उगवत असलेल्या सूर्यास

उदयगिरिशिरीं या त्वत्तुरंगी खुरांहीं
तुडवुनि उडवीली धूलि ही जैशि कांही ! –
द्युति बघुनि अशी ती चित्त माझें रमून,
दिनकर! मज बोधी तूज गाया नमून !                  १

नव सुरुचिर वल्ली या हिमस्नात यांनी,
नव रुचिर लतांनी या हिमालंकृतांनीं,
स्मितसम सुमनांनी पूजितां तूज आतां,
फिरुनि फिरुनि भास्वन् ! वन्दितों तूज गातां.        २

कवळुनि करजालें भूमिलागूनि, लाल
विलसितरुचिभासें फेंकितां तूं गुलाल
विकसितततरुमालाकेशपंक्तींत तीचे,
स्तवुनि फिरुनि तूतें वन्दितों मी मरीचे !              ३

अनुकरण करीं मी गाउनी या खगांचें,
तदिव सुमनतांचें वन्दुनी या लतांचें,
अनुसरत असें ही हांसुनी पद्मिनींस,
शरण तुजसि आलों मी असा नम्र दास !             


कवी - केशवसुत
वृत्त - मालिनी
- ४-डिसेंबर १८८५