स्पर्धा परीक्षा

एकदा चम्प्या एक स्पर्धा परीक्षा देण्यासाठी गेला..

ज्या परीक्षेत उत्तर ‘हो किंवा नाही’ यामध्येच द्यायचं होतं..

चम्प्याने एक नाण काढल आणि तो फ्लिप करायला सुरुवात केली..

हेड म्हणजे ‘हो’ आणि टेल्स म्हणजे ‘नाही’

आणि अवघ्या अर्ध्या तासातच त्याने पेपर सोडवला..
सगळे पोरं मात्र पेपर सोडवण्यात दंग..

शेवटचे काही मिनिट राहिले तरी चम्प्या घामाघूम होऊन नाण फ्लिप करतच होता.

सर- हे काय करतोय?

चम्प्या – मी रीचेक करतोय कि उत्तर बरोबर आहेत कि नाही.

वेडा न्हावी

मुलगी:- मी जेव्हापण फोन करते तेव्हा तु शेव्हींग करत असतोस,

दिवसातुन कितीवेळा शेव्हींग करतोस...?

मुलगा:- ३०-४० वेळेस,

मुलगी:- वेडा आहेस का?

मुलगा:- नाही न्हावी आहे....!

अजुन एक चटई

एकदा गणेश एका मठावर गेला सात साधू सात चटई टाकून त्यावर बसले होते...
गणेशने सगळ्यात मोठ्या साधूला विचारले
"बाबा आजकालच्या मुली लवकर पटत नाहीत हो, जरा काहीतरी उपाय सांगा ?"
बाबा हसले आणि ७ व्या साधूला म्हणाले . .
गणेशपंत , अजुन एक चटई टाक रे..!!!

प्राजक्ताची फुले

टप टप पडती अंगावरती प्राजक्ताची फुले
भीर भीर भीर भीर तया तालावर गाणे अमुचे जुळे !

कुरणावरती, झाडांखाली
ऊन-सावली विणते जाळी
येतो वारा पाहा भरारा, गवत खुशीने डु ले !

दूर दूर हे सूर वाहती
उनहात पिवाल्या पाहा नाहती
हसते धरती, फांदीवरती हा झोपाळा झुले !


गाणे अमुचे झुळ-झुळ वारा
गाणे अमुचे लुक-लुक तारा
पाऊस, वारा, मोरिपसारा या गाण्यातून फुले !


फुलांसारखे सवर फु ला रे
सुरातसूर, मिसलुनी चला रे
गाणे गाती तेच शहाणे बाकी सारे खुळे !

कवी-मंगेश पाडगावकर

याचंच नाव 'आयुष्य'

जे आपल्याला हवं असतं,

ते आपल्याला कधी मिळत नसतं,

कारण जे आपल्याला मिळतं,

ते आपल्याला नको असतं,

आपल्याला जे आवडतं,

ते आपल्याकडे नसतं,

कारण जे आपल्याकडे असतं,

ते आपल्याला आवडत नसतं,


तरीही आपण जगतो आणि प्रेम करतो,

याचंच नाव 'आयुष्य' असतं !

पाऊस व ती

एकटीच मला ती दिसली होती
उनाड पावसात भिजली होती
मी हि भिजत होतो
ती बघेल म्हणून बघत होतो
तिने पहिले अन विचारले
कारण मला भिजण्याचं
मी हि विचारलं कारण तिचं
एकटी बाहेर पडण्याचं
असंच भिजावं वाटतंय
आभाळ फुटावं असं वाटतंय
मला म्हणाली, चल भिजूया
बघ, पावसाची सर आली
तिच्या बरोबर भिजण्याची
खरच इच्च्या झाली
तिचं अल्लड धावणं
पावसासारखं
मातीत खेळणाऱ्या
पोरानं सारखं
वाकलेल्या झाडाची फांदी
तिने हळूच धरली
शुभ्र मोगर्यांच्या फुलांनी ओंजळ
भरली
किती छान फुले आहेत या
झाडाला
मी चरकलो,
कशी येतील मोगऱ्याची फुले
कडू निम्बाला
तिला समजले हा प्रयत्न
माझाच होता
पुढच्याच क्षणी तीचा
हात माझ्या हातात होता
म्हणाली,
मनात होतं, मग एवढा उशीर का?
मला कधीच कळलंय अन तू एवढा बधीर का?
वेड्या, खूप प्रेम आहे माझे तुझ्या वर
♥ ♥ ♥, तुझ्या वेडेपणावर!

वास्तववादी प्रेम

मी चंद्र-तारे आणायच्या गोष्टी करतनाही,
डाळ-तांदूळ आणता आले, खूप झालं....

तू नाही दिसत ऐश्वर्यासारखी! हरकत नाही,
पण एकदम आवडलीस, खूप झालं...

काचेचं शामदान मी नाही लावू शकत छताला,
पावलापुरता प्रकाश येतोय,खूप झालं....

नको करूस पक्वान्न पंचतारांकीत हॉटेलमधली,
दोन वेळचं रांधता येतं तुला, खूप झालं....

मला नाही जमणार तुला न्यायला लँाग ड्राईव्हला,
ऑफिसपर्यंत सोडता आलं, खूप झालं....

तुला नाही समजली माझी कविता चालेल..
हिशोब समजतोय ना? खूप झालं....

नसू आपण रोमियो-ज्युलिएट, वा नसू शिरी-फरहाद,
दोन श्वास, एक प्राण..
खूप झालं......