देव आसपास आहे तुझ्या !

पुढे पुढे आता असेच जायाचे

मागे न यायाचे परतुनी

चुटकीसरशी आणि एक दिन

व्हायाचे विलीन अनंतात !

मागे वळूनीया पाउलांच्या खुणा

का रे पुन्हा पुन्हा पाहतोस ?

का रे दचकुनी लागता चाहूल

पुढले पाऊल टाकितोस ?

अरे माझ्या जीवा, ठेव हा विश्वास

देव आसपास आहे तुझ्या !


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या

देवा, माझे पाप नको मानू हीन

कमळाला जन्म देणार्‍या चिखला,

कस्तूरि तुजला मानितो मी

जन्म घे कोळशा, हिरा तुझ्या पोटीं

तुझे गुण कोटी पारखी मी

कोण म्हणे दासी, देवी तू पवित्र

उदरी विदुर जन्मे तुझ्या

कान्होपात्रे अगे, गणिकेच्या मुली,

तुझी मी माउली वन्द्य मानी

देवा, माझे पाप नको मानू हीन

फुलव त्यातून गुणवल्ली


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या

सर्व हे नश्वर, शाश्वत ईश्वर

जायाचे जग हे असेच यापुढे

उगाच बापुडे मन कुढे

यायची जायची तीच तीच दुःखे

तीच तीच सुखे पुन्हा पुन्हा

तीच ती वादळे, तेच ते भूकंप

तेच ते प्रकोप प्रळयाचे

तीच तीच युद्धे, तीच तीच क्रांति

केवळ आवृत्ति मागल्याची

सर्व हे नश्वर, शाश्वत ईश्वर

तोच मना स्मर निरंतर


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या

अपूर्णच ग्रंथ माझा राहो !

पौर्णिमेच्या चंद्रा, पुरे हा उत्सव

आता तुला क्षय लागणार

फुललेल्या फुला, हौस पुरे झाली

गळशील खाली कोमेजुनी

डोंगर चढूनी आलास तू थेट

आता कडेलोट ठरलेला !

उगाच आणखी जीवनाचा फुगा

फुगविशी फुका, फुटेल ना !

पूर्ण व्हायचे न मला भगवन्त,

अपूर्णच ग्रंथ माझा राहो !


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या

कळो वा न कळो तुझे ते गुपित

पाखरे करिती गोड कुजबुज

काय हितगुज चाले त्यांचे !

भ्रमर फुलांशी करितो गुंजन

कोणते कूजन चाले त्याचे

वारा घुमघुमे वनराईमाजी

काय चाले त्याची कानगोष्ट !

लेकराच्या कानी कुजबुजे माय

त्याचा अर्थ काय तीच जाणे

कळो वा न कळो तुझे ते गुपित

सांग तू कानात देवा, माझ्या


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या

नका करु मला कोणी उपदेश

नका करु मला कोणी उपदेश

आदेश-संदेश देऊ नका

नका सांगू कोणी वेदान्ताच्या गोष्टी

जीव माझा कष्टी करु नका

जीवनाचे जुने शिळे तत्त्वज्ञान

किटले हे कान ऐकूनीया

काय औषधाचा झाला उपयोग

नाहीं बरा रोग होत त्याने

देवा, तूच माझा खरा धन्वन्तरी

प्रकृतीचे करी निदान तू !

अजून लागाया हवी खरी ठेच

हवा खरा पेच पडावया

अजून पुरे न उघडले डोळे

दिसाया, ’वाटोळे झाले माझे !’

बुडत्याचा पाय चालला खोलात

तरी मी भ्रमात आहे माझ्या

नाही मला झाला खरा अनुताप

मागील ते व्याप पुन्हा सुरु

होऊ दे एकदा पुरा अधःपात

नंतर तू हात देई, देवा


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या

वाळवंटी आहे बाळ मी खेळत

वाळवंटी आहे बाळ मी खेळत

गंमत पाहात आहेस तू

चिमणीचे कोटे आहे मी बांधीत

मोडीत जोडीत पुन्हा पुन्हा

शंख आणि शिंपा आहे मी वेचीत

रेघोटया ओढीत रेतीवर

भरती ओहोटी आहे मी पाहत

टाळ्या मी पिटीत हर्षभरे

थोडा वेळ माझा खेळ हा पाहून

मजला घेऊन जाणार का ?


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या