प्रभो, मी करीन स्फूर्तीने ’कूजन’

प्रभो मी करीन स्फूर्तीने कूजन !

ऊठ ऊठ जीवा, जाहली प्रभात

चंडोल नभात भरारी घे

वार्‍याच्या झुळुका शीतल मंजुळ

कशा झुळझुळ वाहती या !

किलबिल झाली पाखरांची सुरु

आनंदले तरु गायनाने

जीवनाची माझ्या उजडे पहाट

माझी मला वाट सापडली

प्रभो, मी करीन स्फूर्तीने ’कूजन’

मानूनी पूजन घेई माझे


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या

किती तूं सुंदर असशील ?

देवा, तुझे किती सुंदर आकाश

सुंदर प्रकाश सूर्य देतो

सुंदर चांदण्या, चंद्र हा सुंदर

चांदणे सुंदर पडे त्याचे

सुंदर ही झाडे, सुंदर पाखरे

किती गोड बरे गाणे गाती

सुंदर वेलींची सुंदर ही फुले

तशी आम्ही मुले देवा, तुझी

इतुके सुंदर जग तुझे जर

किती तूं सुंदर असशील ?


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या

विराटस्वरुपा, ब्रम्हाण्डनायका----!

विराटस्वरुपा, ब्रम्हाण्डनायका,

गातो मी आयका भव्य स्तोत्र

भर्जरी सागरी, आभाळी, शाद्वली

नेसवी माउली वस्त्रे तुम्हा

आकाश-तबकी चंद्रसूर्यज्योती

करिती आरती अष्टदिशा

स्वर्गङगा तुमचे चरण प्रक्षाळी

वाहते ओंजळी तारकांच्या

ग्रहमाला गाई धरुनिया फेर

ढाळितो चामर मरुद्गण


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या

कोण तू----?

ग्रह-भोवर्‍यांचा खेल अधान्तरी

कोण तू गारोडी खेळणारा ?

हंडयाझुंबरांचे अंबराला छत

कोण तू श्रीमंत लावणारा ?

सुगंधी शीतळ वार्‍याचे विंझण

विलासी तू कोण सोडणारा ?

दिव्य रंगाकृति व्योमपटावरी

कोण तू चितारी काढणारा ?

विश्वाचि ही बाग सदा फुललेली

कोण तू गा माळी ठेवणारा ?


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या

लाडावले पोर

लाडावले पोर पुरविता कोड

जन्माची ही खोड त्याला दिली

पुरे आता झाले माझे हे कौतुक

योग्यता ठाऊक माझी मला

दिल्या घेतल्याचा धनी कोण नाही

देवा, सर्व काही लाड तुझे

मळकट तोंड बाळाचे पाहूनी

पुसीते जननी पदराने

मायेच्या हाताने देवा, माझा डाग

लगोलग टाक पुसूनीया


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या

हवा देवराय, धाक तुझा

लाख गुन्हे माझे झाले आजवरी

आता लाज वरी मन माझे

तोच तोच गुन्हा करी मी कोडगा

म्हणतो, ’कोड गा पुरव तू !’

क्षमाक्षील मला क्षमा करशील

सावराया शील पुन्हा माझे

क्षणाचा परतावा कामाचा तो काय !

हवा देवराय, धाक तुझा

कठोर शासन एकदाच करी

तेच हितकरी परिणामी


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या

उजळेल माझे जीवन-सुवर्ण

मोठेपणाचे ते केले होते ढोंग

केवळ ते सोंग वरपांगी

मुलाम्याचे नाणे होते खोटेनाटे

चाले ना ते कोठे बाजारात

बरे झाले देवा, घसरलो खाली

ओळख पटली खरीखुरी

तुझ्या पायापाशी बसुनी मी देवा,

आचरीन सेवा मनोभावे

उजळेल माझे जीवन-सुवर्ण

जाईल झडून हीण सारे


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या