आम्हाला गालिबने दिली होती दुवा
मागितले होते आमच्यासाठी हजार वर्षांचे आयुष्य
पण वर्षे तर दिवसातच संपून चालली आहेत!
केवळ हवाच भरलेली असावी या बॉम्बगोळ्यांमधून, बघा ना,
नुसती सुई टोचली तरी चुटकीसरसे जातील लोळागोळा होऊन!
मला वाटते, लोक पुरेशा त्वेषाने बॉम्ब बनतच नाहीत आजकाल!
फ्रॉकची कड उचलून डोळ्यातले काजळ पुसणारी छोटी
छोट्याने अचानक टॉर्च उजळला, बिचारी किती
गोंधळली पाहिली मी कोवळी पहाट उगवत्या सूर्याला लाजताना!
डोळ्यांना सांग तुझ्या, इतक्या लोकात
मोठ्या आवाजात एवढ्या, बोलू नका ना माझ्याशी?
लोकांना माझे नाव ओळखू यायचे कदाचित!
काळ्यासावळ्या नदीतीरावर गुलमोहोराचे झाड
जसा लैलेने भांगात भरलेला सिंदूर
बघा ना! धर्मच बदलून गेला बिचारीचा
सांजेला जळणारी मेणबत्ती बघत होती वाट
अजून कसा कुणी पतंग आला नाही इथे?
असेल कुणी सवत माझी जवळच कुठे जळत!
केसात पाण्याचा थेंब असा चमकत आहे
जसा बंदीत पडलेला एक एकाकी काजवा!
काय बिघडले छत जरा गळू लागले तर?
