वाईट असते

एक आयुर्वेदिक गझलमाफीचा साक्षीदार
॥ ॐ धन्वंतरये नमः ॥

मध्यरात्री जागणे वाईट असते
अन दुपारी झोपणे वाईट असते

सारखे रागावणे वाईट असते
सारखे वैतागणे वाईट असते

दूध अन फळ मिसळणे वाईट असते
फ्रीजचे पाणी पिणे वाईट असते

चिप्सपिझ्झे चापणे वाईट असते
कोकपेप्सी ढोसणे वाईट असते

दूध घेणे टाळणे वाईट असते
अन चहाकॉफी पिणे वाईट असते

प्रौढ स्त्रीला सेवणे वाईट असते
अन स्वतःशी खेळणे वाईट असते

यौवनाने माजणे वाईट असते
वृद्धपण नाकारणे वाईट असते

सप्तधातू बिघडणे वाईट असते
दोषतिन्ही बिनसणे वाईट असते

आळसाने लोळणे वाईट असते
नित्यकर्मे टाळणे वाईट असते

देह शाश्वत समजणे वाईट असते
आत्मबुद्धी विसरणे वाईट असते

जेव्हा कधी......

जेव्हा कधी कोणावर प्रेम करशील
तुला माझी आठवण होईल
तुझ्याही डोळयांत तेव्हा
माझ्यासोबतच्या क्षणांची साठवण होईल

आठवणी जेव्हा माझ्या
तुला एकांतात कवटाळतील
तुझ्याही नजरा तेव्हा
माझ्या शोधात सैरावैरा पळतील

जेव्हा त्याला प्रेमाने बघशील
तेव्हा तुला मी दिसेन...
त्याला शोधणा-या तुझ्या नजरेत
तेव्हा फक्त मी असेन...

तेव्हा तुला माझे शब्द पटतील
तुझ्याही नजरेत तेव्हा...
माझ्यासाठी अश्रू दाटतील....

माझ्यासाठी रडणारे ते अश्रू
तेव्हा तुझ्यावरच हसतील
कारण तुझ्या गालांवर टिपणारे त्यांना
ते ओठ तेव्हा माझे नसतील...!!!

एक प्रश्न...?

एक दिवस मी तिज विचारले
माझ्या संगे येशील का?

माझ्या सुंदर स्वप्न नगरीत
भरभरुन साथ देशील का?

एका माझ्या हाकेवर धावत तु येशील का?
वाटले कधी एकटे तर कवेत मज घेशील का?

मोठया तुझ्या या मनात थोडीशी जागा देशील का?
न सांगताच माझ्या भावना तु समजुन घेशील का?

रस्त्यावर चालताना प्रेमळ सावली देशील का?
भरलेल्या मनाचे अश्रु ओंझळीत तु घेशील का?

गेला कधी तोल तर हळुच सहारा देशील का?
लागली कधी भुक तर प्रेमळ घास भरवशील का?

जीवनाच्या अंधारात प्रकाश तु होशील का?
प्रकाशाने त्या जीवन तेजोमय करशील का?

चुकलो कुठे प्रेमाने धपाटा मज देशील का?
सतत येणा-या वाद्ळांना लढायला मला लावशील का?

ह्या प्रश्नाची उत्तरे मज कधी मिळतील का
अनुत्तरीत प्रश्नांची तुच उत्तरं होशील का?

सरते शेवटी एकच वचन मज देशील का?
माझ्या जाण्याच्या घडीला दोन अश्रु ढाळशील का?

तु निघुन गेलीस

तु निघुन गेलीस
कळलेच नाही जाताना
जगच बदलेल माझे
कळले नाही तुझ्याकडे बघून हसताना........

रडू नकोस उगीच
चांगले नाही ते जाताना
माझे रडणे राहूनच गेले
तुला सगळे समजावताना............
आभाळं भरले आहे
अगदी जसे होते तु जाताना
पण आता तेही बरसत नाही
उगीचच कारण नसताना...........

अजूनही जातो त्याच बागेत
रातराणी फ़ुलताना
पण मला फ़क्त दिसते
सकाळी ती कोमेजताना............

झालेच नाही आपले बोलणे
सगळा एकान्त असताना
आज सगळं सुचत जातय
एकटा कविता करताना............

माहीत नाही पुन्हा कधी भेटु
वेगळ्या रस्त्यावर चलताना
अन जुळतील का आपल्या तारा
वेगळ्या जगात राहताना............

विषय शोधावे लागतील आता
संभाषण चालु असताना
सगळे तसेच राहील का गं
पुन्हा एकत्र असताना..................

शुन्यच आहे आयुष्य माझे
उणे तु असताना
धरलास का हात सांग तु
सोडुनच जायचे असताना.............

सोन्यासारखा संसार करशील
दिल्या घरी नांदताना
सांग माझी आठवण येइल का तुला
ती बागेतली रातराणी फ़ुलताना......

कधीतरी अशीच.....!

कधीतरी अशीच एक संध्याकाळ असेल,
ह्रदयात तूझी प्रीत अन ओठावर गीत असेल...
सगळया आठवणी क्षणात डोळयासमोरून जातील,
नकळत मग गालावर या थेंब ओघळतील...

कधीतरी पून्हा तू स्वप्नात येशील,
एकत्र घालवलेले क्षण आठवतील...
तूझ्याशिवाय आता मला जगावं लागेल,
जगतानाही रोज असं मरावं लागेल...

कधीतरी तू ही माझी आठवण काढशील,
प्रीत आठवून मझी कंठ तूझाही दाटेल..
डोळ्यातील अश्रू मूक पणे गिळून टाकशील,
कारण पूसायला तेंव्हा ते मी जवळ नसेन...

कधीतरी असा एक दिवस येइल,
प्रेमापोटी मझ्या तू परत येशील...
पण तेंव्हा या प्रेमाला अर्थ नसेल,
कारण तेंव्हा मी या जगीच नसेन...

कधीतरी मग या मनालाही समजेल,
तूझ्या परतीची अशा तेंव्हा मावळेल...
त्यावेळेस जीवनाला या अर्थ नसेल,
कारण शरीराला तेंव्हा या मनंच नसेल...

माझे गांव, माझे जग...!

जातोच आहेस गावाकडे
तर वेशीवरच्या संह्याद्रीला सांग नमस्कार माझा,
म्हणांव, तु ढाल होऊन उभा आहेस तीथे
म्हणूनच लढतोय इथे मावळा तुझा...

वेशीवरनं एस टी आत वळेल,
अलगद, अदखळत माझ्या गावात घुसेल,
माझे गांव, माझे जग
साऱ्या डोळ्यांनी टीपून घे,
कण कण साचवून शीदोरी बांधून घेऊन ये...

जातोच आहेस गावाकडे
तर माझ्या घरीही जाऊन ये,
दारात माज़े मुके जनावर असेल माझी वाट बघत,
थोपट त्याला प्रेमाने अन
येतोय म्हणून सांगून ये..

घरी माझी आई असेल,
तीला म्हणांव काळजी घे..
साचलीच माझी आठवण डोळ्यांत तीच्या,
तर ती माया थेंबभर घेउन ये.

थोरला भाऊही भेटेल माझा,
काही बोलू नकोस, वाकून नमस्कार कर,
त्याच्या पायाखालची चीमुट्भर धूळ घेऊन ये,
येवढं माझं काम कर....

जातोच आहेस गावाकडे
तर लवकरच परतून ये,
दूर इथे मी हळवा व्याकूळ,
गावाकडचे सुख तेवढे घेउन ये.

ज्या ज्या वयात जे जे करायचं

ज्या ज्या वयात जे जे करायचं
त्या त्या वयात ते ते करायचं !

लहानपणी ... फुलपाखरांच्या मागं धावायचं
तरुण वयात 'पाखरांच्या' मागं धावायचं
प्रौढ वयात कुटुंबासाठी धाव धाव धावायचं
म्हातारपणी देवाचं नाव घेत गप पडून रहायचं...
ज्या ज्या वयात जे जे करायचं
त्या त्या वयात ते ते करायचं !

लहानपणी ऊन वारा पावसामधे मनमुराद बागडायचं
तरुणपणी प्रत्येक श्वासात मोगरा घेऊन जगायचं
प्रौढ वयात आपल्या भोवती नंदनवन फुलवायचं
म्हातारपणी त्याच बागेत निव्रुत्त मनानं रमायचं
ज्या ज्या वयात जे जे करायचं
त्या त्या वयात ते ते करायचं !

लहानपणी खेळातलं भांडण जिथल्या तिथं मिटवायचं
तरुणपणी मोर्चे न्यायचे, आंदोलनसुद्धा करायचं
प्रौढ झाल्यावर आपल्या सगळ्या तक्रारींची मुळं शोधत रहायचं
उतारवयात सार्या मुळांना गीतेत बुडवून टाकायचं
ज्या ज्या वयात जे जे करायचं
त्या त्या वयात ते ते करायचं !

तरीही काही गोष्टी प्रत्येक वयात जमायला हव्यात
पहिल्या पावसाच्या पहिल्या धारा अंगावरती झेलायला हव्यात
वार्यासोबत पिसासारखं हलकं होता यायला हवं
गडगडणार्या मेघासारखं बोलकं होता व्हायला हवं
अंधाराच्या गर्भामध्ये ज्योत ठेवता यायला हवी
एकटं खूप वाटतं तेंव्हा गाणी म्हणता यायला हवी
कुठ्ल्याही वयात आपला आनंद आपणच शोधत रहायचं...

तरीही...
ज्या ज्या वयात जे जे करायचं
त्या त्या वयात ते ते करायचं !