गौरव मराठीचा

 जिकडे पाहे तिकडे बांधलोंसे हरी । सुटायाचा करी बहु यत्न ॥१॥

परी तें वर्म मज न कळे कांहीं । अधिंकचि डोहीं बुडतसे ॥२॥

एका पुढें एक पडती आघात । सारितां न सरत काय करूं ॥३॥

चोखा म्हणे येथें न चलेंचि कांही । धांवे माझे आई विठाबाई ॥४॥

  - संत चोखामेळा