अबोल तू ही अबोल मी ही

नात्यांमधले बंध अनामिक
मला उमजले असे अचानक

तटस्थ जरी तू या वळणावर
परतुनी येशील नकळत अवचित,

अभिसारीका तुझ्या मनीची
व्हावे मीच ही आस जीवाची

दूर उभा तू सागर तीरी
तरंग उठता का वळून पाहशी,

तुला ही कळले बंध मनाचे
नाते आपुले युगायुगाचे

अबोल तू ही अबोल मी ही
तरीही घडले लोभस काही,

अशीच असते का रे प्रिती
अमूर्त, निरामय तरी युगांती

तुला उमजले मला ही कळले
शब्दाविण हे बंध अनामिक

अशीच राहो प्रित चिरंतन
भूलोकी या अनंत अविरत...


कवियत्री - अंजली राणे वाडे