतीला
अन्नधान्य पिकवून देई आधार देशाला
कणगीत धान्य भरू दे देवा नको काढाया ऋण
शिवार हे फुललं सारं हिरवं झालं रान ||४||

- पाषाणभेद (दगडफोड्या)

आतल्या खोलीत खोलीत

काळ्या मातीत मातीत चे विडंबन!!


आतल्या खोलीत खोलीत, टोळके बसते…
टोळके बसते… नि बसून यथेच्छ ढोसते!
कोणी बाटली काढतो, नि टोळके लाळ गाळते
लाळ गाळते… नि बसून यथेच्छ ढोसते!

गाडी झाडाशी लावून, धावून येतात काहीजण…
कसेबसे हो जमतात, बायकांची नजर चुकवून
एक अनोखे चैतन्य साऱ्यांच्या डोळ्यात दिसते…
डोळ्यात दिसते… नि बसून यथेच्छ ढोसते!
हे बबन्या रं, माझ्या दोस्ता रं, माझ्या पक्या रं माझ्या आहाSSSS… टिडिंग टिंग… टिडिंग टिंग…

बांगडा गरम करून, प्लेट लावतो बबन…
सिगरेटी फुकता फुकता, तिथे डोकावतो कोण
बबन्या गाऊन दाखवतो, नि टोळके कौतूक ऐकते…
कौतूक ऐकते… नि बसून यथेच्छ ढोसते!
हे बबन्या रं, माझ्या दोस्ता रं, माझ्या पक्या रं माझ्या आहाSSSS… टिडिंग टिंग… टिडिंग टिंग…
आतल्या खोलीत खोलीत, टोळके बसते…
टोळके बसते… नि बसून यथेच्छ ढोसते! टोळके बसते… टोळके बसते…

काळ्या पिशवीत पिशवीत

काळ्या मातीत मातीत चे विडंबन!

काळ्या पिशवीत पिशवीत बॉटल हालते
बॉटल हालते बॉटल हालते

बाईल थयथया नाचते दोस्त घरी बोलवितो
घरी बोलवितो दोस्त घरी बोलवितो

घरन बाबा हाकलतो छंदी फंदीच्या जोडीला
जिभे सरसती नाचे घोट जाताच पोटाला
तरतरी मना येते मती न्हाती धूती होते
रंगीत पान्याच्या वासाची चाहूल आवशीला जाते
भय जिवाला पडते वाट दोस्ताची लागते
दोस्त बॉटल झाकतो मी चकना लपवितो

दोस्ता र आता कलटी र आता पळूया र माझ्या राज्या

पानी खिडकीतन वोतून वाट गुत्त्याची चालूया
तिथे उधार चालेना नगद लागते
अन्ना शेट्टीच्या गूत्त्यात चाल 'पेया'च पूजन
तिथ डोलकर हालती जनू करती भजन
जवा रंगीत पान्यात सोन चांदी लकाकते
सोन चांदी लकाकते आस जिवाला लागते

चाले पानी-चकन्याचा पाठशिवनीचा खेळ
खुर्ची बूडाला लागेना झाला कसला हा गोंधळ
काळ्या टेबला खालन डोला सपान पाहतो
डोला सपान पाहतो अन्ना गालात हासतो
काटा लागतो जिवाला स्वप्न पान्यात सांडत
स्वप्न पान्यात सांडत दुकान अन्नाच चालत