सहज

सहज मी मागे वळून पाहिले

चरकून गेले मन माझे !

विसरून गेले चेहरे कितीक

कितीक अंधुक ओळखीचे

होते मजकडे आशेने पाहात

मजला बाहत मूकपणे

सांगायाचे होते राहिले ह्रद्गत

नव्हते ते येत बोलायाला

वाईट वाईट वाटले मनाला

आणि ढळढळा रडलो मी !


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या