मृत्युत कोणि हासे

मृत्युत कोणि हासे,मृत्युस कोणि हसतो
कोणि हसून मरतो, मरत्यास कोणि हसतो

अश्रुत कोणि बुडतो,लपवित कोणि अश्रु
सोयीनुसार अपुल्या,कोणि सुरात रडतो

जनता धरी न पोटी,साक्षात् जनार्दनाला
जनतेस कोणि पोटी,पचवून हार घेतो

विजनी कुणी सुखी न् भरल्या घरात कोणि
वनवास भोगनारा, दु:खात शांत गातो

कोणि जुनेपुराने विसरे पीळधागे
कोणि तुटून पडला सगळ्याच पार जातो

कोणास मेघपंक्ति दाटून गच्च येता
लागे तहान, कोणि नाचून तृप्त होतो

कोणि दिव्याशिवाय होतो स्वत:च दीप
कोणि दिव्यवारी अन् टाकुन झेप देतो


कवी - आरती प्रभू
कवितासंग्रह - नक्षत्रांचें देणें