किति गोड गोड वदलां,
हृदयी गुलाब फुलला.
खुडुनी तया पळाला,
कांटा रुतून बसला !
स्मृतिचा सुवास येई,
जिव हा उलून जाई.
कांटा हळूच हाले,
कळ येई- जीव विवळे.
फुलला गुलाब तसला,
कांटा कुठून असला !
छे, छे नको ग बाई,
राहूं कशी अशी ही ?
कवी - अनंत काणेकर
कवितासंग्रह - चांदरात
- १४ फेब्रुवारी १९२६.
हृदयी गुलाब फुलला.
खुडुनी तया पळाला,
कांटा रुतून बसला !
स्मृतिचा सुवास येई,
जिव हा उलून जाई.
कांटा हळूच हाले,
कळ येई- जीव विवळे.
फुलला गुलाब तसला,
कांटा कुठून असला !
छे, छे नको ग बाई,
राहूं कशी अशी ही ?
कवी - अनंत काणेकर
कवितासंग्रह - चांदरात
- १४ फेब्रुवारी १९२६.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा