समुद्राला पाहून

त्या समुद्राला पाहून अस वाटत,
कि त्यातच जाऊन रहाव...
लाटांन बरोबर मैत्री करून,
त्यांच्याच बरोबर फिरावं...
दिसला एखादा किनारा,
... तर त्याला जाऊन धड्काव ...
अन त्या किनार्याला पाहून,
शांत पणे परतावं...

मावळता तो सूर्य, रोज जवळून पहाव..
काळोख्या राती,
ते टीम टीमते चांदणे पाहून हसावं...
वादळी पाऊसात,
बेचन झालले मन उफाणून शांत कराव...
अन तिझ्याच शोधात जग भर...
एक लाट म्हणून फिरव...

खरच...
त्या समुद्राला पाहून अस वाटत,
कि त्यातच...
एक लाट म्हणून जगाव,
अन कोणाच्या हि नकळत,
त्यातच संपून जाव...
त्यातच संपून जाव...


कवि - ह्रषिकेश व्हटकर..