ऋण

पदी जळत वालुका
वर उधाणलेली हवा जळास्तव सभोवती
पळतसे मृगांचा थवा

पथी विकलता यदा
श्रमुनि येतसे पावला तुम्हीच कवी हो, दिला
मधुरसा विसावा मला !


अहो उफळला असे
भवति हा महासागर धुमाळुनि मदांध या
उसळतात लाटा वर,

अशा अदय वादळी
गवसता किती तारवे प्रकाश तुमचा पुढे
बघुनि हर्षती नाखवे !

असाल जळला तुम्ही
उजळ ज्योति या लावता असाल कढला असे,
प्रखर ताप हा साहता,

उरात जखमातली
रुधिर-वाहिनी रोधुनी असेल तुम्हि ओतली
स्वर-घटात संजीवनी !

नकोत नसली जरी
प्रगट स्मारकांची दळे असंख्य ह्रदयी असती
उभी आपुली देवळे


कवी - कुसुमाग्रज
कवितासंग्रह - विशाखा