अपूर्णच ग्रंथ माझा राहो !

पौर्णिमेच्या चंद्रा, पुरे हा उत्सव

आता तुला क्षय लागणार

फुललेल्या फुला, हौस पुरे झाली

गळशील खाली कोमेजुनी

डोंगर चढूनी आलास तू थेट

आता कडेलोट ठरलेला !

उगाच आणखी जीवनाचा फुगा

फुगविशी फुका, फुटेल ना !

पूर्ण व्हायचे न मला भगवन्त,

अपूर्णच ग्रंथ माझा राहो !


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या

कळो वा न कळो तुझे ते गुपित

पाखरे करिती गोड कुजबुज

काय हितगुज चाले त्यांचे !

भ्रमर फुलांशी करितो गुंजन

कोणते कूजन चाले त्याचे

वारा घुमघुमे वनराईमाजी

काय चाले त्याची कानगोष्ट !

लेकराच्या कानी कुजबुजे माय

त्याचा अर्थ काय तीच जाणे

कळो वा न कळो तुझे ते गुपित

सांग तू कानात देवा, माझ्या


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या

नका करु मला कोणी उपदेश

नका करु मला कोणी उपदेश

आदेश-संदेश देऊ नका

नका सांगू कोणी वेदान्ताच्या गोष्टी

जीव माझा कष्टी करु नका

जीवनाचे जुने शिळे तत्त्वज्ञान

किटले हे कान ऐकूनीया

काय औषधाचा झाला उपयोग

नाहीं बरा रोग होत त्याने

देवा, तूच माझा खरा धन्वन्तरी

प्रकृतीचे करी निदान तू !

अजून लागाया हवी खरी ठेच

हवा खरा पेच पडावया

अजून पुरे न उघडले डोळे

दिसाया, ’वाटोळे झाले माझे !’

बुडत्याचा पाय चालला खोलात

तरी मी भ्रमात आहे माझ्या

नाही मला झाला खरा अनुताप

मागील ते व्याप पुन्हा सुरु

होऊ दे एकदा पुरा अधःपात

नंतर तू हात देई, देवा


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या

वाळवंटी आहे बाळ मी खेळत

वाळवंटी आहे बाळ मी खेळत

गंमत पाहात आहेस तू

चिमणीचे कोटे आहे मी बांधीत

मोडीत जोडीत पुन्हा पुन्हा

शंख आणि शिंपा आहे मी वेचीत

रेघोटया ओढीत रेतीवर

भरती ओहोटी आहे मी पाहत

टाळ्या मी पिटीत हर्षभरे

थोडा वेळ माझा खेळ हा पाहून

मजला घेऊन जाणार का ?


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या

चिमुकले बाळ आहे मी अल्लड

चिमुकला तारा करी लुकलुक

तयाचे कौतुक रात्र करी

चिमुकले फूल वेलीवरी डुले

वनदेवी भुले पाहून ते

चिमुकला झरा वाहे खेळकर

नदी कडेवर त्याला घेई

चिमुकले फूलपाखरु गोजिरे

करी ते साजिरे उपवन

चिमुकले बाळ आहे मी अल्लड

देव माझे लाड पुरवीतो


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या

सुरेल वाजीव बन्सी पुन्हा

अगा गोकुळाच्या बहिश्वर प्राणा,

अवतार कृष्णा, घेई पुन्हा

नंदयशोदेच्या कन्हय्या केशवा,

घेऊन शैशवा येई पुन्हा

हास्यविनोदाचे फुलव राजीव

सुरेल वाजीव बन्सी पुन्हा

गुंजमाळ गळा, शिरी मोरपिसे

लाव आम्हा पिसे तुझे पुन्हा

झाला हा भारत दारिद्रे व्याकुळ

समृद्ध गोकुळ आण पुन्हा


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या

कोण माझा घात करणार ?

आहेतच तुझे स्कंधी माझ्या हात

कोण माझा घात करणार ?

प्रसंग मोठाले आले आणि गेले

निभावून नेले तूच मला

जे जे मी वांछिले ते तू मला दिले

नाही पडू दिले कमी काही

घडले हातून कैक अपराध

परी पदरात घातले तू

तरी माझी आहे चालली हाकाटी

असा जगजेठी, करंटा मी !


कवी - ग. ह. पाटील
कवितासंग्रह -  लिंबोळ्या