काल, आज आणि उद्या

फळाफुलाला आला होता खरोखरच, साजणे
हिवाने अखेर झडला तरु!
क्षणभर खुलले, नंतर सुकले सुधामधुर चांदणे
नको वनवास जिवाचा करु

आणभाक घालून सारखा तुझाध्यास लावला
अबोला हा धरला शेवटी
अनन्य प्रीतिशिवाय जगणे अशक्य झाले मला
आणखी जग हसले भोवती

हसते जग पण अजून आहे मला तुझा भरवसा
तरुला फुटेल, बघ, पालवी
आज जरी अंधार भासतो गगनावर या असा
उद्या बहरेल चंद्रिका नवी


कवी - ना. घ. देशपांडे
कवितासंग्रह - शीळ

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा