जायाचें जग का असेंच ?

( शार्दूलविक्रीडित )

जायाचें जग का असेंच ? सगळें ऐसेंच का चालणें ?
ऐसा न्यायच का जगामधिं अम्हांलागीं सदा लाभणें ?
सर्वांला नियमीतसे दृढ असें तें हेंच का शासन !
देवांनो, असलेंच काय तुमचें सामर्थ्य द्या सांगुन ?

जे आत्मे अपनीतिच्या निबिड त्या धुंदीमुळें आंधळे
त्यांशीं अन्ध विधी सदैव करितो सख्यत्व कीं आपुलें ;
जे कीं, आणिक हे सुनीति  ! धरिती भक्ती तुझीयावरी
जाती लोटत वादळामधिं अहा ! ते जीर्ण पर्णांपरी !

सर्वांचा अवघ्या नियामक असे का हो कुठें ईश्वर ?---
तो आहे, मग सन्मनें हळळती दुःखांमधें कां तर ?
नम्रत्वावरि हाय ! उद्धटपणा वर्चस्व कां तें करी ?
कां हो हाल तुटूनि हंत ! पडती निदोंषितेच्यावरी ?

( उपजाति )

चा धांव देवा ! तर ये त्वरेनें !
ही दुर्दशा थांबिव रे दयेनें ;
वा, साधु आणीक असाधु यांचें
समप्रकर्षी युग आण साचें ! )


कवी - केशवसुत
- डिसेंबर १८८८