नाहूनिया उभी मी ...........

नाहूनिया उभी मी सुकवित केस ओले
वेड्या मुशाफिराने त्याचेच गीत केले.

अवकाश भारलेला माझे मला न भान,
अनिवार एक होती ओठावरी तहान
श्वासाचिया लयीत संगीत पेरलेले.........

साधुनी हीच वेळ ;आला कुठून वारा
सुखवित फूल त्याने लुटला पराग सारा
मग होय चंदनाचे; आस्तित्व तापलेले...........

दाही दिशात तेंव्हा आली भरून तृप्ती
अथांग तेवणारी होई निवांत ज्योती
येई न सांगता जे असले घडून गेले.........


कवी - सुधीर मोघे