सचिंत पारध गोड तत्वतः

सोडुनि देतों अता सुखाने !

सावज मागे, पुढे शिकारी !

गति-धुंदी ही भरे शरीरी;

नसानसातुंन वेग चढे शिरिं;

वळुनी बघणें आता कसले !

पाय लागले डोंगर-माथां,

गतिमत्वाने एकतानता,

प्रभू-पावलें लांब तेजतां –

अंधुक, पारध तिथे संपणें

 चंद्रकिरणांनो, तुम्हां

वाजते का कधी थंडी

स्वतःची ? मध्यरात्री

हिवाळ्यांत हुडहुडी !

नाही ना ? मीं म्हणुनीच

लांबवले मरणाला;

गारठून जाल जेव्हा –

चिता हवी शेगोटीला.

आई म्हणजे आई असते

आई म्हणजे आई असते

जगा वेगळी बाई असते.....

तिची हक़ म्हणजे
मन हराव्नरी असते......
तिची प्रेमळ बोली
मनाला जिंकणारी असते.....
आई म्हणजे आई असते
जगा वेगळी बाई असते.....

घरातली तुलस तिच्या
मायेने वाढत असते....
बगिच्यातला निशिगंधा....
तिच्या हसण्याने फुलत असते....
आई म्हणजे आई असते
जगा वेगळी बाई असते.....

तिच्या सुरांवर
घर रमत असते.......
तिच्या तलवार
घर चालत असते...
आई म्हणजे आई असते
जगा वेगळी बाई असते.....

आपल्या बलाचे आश्रू पुसयला
ती सतत तयार असते....
आपल्या बलाला सुखाचे क्षण मिलावे.......
म्हणुन ती सतत तलमलत असते...
आई म्हणजे आई असते
जगा वेगळी बाई असते.....

आई म्हणजे .........

आई साठी काय लिहू

आई साठी कसे लिहू
आई साठी पुरतील एवढे
शब्द नाहीत कोठे
आई वरती लिहीण्याइतपत
नाही माझे व्यक्तिमत्व मोठे

जीवन हे शेत आई म्हणजे विहीर
जीवन ही नौका तर आई म्हणजे तीर
जीवन ही शाळा तर आई म्हणजे पाटी
जीवन हे कामच काम तर आई म्हणजे सुट्टी

आई तू उन्हामधली सावली
आई तू पावसातली छत्री
आई तू थंडीतली शाल
आता यावीत दु:खे खुशाल

आई म्हणजे मंदिराचा उंच कळस
आई म्हणजे अंगणातील पवित्र तुळस
आई म्हणजे भजनात गुणगुणावी अशी संतवाणी
आई म्हणजे वाळवंटात प्यावं असं ठंडगार पाणी

आई म्हणजे आरतीत वाजवावी
अशी लयबध्द टाळी
आई म्हणजे वेदनेनंतरची
सर्वात पहिली आरोळी........

नवरा

नवरा  म्हणजे समुद्राचा 

भरभक्कम काठ 

संसारात उभा राहतो

पाय रोवून ताठ      

कितीही येवो प्रपंच्यात

दुःखाच्या लाटा

तो मात्र शोधीत राहतो

सुखाच्या वाटा       

सर्वांच्या कल्याणा करता

पोटतिडकीने बोलत राहतो

न पेलणारं ओझं सुद्धा 

डोक्यावर घेऊन चालत राहतो  

कधी कधी बायकोलाही

त्याचं दुःख कळत नसतं

आतल्या आत त्याचं मन 

मशाली सारखं जळत असतं  

नवरा आपल्या दुःखाचं 

कधीच प्रदर्शन मांडत नाही 

खूप काही बोलावसं वाटतं

पण कुणाला सांगत नाही   

बायकोचं मन हळवं आहे

याची नवऱ्याला जाणीव असते 

दुःख समजून न घेण्याची 

अनेक बायकात उणीव असते  

सारं काही कळत असून

नवऱ्याला अपमान गिळावे लागतात 

वेदनांना काळजात दाबून

पुन्हा कष्ट उपसावे लागतात    

सगळ्यांच्या आवडी जपता जपता 

मन मारीत जगत असतो 

बायको , पोरं खूष होताच

तो सुखी होत असतो  

इकडे आड तिकडे विहीर 

तशीच बायको आणि आई 

वाट्टेल तसा त्रास देतात 

कुणालाच माया येत नाही 

त्याने थोडी हौसमौज केली तर

धुसफूस धुसफूस करू नका

नवऱ्या विरुद्ध विनाकारण

दारू गोळा भरू नका  

दोस्ता जवळ आपलं मन

त्यालाही मोकळं करावं वाटतं

हातात हात घेऊन कधी

जोर जोरात रडावं वाटतं 

समजू नका नवरा म्हणजे

नर्मदेचा गोटा आहे

पुरुषाला काळीज नसतं

हा सिद्धांत खोटा आहे  

मी म्हणून टिकले इथं

दुसरी पळून गेली असती

बायकोनं विनाकारण

नवऱ्याला धमकी दिलेली असती 

घरात तुमचं लक्षच नाही

हा एक उगीच आरोप असतो

बाहेर डरकाळ्या फोडणारा

घरी म्यांव म्यांव करीत बसतो 

सारख्या सारख्या किरकिरीनं

त्याचं डोकं बधिर होतं

तडका फडकी बाहेर जाण्यास

खूप खूप अधीर होतं  

घरी जायचं असं म्हणताच

त्याच्या पोटात गोळा येतो

घरात जाऊन बसल्या बसल्या

तोंडात आपोआप बोळा येतो 

नवरा म्हणा , वडील म्हणा

कधी कुणाला कळतात का ?

त्यांच्या साठी कधी तरी 

कुणाची आसवं गळतात का ?  

पेला भर पाणी सुद्धा

चटकन कुणी देत नाही 

कितीही पाय दुखले तरी 

मनावर कुणी घेत नाही  

वेदनांना कुशीत घेऊन 

ओठ शिउन ' तो ' पडून राहतो 

सर्वांच्या सुखासाठी 

एकतारी भजन गातो  

बायको आणि मुलांनी 

या संताला समजून घ्यावं

फार काही नकोय त्याला 

दोन थेंब सुख द्यावं    

मग बघा लढण्यासाठी

त्याला किती बळ येतं

नवऱ्याचं मोठेपण हे 

किती जणांच्या लक्षात येतं ? 

 *नागरीक मी भारत देशाचा*

*हातात सगळं आयतं पाहिजे !* 

वीज कधी वाचवणार नाही

बील मात्र माफ पाहिजे !

झाड एकही लावणार नाही

पाऊस मात्र चांगला पाहिजे !

तक्रार कधी करणार नाही

कारवाई मात्र लगेच पाहिजे !

लाचेशिवाय काम करणार नाही

भ्रष्टाचाराचा मात्र अंत पाहिजे !

कचरा खिडकीतून बाहेर टाकीन

शहरात मात्र स्वच्छता पाहिजे !

कामात भले टाईमपास करीन

दर वर्षी नवा वेतन आयोग पाहिजे !

धर्माच्या नावाने भले काहीही करीन

देश मात्र धर्मनिरपेक्ष पाहिजे ! 

मतदान करताना जात पाहीन

म्हणेल, जातीयता बंद झाली पाहिजे !

कर भरताना पळवाटा शोधीन

विकास मात्र जोरात पाहिजे !

नागरीक मी भारत देशाचा

हातात सगळं आयतं पाहिजे !

 देव मानावा की मानू नये 

या भानगडीत मी पडत नाही

आपल्या मान्यतेवाचून

देवाचं काय अडत नाही

ज्यांना देव हवा आहे

त्यांच्यासाठी तो श्वास आहे

ज्यांना देव नकोच आहे

त्यांच्यासाठी तो  भास आहे..

आस्तिक नास्तिक वादात

मी कधीच पडत नाही....

आपल्या मान्यतेवाचून

देवाचं काय अडत नाही....

हार घेऊन रांगेत कधी

मी उभा रहात नाही...

पाव किलो पेढ्याची लाच 

मी देवाला कधी देत नाही

जो देतो भरभरून जगाला

त्याला मी कधी देत नाही

आपल्या मान्यतेवाचून

देवाचं काय अडत नाही...

जे होणारच आहे ....

ते कधी टळत नाही...

खाटल्यावर बसून

कोणताच हरी फळत नाही

म्हणून मी कधी ...

देवास वेठीस धरीत नाही

आपल्या मान्यतेवाचून

देवाचं काय अडत नाही...

देव देवळात कधीच नसतो

तो शेतात राबत असतो

तो सीमेवर लढत असतो

तो कधी आनंदवनात असतो

कधी हेमलकसात असतो...

देव शाळेत शिकवत असतो

कधी देवच  शिकत असतो

म्हणून ....

मी देवळात कधी जात नाही

आपल्या मान्यतेवाचून

देवाचं काय अडत नाही...

(कवी अज्ञात. आवडली म्हणून आपल्या आनंदासाठी पाठवली)

 😃 मजेशीर कविता 😃

बशी म्हणाली कपाला

श्रेय नाही नशिबाला 

पिताना पितात बशीभर

अन म्हणताना म्हणतात कपभर...!

कप म्हणाला बशीला 

तुझा मोठा वशिला

धरतात मला कानाला

अन् लावतात तुला ओठाला...!!!

 

☕ या चहा प्यायला. ☕

 🍁 कप - बशी🍁

स्त्री आणि पुरुष यांचे प्रतीक असलेली कप बशी. स्त्रीआणि पुरुष कप-बशीप्रमाणे एकरूप, परस्पर पूरक आहेत. त्यांना एकटे अस्तित्व नाही. दोघे जोडीनेच वावरतात. बशी ही स्त्रीचे तर कप हे पुरूषाचे प्रतीक आहे. कप भर चहाने घटकाभर उत्साह वाटला तरी बशीभर चहाने अंतरात्मा शांत राहतो. कपाप्रमाणे पूरूष ताठ तर स्त्री बशीप्रमाणे विनम्र असते. कप पोरकट असतो, म्हणून त्याचा कान धरावा लागतो. पण कपातून सांडले तर बशी सांभाळून घेते. एकमेकांना सांभाळण्यास पूरक जन्मभर टिकणारी अन्यथा फुटण्याला निमित्त शोधणारी अशी ही जोडी

 "कप - बशी".

🙂🙃

फक्त हिमतीने लढ👊

घरटे उडते वादळात  

बिळा, वारूळात पाणी शिरते 

कोणती मुंगी ? कोणतं पाखरू ? 🐜🕊

म्हणून आत्महत्या करते ?

प्रतिकुल परिस्थितीत ही वाघ लाचारीने जगत नाही 

शिकार मिळाली नाही म्हणून 

कधीच अनूदान मागत नाही 🐅

घरकुला साठी मुंगी 

करत नाही अर्ज 

स्वतःच उभारते वारूळ 

कोण देतो गृहकर्ज ?🎭

हात नाहीत सुगरणी ला 

फक्त चोच घेउन जगते 

स्वतःच विणते घरटे छान 

कोणतं पॅकेज मागते ?🕴

कुणीही नाही पाठी 

तरी तक्रार नाही ओठी 

निवेदन घेउन चिमणी 

फिरते का कोणत्या योजनेसाठी ?

घरधन्याच्या संरक्षणाला 

धाऊन येतो कुत्रा 

लाईफ इन्शुरन्स काढला का ? 

अस विचारत नाही मित्रा

🐕

राब राब राबून बैल 

कमाउन धन देतात 

सांगा बरं कुणाकडून 

ते निवृत्ती वेतन घेतात ?🐂

कष्टकर्याची  जात आपली 

आपणही हे शिकलं पाहिजे 

पिंपळाच्या रोपा सारखं 

पाषाणावर टिकलं पाहिजे🤕

कोण करतो सांगा त्यांना 

पुरस्काराने सन्मानित 

तरीही मोर फुलवतो पिसारा 

अन कोकिळ गाते मंजुळ गीत🐧

🐝मधमाशीची दृष्टी ठेव 

फुलांची काही कमी नाही 

मधाच्या पोळ्यासाठी मित्रा 

कोणतीच रोजगार हमी नाही

घाबरू नको कर्जाला 

भय, चिंता फासावर टांग 

जिव एवढा स्वस्त नाही 

सावकाराला ठणकाऊण सांग😎

काळ्या आईचा लेक कधी 

संकटापुढे झुकला का ? 

कितीही तापला सुर्य तरी 

समुद्र कधी सुकला का ?🌊💦

निर्धाराच्या वाटेवर 

टाक निर्भीडपणे पाय 

तु फक्त विश्वास ठेव 

पुन्हा सुगी देईल धरणी माय🎑

निर्धाराने जिंकु आपण 

पुन्हा यशाचा गड 

आयुष्याची लढाई 

फक्त हिमतीने लढ👊

 मेट्रीक पास झालो तेंव्हा

नंबर पेपरात घावला

अन सारा गांव कसा

माह्या स्वागताले धावला

कोनं केला सेकहेंड

कोन घेतला मुका

सार्याईन पोटात घातल्या

माह्यावाल्या चुका

गांवची मरीमाय

तवाच मले पावली

मामाची एक पोरगी

मह्यावर भावली

एका हाती हेंडल

एका हाती पेपर

सायकवर निंघाला

गांवातला टॉपर

मी पुळे अन माग पोट्टे

अशी निघाली वरात

पेलता पेलेना गर्दी

होती माह्या घरात

पास झालो तवा

सहावी सप्लीमेंट्री

होनार होती आता

कॉलेजात एंट्री

तवाच गर्दीतुन

नम्या आला हापत

मी चरकलो मनात

आनली काय आफत

नम्या म्हने पेपरात

जांगळबुत्ता झाला

पासच्या यादीत तुवा

चुकुन नंबर आला

~~सतीष देशमुख,पणज

९६०४९१२३५१

माणूस होशील का ?

ज्ञानपीठ विजेत्या लेखिका कै. महाश्वेता देवी यांची एक सुंदर कविता. कुणीतरी भल्यामाणसाने त्याचं केलेलं अतिशय सुरेख मराठीत भाषांतर. 

✒️✒️

आलास..?

ये, दार उघडंच आहे ...आत ये.

पण क्षणभर थांब....!!

दारातील पायपुसण्यावर 

अहंकार झटकून ये...!!

भिंतीला बिलगून वर चढलेल्या 

मधुमालतीच्या वेलावर

नाराजी सोडून ये...!!

तुळशीपाशी मनाचे सारे ताप सोडून ये,

बाहेरच्या खुंटीला सारे व्याप टांगून ये...!!

पायातल्या चपलांबरोबर 

मनातली नकारात्मकताही काढून ठेव ..!!

बाहेर खेळणाऱ्या मुलांकडून

थोडा खेळकरपणा मागून आण,

गुलाबाच्या कुंडीतलं थोडं हसू

चेहेऱ्याला लावून आण...!!

ये...

तुझी सारी दुःखं, सारे प्रश्न 

माझ्यावर सोपव.

तुझ्या दमल्या-भागल्या जीवाला

प्रेमाच्या चार गोड शब्दांचे विंझणवारे घालते...!!

ही बघ....

तुझ्यासाठीच ही संध्याकाळ अंथरली आहे मी.

सूर्य क्षितिजाला बांधलाय आणि 

आकाशी गुलालाची उधळण केलीयं...

अन्

प्रेम आणि विश्वासाच्या मंदाग्नीवर

चहा उकळत ठेवलाय.

तो घोट घोट घे....

ऐक ना ...

इतकंही अवघड नाहीये रे जगणं !          

फक्त, तू *माणूस* बनून ये...!!

*_पूर्वीचा काळ बाबा,_*

*_खरंच होता चांगला,_*

*_साधे घरं साधी माणसं,_*

*_कुठे होता बंगला ?_*

                     *घरं जरी साधेच पण,*

                     *माणसं होती मायाळू,* 

                     *साधी राहणी चटणी भाकरी,* 

                     *देवभोळी अन श्रद्धाळू.*

*_सख्खे काय चुलत काय,_* 

*_सगळेच आपले वाटायचे,_*

*_सुख असो दुःख असो,_* 

*_आपुलकीने भेटायचे._*

                    *पाहुणा दारात दिसला की,* 

                    *खूपच आनंद व्हायचा हो,*

                    *हसून खेळून गप्पा मारून,*

                    *शीण निघून जायचा हो.*

*_श्रीमंती जरी नसली तरी,_*

*_एकट कधी वाटलं नाही,_*

*_खिसे फाटके असले तरीही,_*

*_कोणतंच काम रुकलं नाही._*

                    *उसनं पासनं करायचे पण,* 

                    *पोटभर खाऊ घालायचे,*

                    *पैसे आडके नव्हते तरीही,*

                    *मन मोकळं बोलायचे.*

*_कणकेच्या उपम्या सोबत,_* 

*_गुळाचा शिरा हटायचा,_*

*_पत्रावळ जरी असली तरी,_*

*_पाट , तांब्या मिळायचा._* 

                    *लपाछपी पळापळी,* 

                    *बिन पैशाचे खेळ हो,*

                    *कुणीच कुठे busy नव्हते,*

                    *होता वेळच वेळ हो.* 

*_चिरेबंदी वाडे सुद्धा,_*

*_खळखळून हसायचे,_*

*_निवांत गप्पा मारीत माणसं,_* 

*_ओसरीवर  बसायचे._*

                    *सुख शांती समाधान " ते "*

                    *आता कुठे दिसते का ?*

                    *पॉश पॉश घरा मधे,*

                    *" तशी " मैफिल सजते का ?*

*_नाते गोते घट्ट होते,_*

*_किंमत होती माणसाला,_*

*_प्रेमामुळे चव होती,_*

*_अंगणातल्या फणसाला._* 

                    *तुम्हीच सांगा नात्या मध्ये,*

                    *राहिला आहे का राम ?*

                    *भावाकडे बहिणीचा हो,* 

                    *असतो का मुक्काम  ?*

*_सख्खे भाऊ सख्ख्या बहिणी,_* 

*_कुणीच कुणाला बोलत नाही,_*

*_मृदंगाच्या ताला वरती,_*

*_गाव आता का डोलत नाही._* 

                    *प्रेम , माया , आपुलकी हे,*

                    *शब्द आम्हाला गावतील का ?*

                    *बैठकीतल्या सतरंजीवर,*

                    *पुन्हा पाहुणे मावतील का ?*

*_तुटक तुसडे वागण्यामुळे,_*

*_मजा आता कमी झाली,_*

*_श्रीकृष्णाच्या महाला मधुनी,_*

*_सुदामाची सुट्टी झाली._* 

                    *हॉल किचन बेड मधे,*

                    *प्रदर्शन असतं वस्तूंचं,*

                    *का बरं विसर्जन झालं,* 

                    *चांगुलपणाच्या अस्थीचं ???*

🙏🏻🙏🏻🙏🏻

सपन

       येक दिवस सपनात मी

       झालो गावचा सरपंच

       झोपीतच माह्यी राज्या

       छाती फुगली दोन इंच

        ग्रामपंचायतच्या अंदर

        सभा माह्यी थाटली 

        सरपंचाची सभा मले

        इंद्रा सारखी वाटली

        मी कपडे घालो भारी

        रेमंड कंपनीचा कोट

        मले सरपंच पाहुन

        काई लोकाइचं दुखे पोट

        माह्या बुढा म्हने मले

        तु हिसोबात राय बाबु

        कोनतीही असो योजना

        सारा पैसा आपुनच दाबु

        कागदावरचा कारभार

        खराखुरा पाह्याचा

        भाताच्या पयले बाबु

        गुई नाही खायाचा

         वरून रायजो चांगला

         अंदरून करजो बिगाळ

         ठेकेदारासंग लावजो

         कमिशनचं जुगाळ

         ठेकेदारासंग बाबु तु

         पैशाचं बोल कडक

         पयले करजो आपल्या

         घरा पुढची सडक

         पुढच्या पाच वर्षात 

         मुश्किल हाये येनं

         म्हणुन म्हनतो बाबु 

         आपलं सरकं करून घेनं

         मिटींगीत म्हन फक्त

         पैसा विकासाले लावु

         तुमच्या येटायातला रोड

         दुसर्या टप्पयात पावु

         कागद दाखोजो खरा

         बाकी चालू दे खोटं

         आपलं जुनं घर पाळुन

         तथी मकान बांधु मोठं

         ग्रामसेवकाच्या सल्ल्यानं

         माह्यी बाजु झाली दमदार

         मले घरी येवुन भेटत

         खासदार अन् आमदार

         झोपीतच राज्या म्या

         बुलेट गाळी काळ्ळी

         गाळीले किका मारू मारू

         आंगावरची सातरी म्या 

         फाळ्ळी

        सपनात मी वसनावलो

        पावला आपल्याले देव

        मुत्यासाठी झोपीतुन मले

        येकदम आला चेव

        झोपीतुन उठल्या बरोबर

        बायको मले भेटली

        खरंखुरं सांगा म्हने

        सातरी कशी फाटली

        सरपंचाच्या नांदात मले

        सपन दिसलं भेसुर 

        झोपीत सातरी फाटली

        त्यात माह्या काय कसुर

        बायकोसंग बोलुन म्या

        कसतरी निपटलं

        बुढ्यानं माह्ये पाय धरून

        खाली मले आपटलं

        बुढा राज्या माह्या 

        लयच् होता तापड

        कानाखाली देली माह्या

        उलट्या हाताची झ्यापड

        इनाकारन मले तु

        दाखु नोको पावर

        सरपंचाच्या नांदात लेका

        इकुन बसला वावर

        त्या दिवसा पासुन म्या

        दोनी कान धरले हाती

        चुकूनही सरपंचाच सपन

        मले दिसु नोको राती

        चुकुनही सरपंचाचं सपन

        मले दिसु नोको राती

सांग तेव्हाही प्रेम करशील ना..

सुरकुतलेला चेहरा माझा  

पिकलेली असेल दाढी,

ओढून ताढून बांधलेली 

पैजाम्याची ढिल्ली होईल नाडी.. 

सांग कौतुक करून मनापासून   

तेव्हाही हँडसम म्हणशील ना ?

सांग तेव्हाही प्रेम करशील ना..

सैल झालेला झंपर 

अंगावर नावाला असेल साडी,

तुझाच नसेल भरवसा तुला 

आधाराला हाती येईल छडी...

लाजत मुरडत माझ्यासमोर 

ठुमकत ठुमकत तरी चालशील ना ?

सांग  तेव्हाही प्रेम करशील ना..

थकलेल्या खांद्यावरती माझ्या  

आयुष्य लादेल जेव्हा ओझं,

जिद्द वगैरे नावापुरतं  

जगणं होईल पुरतं खूज..

समाधान द्यायला माझ्या मनाला 

तेव्हाही मदत मागशील ना ?

सांग  तेव्हाही प्रेम करशील ना..

गोळ्या शोधत धडपडत असतील 

थरथरणारे तुझे हात,

आजोबा पडले पाय घसरून 

निरोप आणेल जेव्हा नात...

आधार शोधत भिंतीचा मग  

याच त्वेषाने उठशील ना ?

सांग  तेव्हाही प्रेम करशील ना..

तरुणपणाची सावली सरेल  

छळेल वार्धक्याचं ऊन,

केविलवाण्या चेहऱ्याने

पाहत राहील मुलगा सून...

गालात हसून आतासारखं

तेव्हाही सोबत चालशील ना ?

सांग तेव्हाही प्रेम करशील ना ?......💖

म्हातारपण

                      

*म्हातारपणाला नाव छान*

     *कोणी म्हणत संन्यासाश्रम*

         *कोणी म्हणतं वानप्रस्थाश्रम*

            *मी म्हणतो आनंदाश्रम....* 

म्हातारपणात कसं राहायचं 

     घरात असेल तर आश्रमासारखं 

         आश्रमात असेल तर  

            घरासारखं... 

*कशातच कुठे गुंतायचं नसतं*

  *जुन्या आठवणी काढायच्या नाही*

         *"आमच्या वेळी" म्हणायचं नाही*

             *अपमान झाला समजायचं नाही*

                *उगाच लांबन लावायचे नाही...*

सुखाची भट्टी जमवत जायच

   साऱ्यांशी दोस्ती जुळवत राहायचं 

         राग लोभाला लांब पळवायचं 

             आनंद सारखा वाटत जायचं... 

*म्हातारपण सुद्धा छान असतं*

    *लेन्स इम्प्लांट ने स्वच्छ दिसतं*

      *नव्या दातांनी सहज चावता येतं*

           *कान यंत्राने ऐकु येतं...*

पार्कात जाऊन फिरुन यावं 

     क्लबात जाऊन पत्ते कुटावं 

        देवळात जाऊन भजन करावं 

          टी.व्ही. मधल्या सिरियल बघावं 

*मुलांसमोर गप्प बसावं*

    *नातवंडांशी खेळत रहावं*

        *बायकोबरोबर भांडत जावं*

           *मित्रांबरोबर बोलत सुटावं...*

 जमेल तेंव्हा टूर वर जावं

      बायकोच लगेज सोबत न्यावं 

          दिलखुलास फिरून घ्यावं

             थकलं तिथेच बसून राहावं        

*लायन रोटरी अटेण्ड करावं*

    *वेळ असेल तर गाण गावं*

       *एकांतात ठेक्यावर नाचुन घ्यावं*

            *पाहिल कुणी व्यायाम  म्हणावं...*

कंटाळा आला झोपुन जावं

     जाग आली फेसबुक बघावं

        बघता बघता घोरत राहावं

           टोकल कोणी वाटसाप उघडाव... 

*एकटं घरी किचन पहाव*

   *दुधाची साय गायब करावं*

        *मुलांचा खाऊ टेस्ट करावं*

            *आलं मनात गोडाचं खावं...* 

जुना शर्ट घालत राहावं

    थोडे केस सावरत राहावं

        आरशालाच बोगस म्हणावं

            कोणी नसलं तर वाकूली करावं... 

*छान रंगवावी सुरांची मैफल*

     *मस्त जमवावी जेवणाची पंगत*

         *सुरेल जुळवावी गप्पांची संगत*

             *लुटत रहावी जगण्याची गम्मत...* 

स्वाद घेत, दाद देत 

     तृप्त मनानं आनंद घेत 

         हळुच आपण असं निघुन जावं 

               *जसं पिकलं पान गळुन पडावं* ..☘🍃🍃

जमलेच नाही

एकटे राहणे जमलेच नाही
माणसांना टाळणे जमलेच नाही.

कष्टाची भाकरी गोड लागली
लुटावे कुणाला कधी जमलेच नाही .

चेहरा आरशासारखा स्वच्छ होता
मुखवटा लावणे जमलेच नाही .

जे लाभले ते  आनंदाने स्वीकारले
कष्ट नाकारणे जमलेच नाही .

जिंदगी साधी सरळ होती
भूल थापा मारणे जमलेच नाही

फक्त हिमतीने लढ👊

घरटे उडते वादळात 
बिळा, वारूळात पाणी शिरते
कोणती मुंगी ? कोणतं पाखरू ? 🐜🕊
म्हणून आत्महत्या करते ?

प्रतिकुल परिस्थितीत ही वाघ लाचारीने जगत नाही
शिकार मिळाली नाही म्हणून
कधीच अनूदान मागत नाही 🐅

घरकुला साठी मुंगी
करत नाही अर्ज
स्वतःच उभारते वारूळ
कोण देतो गृहकर्ज ?🎭

हात नाहीत सुगरणी ला
फक्त चोच घेउन जगते
स्वतःच विणते घरटे छान
कोणतं पॅकेज मागते ?🕴

कुणीही नाही पाठी
तरी तक्रार नाही ओठी
निवेदन घेउन चिमणी
फिरते का कोणत्या योजनेसाठी ?

घरधन्याच्या संरक्षणाला
धाऊन येतो कुत्रा
लाईफ इन्शुरन्स काढला का ?
अस विचारत नाही मित्रा
🐕
राब राब राबून बैल
कमाउन धन देतात
सांगा बरं कुणाकडून
ते निवृत्ती वेतन घेतात ?🐂

कष्टकर्याची  जात आपली
आपणही हे शिकलं पाहिजे
पिंपळाच्या रोपा सारखं
पाषाणावर टिकलं पाहिजे🤕

कोण करतो सांगा त्यांना
पुरस्काराने सन्मानित
तरीही मोर फुलवतो पिसारा
अन कोकिळ गाते मंजुळ गीत🐧

🐝मधमाशीची दृष्टी ठेव
फुलांची काही कमी नाही
मधाच्या पोळ्यासाठी मित्रा
कोणतीच रोजगार हमी नाही

घाबरू नको कर्जाला
भय, चिंता फासावर टांग
जिव एवढा स्वस्त नाही
सावकाराला ठणकाऊण सांग😎

काळ्या आईचा लेक कधी
संकटापुढे झुकला का ?
कितीही तापला सुर्य तरी
समुद्र कधी सुकला का ?🌊💦

निर्धाराच्या वाटेवर
टाक निर्भीडपणे पाय
तु फक्त विश्वास ठेव
पुन्हा सुगी देईल धरणी माय🎑

निर्धाराने जिंकु आपण
पुन्हा यशाचा गड
आयुष्याची लढाई
फक्त हिमतीने लढ👊

"चाल दोस्ता तुला "विदर्भ" दाखवतो "

चाल दोस्ता तुला "विदर्भ" दाखवतो
काळ्या आईच्या पोटात खुडलेला कोवळा गर्भ दाखवतो
चाल दोस्ता तुला "विदर्भ" दाखवतो  ।।१।।

कोरडा डोळा , कोरडी विहीर
कोरड्या राजकारण्यांचे ,कोरडे संदर्भ दाखवतो
"चाल दोस्ता तुला "विदर्भ" दाखवतो " ।।२।।

वावरात शेतकऱ्याची सत्ता नाही,
विहिरीत पाण्याचा पत्ता नाही,
पाच वर्षा पासुन, कनेक्शन साठी केलेला अर्ज दाखवतो
"चाल दोस्ता तुला "विदर्भ" दाखवतो " ।।३।।

या वर्षी वावरात, पिकांची शाळाच नाही डवरली,
कि निसर्गानं वावराची, फी च नाही भरली,
अनुपस्थित पिकांचा, सुनसान वर्ग दाखवतो
"चाल दोस्ता तुला "विदर्भ" दाखवतो " ।।४।।

बिजवाई घेतली तं,खताची असते उधारी
पोराला शिकोलं तं ,पोरगी राह्यते कोरी
दुःखाचा तं उकळा रोज ,सुख वर्ज्य दाखवतो
"चाल दोस्ता तुला "विदर्भ" दाखवतो " ।।५।।

असे उसने आयुष्य जगण्याचा, फायदा तरी काय,
एंड्रिन च्या दुकानाकडे , आपोआप वळतात मग पाय,
जहर खाण्यासाठीही ,काढलेलं कर्ज दाखवतो
चाल दोस्ता तुला "विदर्भ" दाखवतो ।।६।।

योजना नको सांत्वन नको ,नकोच करू हाऊस
देवा तू फक्त वेळेवर, पाडत जा पाऊस
माझ्या डोळ्यात लपवलेला मग, निसर्ग दाखवतो
"चाल दोस्ता तुला "विदर्भ" दाखवतो " ।।७।।

देवा, स्त्रीहृदयीं

देवा, स्त्रीहृदयीं मनोरमपणा केव्हा कुणीं ओतिला ?
गङगौघापरि भूवरी वरुनि ये ओढाळ ओढा कसा !
भूमीतें पहिल्या रसें सजवितां हा सार्थ होऊ रसा;
हा दिव्याभिमुखी करी ऊजळुनी चेतोभवज्योतिला.
नेत्रें तीं वळतां ऊठे प्रथम त्या वृष्टींतलें वादळ,
गालींचीं अरुण स्मितें झळकतां प्रीति त्वरें अङकुरे,
ऐकाकी फुलतांच वाक्सुमन तें वेडा पतङग स्फुरे,
त्या आलिङगनचुम्बनांत पहिली ऐकी पटे मङ्गल.
कैशी घेत अनेक रम्य वळणें जाऊ वरी हा पथ,
भासे मन्दिर न्हाणिलें गिरिशिरीं की सोनियाच्या रसें !
प्रीतीची अधिदेवताच वसशी तू त्या स्थळीं राजसे,
देवी, अन्तर तोडुनी तव पदीं आलोंच मी धावत.
म्हतारीं म्हणुं, देत की भवपथीं काटेकुटे मातले -
काटयांची क्षिति कां गुलाब फुलतां हे ध्येयलोकांतले ?


कवी - माधव ज्युलियन
१ फेब्रुवारी १९१२

माय ले माय म्हणता ओठले ओठ भिडे ,
चुलातीले काकी म्हणता अंतर किती पडे,
जीजीले जीजी म्हणता मिळे जीभाले निवारा,
सासुले सासू म्हणता गेला तोंडातुनी वारा,

- बहिणाबाई चौधरी