उत्कंठा

खोल जमिनीमधून अश्रुत, तरी असावा असा -
झ-याचा नाद जसा चालतो
नील तरल तिमिरांत झाकल्या पुष्करिणीचा जसा -
निळा थर हळूहळू हालतो

धुक्यात भुरक्या, दूर, निवळत्या सांध्यरंगामधे -
भासते मात्र जशी चांदणी
असून ही न आठवणारी ह्रदयतरंगामधे -
जशी कल्पना विविधरंगिणी

परिमळ भरते सभोवार, पण अगोचरच रहाते -
जशी घनवनांत फुलती कळी
सर्वांतीत तरी सर्वंकष निरंतरच वाहते -
जशी वास्तवामधे पोकळी

अगम्य असला असा, तरी वाटते असावास तू!
सख्या, वाटते दिसावास तू!


कवी - ना. घ. देशपांडे
कवितासंग्रह - शीळ

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा