पावसात जागला समुद्रराग सावळा
लाट लाट दाटते भरुन भाव कोवळा
काठ काठ ढासळे, पिसाट माड स्फुंदती
आंधळ्या ढगांतूनी प्रकाशबिंदू सांडती
हाक ये दूरुन एक झाकळून टाकते
गाढ गूढ आठवांत मूक वेल वाकते
माखते चराचरी अथांग गांग गारवा
आगळा जगास ये उदास रंग पारवा
धूसरे सरींत दूर, सूरसूर व्याकळे
भाव की अभाव हा करी सुगंध मोकळे
कोण ही व्यथा अशी सुखास लाज आणते
सागरार्थ कोणत्या उसासुनी उधाणते
कवी - बा. भ. बोरकर
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा