पाखरास

तुरी हातावर देऊन पाखरा,

गेलास चतुरा निसटुनी

लळा लावून तू जाशी अवचित

करूनी फजित मला का रे?

कोणती लागली तुला अशी ओढ

कोणते गा वेड भरे मनी?

करमत नाही, लागे हुरहूर

भरूनि ये ऊर स्मृतियोगे

तुझिया चंचूची खूण मी पाहून

एकान्ती स्फुंदून रडतो मी


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या