उदयगिरीवरच्या पृष्ठी उदयोन्मुख सारी सृष्टि.
नित्यविकासपरायणता ही काळावर दे सत्ता.
ब्रह्मांडा घालुनि फेरी वायूंचा येती लहरी.
लपेटती त्या रणत्करा कणखर शैलाच्या शिखरा.
तेजाच्या लहरी येती उन्नतवक्षी आदळती,
परावृत्त तेथुनि होती भोताली प्रान्तोप्रान्ती.
अस्फुट वर्णाच्या पंक्ति अव्यक्तातुनि कोसळती,
उघडपणे रूपा येती हिमस्नात कलिकांवरती.
नेत्रास न अग्रे दिसती आढ्य द्रुम जेथे असती,
गवताचे छोटे पाते उत्साहे तेथे डुलते.
प्रचंड खगपंक्ती जेथे आकाशा फोडित जाते.
पतंग तेथे निःशंक फडकावी चिमणे पंख.
तुंगनगोत्संगी ललिता गंधलता दिसती झुलता,
कुसुमित कोरांटिहि पसरी निजरंगच्छबि-तनुलहरी.
एकेका हिमबिंदूची पाकसुरत लावण्याची
अत्यद्भुत अंतःसृष्टि गिरिशीखरी येते दृष्टी.
गत झाले ज्यांचे प्राण त्यास मिळे पुनरुत्थान
या शाश्वत प्राणागारी ऐश्वर्याच्या माहेरी.
विद्युन्मय स्वातंत्र्याचे श्वास वाहती अद्रीचे.
विशालता ही विकसविते व्यक्तिदृष्टिसंकोचाते.
परम सूक्ष्म अंतःकरणी निजकिरणी साक्षी कोणी.
रेखी दिव्ये; काही ती साम्राज्ये होउनी येती.
तडिलुताहास्यप्रभव उग्रवीर्य मारुतदेव
अजस्रबल वीरप्रवर दानवहंता वज्रधर
वरुण, सोम, पावक तरुण, अरुणादिक निजजनकरुण
सुरगण ते अनुदिन रमती गिरिशिखरश्रेणीवरती.
पुरा आर्यशस्त्रा यांनी विजय दिले संपादोनी,
ज्ञान देउनी अपरिमित त्रस्त जगा केले मुक्त !
उषःकाल तो आर्यांचा जनिता परमाश्चर्यांचा.
महोदार नवघटनेचा मानववंशविकासाचा.
भाग्याची ही उषा पुनः जरी प्राप्त व्हावी अपणा,
चला जाउ या गिरिगहनी महा सिद्धिमुलस्थानि !
कवी - बी
कवितासंग्रह - फुलांची ओंजळ
नित्यविकासपरायणता ही काळावर दे सत्ता.
ब्रह्मांडा घालुनि फेरी वायूंचा येती लहरी.
लपेटती त्या रणत्करा कणखर शैलाच्या शिखरा.
तेजाच्या लहरी येती उन्नतवक्षी आदळती,
परावृत्त तेथुनि होती भोताली प्रान्तोप्रान्ती.
अस्फुट वर्णाच्या पंक्ति अव्यक्तातुनि कोसळती,
उघडपणे रूपा येती हिमस्नात कलिकांवरती.
नेत्रास न अग्रे दिसती आढ्य द्रुम जेथे असती,
गवताचे छोटे पाते उत्साहे तेथे डुलते.
प्रचंड खगपंक्ती जेथे आकाशा फोडित जाते.
पतंग तेथे निःशंक फडकावी चिमणे पंख.
तुंगनगोत्संगी ललिता गंधलता दिसती झुलता,
कुसुमित कोरांटिहि पसरी निजरंगच्छबि-तनुलहरी.
एकेका हिमबिंदूची पाकसुरत लावण्याची
अत्यद्भुत अंतःसृष्टि गिरिशीखरी येते दृष्टी.
गत झाले ज्यांचे प्राण त्यास मिळे पुनरुत्थान
या शाश्वत प्राणागारी ऐश्वर्याच्या माहेरी.
विद्युन्मय स्वातंत्र्याचे श्वास वाहती अद्रीचे.
विशालता ही विकसविते व्यक्तिदृष्टिसंकोचाते.
परम सूक्ष्म अंतःकरणी निजकिरणी साक्षी कोणी.
रेखी दिव्ये; काही ती साम्राज्ये होउनी येती.
तडिलुताहास्यप्रभव उग्रवीर्य मारुतदेव
अजस्रबल वीरप्रवर दानवहंता वज्रधर
वरुण, सोम, पावक तरुण, अरुणादिक निजजनकरुण
सुरगण ते अनुदिन रमती गिरिशिखरश्रेणीवरती.
पुरा आर्यशस्त्रा यांनी विजय दिले संपादोनी,
ज्ञान देउनी अपरिमित त्रस्त जगा केले मुक्त !
उषःकाल तो आर्यांचा जनिता परमाश्चर्यांचा.
महोदार नवघटनेचा मानववंशविकासाचा.
भाग्याची ही उषा पुनः जरी प्राप्त व्हावी अपणा,
चला जाउ या गिरिगहनी महा सिद्धिमुलस्थानि !
कवी - बी
कवितासंग्रह - फुलांची ओंजळ
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा