केव्हाची मी तुझी पाहताहे वाट

केव्हाची मी तुझी पाहताहे वाट

परी पदरात निराशाच !

केव्हाच माध्यान्ह टळूनीया गेली

पसरु लागली संध्या छाया

पुढती गेलेल्या कारवानांचिया

लागल्या यावया हाका कानी

तरी रेंगाळत चाललो मी आहे

तुला शोधिताहे आसपास

नाही सोसवत आता ओढाताण

होऊ लागे प्राण कासावीस


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या

प्रभो, तुझ्या एका मंगल नामात

एका सूक्ष्म बीजावरी गेले लक्ष

त्यात महावृक्ष दिसे मला

बालनिर्झराच्या उगमात मला

आढळून आला महानद

बोल निघे बालकवीच्या तोंडून

ऐकिले त्यातून महाकाव्य

एका अणुमाजी शास्त्रज्ञ पाहती

कोटिविश्वशक्ती भरलेली

प्रभो, तुझ्या एका मंगल नामात

स्वरुप विराट सामावलें


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या

कोण मला त्राता तुझ्यावीण ?

पतंगासारखे मन धावे स्वैर

त्याचा सूत्रधार तूच देवा,

मोहाच्या धुक्यात चुकतो मी मार्ग

तेव्हा पांडुरंग, वाटाडया तू

भवडोही माझी झुकताच होडी

चतुर नावाडी तूच होशी

संकटाचे येता धावून श्वापद

करिशी पारध तूच त्याची

अशी देवा, माझी वाहशी तू चिंता

कोण मला त्राता तुझ्यावीण ?


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या

कृतज्ञ होऊन मान समाधान

का रे करितोस आता कुरकुर

लागे हुरहुर कशाची रे ?

अनुकूल सुखे तुला एकंदर

तुझे शिकंदर नशीब रे

उगाच आणखी मागसी मागणे

धरिसी धरणे देवाद्वारी

काय कमी केले तुला देवाजीने

देशी का दूषणे सदाकदा ?

कृतज्ञ होऊन मान समाधान

तुला जे निधान दिले त्यात !


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या

वल्हव वल्हव प्रभो, माझी होडी

छेड छेड माझी प्रभो, ही सतार

निघू दे झंकार गोड गोड

फुलव फुलव माझे हे प्रसून

कराया पूजन देवा तुझे

पाजळ पाजळ माझी फुलवात

ठेव ती तेवत गाभार्‍यात

स्फुरव स्फुरव माझे भावगीत

होवो ते अर्पित तुझे पायी

वल्हव वल्हव प्रभो, माझी होडी

नेई पैलथडी तुझ्या गावा


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या

यापुढे मी नाही गाणार गार्‍हाणे

यापुढे मी नाही गाणार गार्‍हाणे

देणार दूषणे तुला नाही

बोलणार नाही तुजला नवस

व्यर्थ हे सायास करीत मी

संकटा भिऊनी नाही मी यापुढे

तुजला साकडे घालणार

असंख्य पातके केली देवराया,

नाही निस्तराया सांगणार

आधी सुधारीन माझी वागणूक

प्रेरणाच एक हवी तुझी !


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या

आता भीत भीत तुला मी बाहत

आताशी मजला सय तुझी झाली

होती जी बुझली आजवेरी

सम्राट होतो मी आपुल्या राज्याचा

भिकारी दारचा झालो आता

ठेंगणे मजला तेव्हा अंतराळ

चंडोल घायाळ खाली आलो

धुंदीचे सोडून धुके भवताल

आत मी खुशाल गर्क होतो

आता भीत भीत तुला मी बाहत

साशंक पाहत आसपास


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या