काळी आहें का म्हणावें मी ?
कशी गोरी गोरीपान आहें !
- हो हो !
आतां आमच्या चिंगीला सरी करायची, बिंदल्या करायच्या, झालंच तर बाळे, साखळ्या, सगळे सगळे दागिने करायचे ते !
- कसा छानदार मग परकर नेसायचा, पोलकें घालायचें, अन् ठुमकत शाळेंत जायचें, नाहीं बाई ?
- शहाणी होईल बबी माझी !
मोठीं मोठीं बुकं वाचील !
अन् मग महाराज छोनीचं आमच्या लगीन !
- खरचं सोने, तुला नवरा काळा हवा, कीं गोरा ?
- का..... ळा ! - नकोग बाई !
छबीला माझ्या कसा नक्षत्रासारखा, अगदी चित्रासारखा नवरा मिळेल हो !
- अस्से थाटाचें लगीन करीन, कीं ज्याचें नांव तें !
आहात कुठें !
हजार रुपये हुंडा देईन, हजार !
ताशे, वाजंत्री, चौघडा - हो हो तर !
बेंडबाजासुद्धां लावायचा !
वरात पण वरात निघेल म्हणावें !
नळे, चंद्रज्योती, झाडें यांचा काय लकलकाट होईल !
- पण खरेंच गडे चिंगे, तूं मग भांडायसवरायची नाहींस ना ?
जर का घरांत भांडलीच, तर पहा मग !
माणसाला कसं मुठींत ठेवायला हवें बरं का !
संसार पण संसार झाला पाहिजे !
आणि हें बघ, आपलें आधींच सांगून ठेवतें, पहिलें तुझें बाळंतपण कीं नाहीं, इथें व्हायला हवें !
पुढची करा हवीं तर खुशाल आपल्या घरी !
- मोठी दैवाची होईल चिंगी माझी !
पुष्कळ मुलं होतील माझ्या बबीला !!
- पण काय ग, तुला मुलं झालेली आवडतील, का मुली ?
मुली !
- नको ग बाई, कारट्यांचा मेला तो जंजाळ !
एकापेक्षां एक, असे सगळे मुलगे होतील म्हणावें, मुलगे !
- तसेंच, गाडी - घोडे, कपडालत्ता, कश्शा कश्शाला म्हणून कांही कभी पडायचं नाहीं !
- बरं बरं ! इतक्यांत नको कांहीं चढून जायला !
मोठा दिमाख दाखवते आहे मला !
- पहा, पहा ! फुगते आहे पहा कशी !
- पण कार्टे, बोलूं तर नकोस माझ्याशीं कीं अस्सा हा गालगुच्चा .... अग बाई !
.... हें ग काय ! कसें सोन्यासारखें बोलतें आहें, अन् तुं आपली .... नाय .... नाय .... उगी, उगी माझी बाय ती ....
कशी गोरी गोरीपान आहें !
- हो हो !
आतां आमच्या चिंगीला सरी करायची, बिंदल्या करायच्या, झालंच तर बाळे, साखळ्या, सगळे सगळे दागिने करायचे ते !
- कसा छानदार मग परकर नेसायचा, पोलकें घालायचें, अन् ठुमकत शाळेंत जायचें, नाहीं बाई ?
- शहाणी होईल बबी माझी !
मोठीं मोठीं बुकं वाचील !
अन् मग महाराज छोनीचं आमच्या लगीन !
- खरचं सोने, तुला नवरा काळा हवा, कीं गोरा ?
- का..... ळा ! - नकोग बाई !
छबीला माझ्या कसा नक्षत्रासारखा, अगदी चित्रासारखा नवरा मिळेल हो !
- अस्से थाटाचें लगीन करीन, कीं ज्याचें नांव तें !
आहात कुठें !
हजार रुपये हुंडा देईन, हजार !
ताशे, वाजंत्री, चौघडा - हो हो तर !
बेंडबाजासुद्धां लावायचा !
वरात पण वरात निघेल म्हणावें !
नळे, चंद्रज्योती, झाडें यांचा काय लकलकाट होईल !
- पण खरेंच गडे चिंगे, तूं मग भांडायसवरायची नाहींस ना ?
जर का घरांत भांडलीच, तर पहा मग !
माणसाला कसं मुठींत ठेवायला हवें बरं का !
संसार पण संसार झाला पाहिजे !
आणि हें बघ, आपलें आधींच सांगून ठेवतें, पहिलें तुझें बाळंतपण कीं नाहीं, इथें व्हायला हवें !
पुढची करा हवीं तर खुशाल आपल्या घरी !
- मोठी दैवाची होईल चिंगी माझी !
पुष्कळ मुलं होतील माझ्या बबीला !!
- पण काय ग, तुला मुलं झालेली आवडतील, का मुली ?
मुली !
- नको ग बाई, कारट्यांचा मेला तो जंजाळ !
एकापेक्षां एक, असे सगळे मुलगे होतील म्हणावें, मुलगे !
- तसेंच, गाडी - घोडे, कपडालत्ता, कश्शा कश्शाला म्हणून कांही कभी पडायचं नाहीं !
- बरं बरं ! इतक्यांत नको कांहीं चढून जायला !
मोठा दिमाख दाखवते आहे मला !
- पहा, पहा ! फुगते आहे पहा कशी !
- पण कार्टे, बोलूं तर नकोस माझ्याशीं कीं अस्सा हा गालगुच्चा .... अग बाई !
.... हें ग काय ! कसें सोन्यासारखें बोलतें आहें, अन् तुं आपली .... नाय .... नाय .... उगी, उगी माझी बाय ती ....
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा