कांहीं तरी अभय न मिळे उत्तर । ऐसे कां निष्ठुर झालां तुम्ही ॥१॥
मी तों कळवळोनी मारितसे हांक । तुम्हां पडे धाक कासयाचा ॥२॥
बोलोनी उत्तरें करी समाधान । ऐवढेंचि दान मज द्यावें ॥३॥
चोखा म्हणे माझी पुरवावी आस । न करी उदास माझे माये ॥४॥
- संत चोखामेळा
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा