देवा तुजपें माझ्या पूर्वजांचें ऋण । आहे ते कां नेदिसी अझून ।
अवगलासी झोडपणें । परि मी जाण जीवें जिरों नेदी ॥१॥
कळों येईल रोकडें । उभा करीन संतांपुढें ।
तुझें काय एवढें भय आपुलें मागतां ॥२॥
आजीवरी होतों नेणता । तों तुज फावलें रे अनंता ।
कवडीचा तों आतां । पडों नेदीन फेर ॥३॥
ठेविला ये जीवनीं जीव । म्हणे तुकयाचा बांधव ।
माझा गळा तुझा पाव । एके ठायी बांधेन ॥४॥
- संत कान्होबा महाराज
अवगलासी झोडपणें । परि मी जाण जीवें जिरों नेदी ॥१॥
कळों येईल रोकडें । उभा करीन संतांपुढें ।
तुझें काय एवढें भय आपुलें मागतां ॥२॥
आजीवरी होतों नेणता । तों तुज फावलें रे अनंता ।
कवडीचा तों आतां । पडों नेदीन फेर ॥३॥
ठेविला ये जीवनीं जीव । म्हणे तुकयाचा बांधव ।
माझा गळा तुझा पाव । एके ठायी बांधेन ॥४॥
- संत कान्होबा महाराज
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा