सोनचाफ्या

अरे वेड्या सोनचाफ्या ,
का रे झालास उदास
किती समजावू तुला
पानगळीचा रे मास

रणरणत्या उन्हाचा
जरी बसतो चटका
सांभाळ ही गोड पाने
सोड राग हा लटका

स्म्वृद्धीचा उद्या काळ
अंगोपांगी बहरेल
किती लपवू लपवू
लेकी कळ्या अवखळ

हिरवगार घर तुझ
शील आनंदे गाईल
लकेरीन गोड तुझ्या
माझ मन वेडावेल...