किती उशीर हा !

किती उशीर हा, किती उशीर हा !

हा प्रणयकाळ ठेपलाच शेवटी;
पाचळा जळून ही विझून शेगटी -
राहिला इथे असा उदास गारवा
किती उशीर हा, किती उशीर हा !

आस सारखी धरून वाट पाहिली
आटली अखेर, हाय, उर्मी आतली !
आज धावलीस तू धरून धीर हा
किती उशीर हा, किती उशीर हा !


कवी - ना. घ. देशपांडे
कवितासंग्रह - शीळ

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा