केव्हातरी कोल्हापूरच्या कर्तव्यतत्पर केळकर काकांबद्दल काकांच्याच कचेरीतल्या केशवने काकूंसमोर
कागाळी केली. काकू कावल्या. काकूंनी कपाटातून कात्री काढून काकांच्या कामाचे कोरे करकरीत
कागद कचाकचा कापले. काकांचे कापलेले कागद केशवानेच कचऱ्यात कोंबून काकांच्याच किचनमध्ये '
कजरारे-कजरारे' कवितेवर कोळीनृत्य केले.
काकूंनी कागद कापल्याचे कळताच काका कळवळले. काकांनीही कमालच केली. काकांनी काकूंचे काळे
कुळकुळीत केस कात्रीने कराकरा कापले. काका काय करताहेत काकूंना कळेनाच! काकूंनी कर्कश्श
किंचाळून कलकलाट केला.
काका काकूंची कसली काळजी करणार! काकांना कामाची काळजी. काकूंच्या कर्णकर्कश्श
कोलाहलातही, केशवाने कचऱ्यात कोंबलेले कागदाचे कपटेन कपटे काढून काकांनी कचेरीकडे कूच केले.
कचेरीच्या कामासाठी काकांनी कंबर कसली. कागदाच्या कापलेल्या कपट्यांचे काकांनी 'कोलाज'
करून कामकाज कार्यान्वयित केले. केशवाचे कारनामे कळताच काकांनी काट्यानेच काटा काढला.
काकांनी केशवालाच कोलाजचे काम करण्यासाठी कुथवला. कपटी केशवने काकांवरच कामचुकारपणाचा
कांगावा करून कामाचा कंटाळा केला. काकांनी कठोरपणे केशवाला कामावरून काढले.
कासावीस काकूंनी कालच्या कडू कारल्याची कोशिंबीर कटाप करून काकांसाठी कच्च्या कैरीचे कोय
काढून कालवण केले. काकांनीही करुणेने काकूंचे कृत्रिम केस कुरवाळले.
केळकरांच्या कोकणस्थ कुटुंबात कर्तव्यापुढे कर्मकांड केव्हाही कनिष्ठच. कर्तव्यदक्ष काकांच्या
कार्यकाळात कचेरीने कर्मरूपी किल्ल्याचे कीर्तिशिखर काबीज केले.
कामावरून काढलेल्या केशवाने कितीतरी काबाडकष्ट काढल्यावर कोल्हापूरच्या कॉम्रेड कणेकर
कॉलेजने केशवाला कबड्डीचा कर्णधार केला. क्रिडापटू केशवाने कबड्डीतच करियर केले. कालच्या
कागाळीखोर केशवाला काळानेच केला 'कबड्डीतल्या किचकट कसरतींचा कर्ता'!

कथासार:-
क्रियेविण करिता कथन, किंवा कोरडेची कीर्तन,
कितीक किताब कष्टाविण, काय कामाचे

साले हे मित्र असतात बाकी मस्त

"काय आयटम चाललीय बघ....जर कोणी म्हटले?" "तर लगेच म्हणणार : वहीनी आहे तुझी साल्या, दुसरीकडे बघ!" हजार पोरी बघून पण यांचे मन काही भरत नसतं. पण काहीही म्हणा, साले हे मित्र असतात बाकी मस्त! "नडला कि फोडला" असे ह्यांचे ब्रीदवाक्य असतं! पण काहीही म्हणा, साले हे मित्र असतात बाकी मस्त! पास झाल्यावर पार्टीचे निमंत्रण त्यांना द्यायचं नसतं! निर्लज्ज असतात ते, त्यांनी ते आधीच ग्राह्य धरलं असतं! पण काहीही म्हणा, साले हे मित्र असतात बाकी मस्त! शाळेचा result असो या प्रेमाचा, ह्यांचाच धिंगाणा जास्त! तुमचे प्रेमप्रकरण अख्या कॉलेजमध्ये ह्यांच्यामुळेच गाजतं! पण काहीही म्हणा, साले हे मित्र असतात बाकी मस्त! प्रत्तेक दु:खात त्याचं तुम्हाला पाठबळ असतं! उन्हात उभे तुम्ही,तरी ह्यांच्याच पायाला भाजतं! पण काहीही म्हणा, साले हे मित्र असतात बाकी मस्त! शेवटच्या बेन्चवरच्या कमेंटला दाद देणे हे त्यांच्या हक्काचं काम असतं! Break-up नंतर "अशाच असतात रे पोरी......"हे ठरलेले वाक्य असतं, पण काहीही म्हणा, साले हे मित्र असतात बाकी मस्त! प्रेमाचे नाही वाजले तरी मैत्रीच नाणं नक्की वाजतं, तोंडावर नाही केली स्तुती त्यांनी तरी, दुसर्यासमोर त्यांच्या तोंडून तुमचच नाव गाजतं! पण काहीही म्हणा, साले हे मित्र असतात बाकी मस्त!

राम आणि रावणाचं घमासान युद्ध सुरू असतं.
राम रावणावर ब्रह्मास्त्र सोडणार एवढ्यात रावणाला रामाच्या शेजारी एक व्यक्ती दिसते.
ते पाहून रावण आपली सश्त्र खाली ठेवतो
आणि तिथून निघून जायला लागतो.
राम: काय झालं?
रावण: काही नाही... मी निघतो.
राम: ए पण काय झालं सांग ना. ...
रावण: काही नाही यार बास झालं.
राम: अरे असं काय करतोस? काय झालं ते तर सांग. . . .
रावण: काय राव तू पण... एवढ्या लहान सहान गोष्टींसाठी रजनीकांतला बरोबर आणायची काय आवश्यकता होती?.

एक लिंबु झेलू बाई, दोन लिंबं झेलूं ।
दोन लिंब झेलूं बाई, तीन लिंबं झेलूं ।
तीन लिंबं झेलूं बाई, चार लिंबं झेलू ।
चार लिंब झेलू बाई, पाच लिंबं झेलूं ।
पाचा लिंबांचा पानवडा , माळ घाली हनुमंताला ।
हनुमंताची निळी घोडी. येतां जातां कमळं तोडी ।
कमळ्याच्या पाठीमागं होती राणी ॥
अगं अगं राणी इथं कुठं पाणी ?
पाणी नव्हे यमुना जमुना,
यमुना जमुनेची बारिक वाळू, तिथं खेळे चिलारि बाळू ।
चिलारि बाळाला भूक लागली ।
सोन्याच्या शिंपेनं दूध पाजीलं पाटावरच्या घडीवर निजवलं ।
नीज रे चिलारि बाळा , मी तर जाते सोनारवाड्‍या ।
सोनारदादा सोनारभाई । गौरीचे मोती झले कां नाहीं ?
गौरीच्या घरीं तांब्याच्या चुली , मांडव घातला मखमख पुरी ।
लगीन लागलं सूर्योंदयीं , भोजन झालं आवळीखालीं ।
उष्ट्या पत्रावळी चिंचेखालीं , शेणगोळा आंब्याखालीं ।
पानसुपारी तुळशीवरी , वरात निघाली हत्तीवरी ।

खिरापत(हादगा)

खिरापत(हादगा)

कोल्हापूर अंबा माय गं
खिरापतीला काय गं ?

वंदिन तुझे पाय गं
खिरापतीला काय गं ?

लेक आली हाय गं
खिरापतीला काय गं ?

गुणाची माझी बाय गं
खिरापतीला काय गं ?

साखर जश्शी साय गं
खिरापतीला काय गं ?

लाडू चिवडा खाय गं
खिरापतीला काय गं ?

दारी बांधली गाय गं
खिरापतीला काय गं ?

प्रेमळ जश्शी माय गं
खिरापतीला काय गं ?

दुधाला वाण नाय गं
खिरापतीला काय गं ?

लोणी तूप खाय गं
खिरापतीला काय गं ?

तिखट्ट हाय हाय नाय गं
खिरापतीला काय गं ?

ओळखणार तुम्ही हाय गं
खिरापतीला काय गं ?

सांगणार मी नाय गं
खिरापतीला काय गं ?

हारलात म्हणू काय गं ?
खिरापतीला काय गं ?

सरदार=> प्रश्न-उत्तरे

प्रश्न - सरदारजीला जर एखाद्या मासळीला मारायचे असेल तर तो तीला कसे मारेल?
उत्तर - पाण्यात डूबवून डूबवून...


प्रश्न - सरदारजीला जर तासन तास व्यस्त ठेवायचे असेल तर तुम्ही काय कराल?
उत्तर - एका कागदावर दोन्हीकडून ' प्लीज टर्न ओव्हर' असं लिहून त्याला वाचायला द्या...

स्वर्गात क्रिकेट आहे का?

दोन म्हातारे बऱ्याच वर्षापासून अगदी जिवलग मित्र होते. दोघांचही वय आता जवळपास 90च्या दरम्यान असेल जेव्हा त्यातील एक जण खुप आजारी पडला. त्याचा दुसरा मित्र त्याला रोज भेटायला येत असे आणि ते रोज आपल्या मैत्रीच्या गप्पा करीत असत. त्यांना आता जवळपास कल्पना आली होती की जो बिमार पडला आहे तो थोड्याच दिवसांचा साथीदार आहे. एक दिवस त्याच्या मित्राने मृत्यूशय्येवर पडलेल्या मित्राला म्हटले, '' बघ जेव्हा तू मरशील माझ्यासाठी एक काम करशील का?''

"कोणतं?" मृत्यूशय्येवर पडलेल्या मित्राने विचारले.

"तू मेल्यानंतर मला स्वर्गात क्रिकेट आहे का ते सांगशिल का?" दुसऱ्याने विचारले.

दोघंही क्रिकेट वेडे होते.

"का नाही जरुर सांगेन की" मृत्यूशय्येवर पडलेला मित्र म्हणाला.

आणि एकदोन दिवसातच तो बिमार पडलेला मित्र मरण पावला.

काही दिवसानंतर जो जिवंत म्हातारा मित्र होता त्याला झोपेत त्याच्या मेलेल्या मित्राचा आवाज एकू आला-

"तुझ्यासाठी माझ्याकडे दोन बातम्या आहेत... एक वाईट आणि एक चांगली... चांगली बातमी ही आहे की स्वर्गात क्रिकेट आहे ..."

"आणि वाईट बातमी?"

"आणि वाईट बातमी ही आहे की तुला येत्या बुधवारच्या मॅचमधे बॉलींग करायची आहे"