राहे सत्कविकल्पनेत, सवितातेजात, जी दिव्यता
जीच्या ती नयनी वसूनि वितरी मांगल्यसंपन्नता
ती निद्रावश होय आज रमणी एकान्त शय्येवर.
वाटे की निजले निरभ्र गगनीनक्षर हे सुंदर !
येता दृष्टिपथात मी, मिटुनि जे संकोच पावे अती,
ते निद्रेत मुखारविंद फुलले मंदस्मिताने किती !
स्वच्छंदे प्रतिकरिता मजप्रति, प्रोत्साह ये ज्या नव,
हाले हात मृणालनालसम, तो माझा करी गौरव !
त्वा कैलास विरोध आजवर जो माझा सखे-साजणी !
त्याचा हा अनुताप काय दिसतो झाला असे त्वन्मनी ?
हे ओष्ठ स्फुरतात, आतुर जणो माझ्यासवे भाषणी,
निद्रा ही उपकारिणी प्रगतली, घाली हिला मोहनी !
माझी मूर्ति असेल सांप्रत हिच्या ह्रन्मंदिरी स्थापिली,
न्हाणोनि प्रणये, सुनर्म सुमने अर्पून आराधिली,;
झाले सस्मित आस्य, नेत्र उघडे ईषत्, कपोली कर,
रामा मंगलदेवता रमतसे निर्वैर शय्येवर
वाहे तो सरिदोघ, जोवै असे त भूवरि भूधर,
नक्षत्रांसह चंद्रसूर्य असती व्योमात की जोवरः
राहो तोवर ही अशीम विषमा निद्रिस्त रामा स्थिर,
मी राहीन असाच पाहत उभा हे चित्र लोकोत्तर !
कवी - बी
कवितासंग्रह - फुलांची ओंजळ
जीच्या ती नयनी वसूनि वितरी मांगल्यसंपन्नता
ती निद्रावश होय आज रमणी एकान्त शय्येवर.
वाटे की निजले निरभ्र गगनीनक्षर हे सुंदर !
येता दृष्टिपथात मी, मिटुनि जे संकोच पावे अती,
ते निद्रेत मुखारविंद फुलले मंदस्मिताने किती !
स्वच्छंदे प्रतिकरिता मजप्रति, प्रोत्साह ये ज्या नव,
हाले हात मृणालनालसम, तो माझा करी गौरव !
त्वा कैलास विरोध आजवर जो माझा सखे-साजणी !
त्याचा हा अनुताप काय दिसतो झाला असे त्वन्मनी ?
हे ओष्ठ स्फुरतात, आतुर जणो माझ्यासवे भाषणी,
निद्रा ही उपकारिणी प्रगतली, घाली हिला मोहनी !
माझी मूर्ति असेल सांप्रत हिच्या ह्रन्मंदिरी स्थापिली,
न्हाणोनि प्रणये, सुनर्म सुमने अर्पून आराधिली,;
झाले सस्मित आस्य, नेत्र उघडे ईषत्, कपोली कर,
रामा मंगलदेवता रमतसे निर्वैर शय्येवर
वाहे तो सरिदोघ, जोवै असे त भूवरि भूधर,
नक्षत्रांसह चंद्रसूर्य असती व्योमात की जोवरः
राहो तोवर ही अशीम विषमा निद्रिस्त रामा स्थिर,
मी राहीन असाच पाहत उभा हे चित्र लोकोत्तर !
कवी - बी
कवितासंग्रह - फुलांची ओंजळ
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा