चिरलांच्छित ही आपुलकी !

चल, भेट निमिषभर, चंद्रमुखी !

कोण, कसा हे
न पुसता ये ;
गोंधळून कर एक चुकी

ओळख, नंतर
पुन्हा दूर कर
कायमचा, बघ, कोण सुखी ?

परतशील तर -
तरी तुझ्यावर
खिळेल माझी नजर मुकी

असा निरंतर
तिरस्कार कर :
तूच तरी पण जीवसखी

शिणले जीवन,
मी धरली पण -
चिरलांच्छित ही आपुलकी !


कवी - ना. घ. देशपांडे
कवितासंग्रह - शीळ

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा