उन होऊन माथ्यावरती पाखरांचे तो करतो लाड
"बाप"असतो उन्हामधलं सावली देणारं वडाचं झाड
पाखरांचा चिवचिवाट कानी पडताच
वड आनंदाने बहरून येतो
पाखरं बांधतात घरटी. तेव्हा-
वड केवढा मोहरून जातो
फांदीच्या हातावर नि पानाच्या तळव्यावर
पाखरांचे तो करतो लाड
"बाप" असतो उन्हामधलं सावली देणारं वडाचं झाड
मातीमध्ये मुळे त्याची -
खोल-खोल जातात. आणि-
खडकाच्याही पोटामधले
घेऊन येतात नारळपाणी
पाखरं उडून गेली तरी-
येत नाही त्यांच्या आड
"बाप" असतो उन्हामधलं सावली देणार वडाचं झाड
डोक्यावरती उन घेऊन
सर्वांना तो सावली देतो
उन्हाचा मुकुट पेलता पेलता
अचानक तो म्हातारा होतो
पारंब्याची काठी घेवून
तोल सावरतो जणू पहाड
"बाप" असतो उन्हामधलं सावली देणारं वडाचं झाड
वड उन्मळून पडतो तेव्हा
सावली होते सैरभैर
बाप नाही जाणवल्यावर
पाखरांचाही तुटतो धीर
उपसला तरी आटत नाही त्याच्या आठवणींचा आड
"बाप" असतो उन्हामधलं सावली देणारं वडाचं
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा