घरातच माझ्यां उभी होती सुखे
नच देखूं शके आंधळा मी
मृगजळामागे दूर दूर गेलो
परतून आलो तान्हेला मी
समाधान नाही, सदा वखवख
सदा रुखरुख मनामाजी
मोलवान ठेवा सोडुनी घरचा
भिकारी दारचा जाहलो मी
असा देव, झालो भ्रष्ट वेडापिसा
शुद्धीवर कसा आणशील ?
कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह - लिंबोळ्या
नच देखूं शके आंधळा मी
मृगजळामागे दूर दूर गेलो
परतून आलो तान्हेला मी
समाधान नाही, सदा वखवख
सदा रुखरुख मनामाजी
मोलवान ठेवा सोडुनी घरचा
भिकारी दारचा जाहलो मी
असा देव, झालो भ्रष्ट वेडापिसा
शुद्धीवर कसा आणशील ?
कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह - लिंबोळ्या
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा