श्रीगणपतिस्तोत्रं




प्रणम्य शिरसा देवं गौरीपुत्रं विनायकम्
भक्तावासं स्मरेनित्यम आयुष्कामार्थ सिध्दये ॥१॥

प्रथमं वक्रतुण्डं च एकदन्तं द्वितीयकम्
तृतीयं कृष्णपिङगाक्षं गजवक्त्रं चतुर्थकम ॥२॥

लम्बोदरं पञ्चमं च षष्ठं विकटमेव च
सप्तमं विघ्नराजेन्द्रं धुम्रवर्णं तथाषष्टम ॥३॥

नवमं भालचंद्रं च दशमं तु विनायकम्
एकादशं गणपतिं द्वादशं तु गजाननम ॥४॥

द्वादशेतानि नामानि त्रिसंध्यं य: पठेन्नर:
न च विघ्नभयं तस्य सर्वसिध्दीकर प्रभो ॥५॥

विद्यार्थी लभते विद्यां धनार्थी लभते धनम्
पुत्रार्थी लभते पुत्रान्मोक्षार्थी लभते गतिम ॥६॥

जपेद्गणपतिस्तोत्रं षडभिर्मासे फलं लभेत्
संवत्सरेण सिध्दीं च लभते नात्र संशय: ॥७॥

अष्टभ्यो ब्राह्मणेभ्यश्च लिखित्वा य: समर्पयेत
तस्य विद्या भवेत्सर्वा गणेशस्य प्रसादत: ॥८॥

इति श्रीनारदपुराणे संकटनाशनं नाम श्रीगणपतिस्तोत्रं संपूर्णम ||

जय देव जय गणपति स्वामी




जय जय विघ्नविनाशन जय इश्वर वरदा।
सुरपति ब्रह्म परात्पर सच्चिंद्धन सुखदा॥
हरिहरविधिरुपातें धरुनिया स्वमुदा।
जगदुद्भवस्थितीप्रलया करिसी तूं शुभदा॥१॥

जय देव जय देव जय गणपति स्वामी, श्रीगणपती स्वामी, श्रीगणपती स्वामी।
एकारति निजभावें, पंचारति सदभावे करितो बालक मी॥धृ.॥

यदादिक भूतात्मक देवात्मक तूचि।
दैत्यात्मक लोकात्मविक सचराचर तूंची॥
सकलहि जिवेश्वरादि गजवदना तूंची।
तवविण न दिसे कांही मति हे ममसाची॥जय.॥२॥

अगणित सुखसागर हे चिन्मया गणराया।
बुद् धुदवत् जैअ तव पदि विवर्त हे माया॥
मृषाचि दिसतो भुजंग रज्जूवर वायां।
रजतमभ्रम शुक्तीवर व्यर्थचि गुरुराया॥ जय.॥३॥

अन्न प्राण मनोमय मतिमय हृषिकेषा।
सुखमय पंचम ऐसा सकलहि जडकोशां॥
साक्षी सच्चित् सुख तू अससि जगदीशा।
साक्षी शब्दही गाळुनि वससि अविनाशा॥जय.॥४॥

मृगजलवेत हे माया सर्वहि नसतांची।
सर्वहि साक्षी म्हणणे नसेचि मग तूचि।
उपाधिविरहित केवळ निर्गुणस्थिती साची।
तव पद वंदित मौनी दास अभेदेची॥जय देव.॥५॥

दुर्गे दुर्गट भारी




दुर्गे दुर्गट भारी तुजविण संसारी ।
अनाथ नाथे अंबे करुणा विस्तारी ।
वारी वारी जन्म मरणाते वारी ।
हारी पडलो आता संकट निवारी ॥ १ ॥

जय देवी जय देवी महिषासूर मर्दिनी
सुरवर ईश्वर वरदे तारक संजीवनी ॥ धृ ॥

त्रिभुवन भुवनी पहाता तुजऐसी नाही ।
चारी श्रमले परंतु न बोलवे काही।
साही विवाद करिता पडले प्रवाही।
ते तु भक्तालागी पावसी लवलाही ॥ २ ॥

प्रसन्न वदनी प्रसन्न होसी निजदासा।
क्लेशा पासुन सोडवी तोडी भवपाशा।
अंबे तुजवाचून कोण पुरवील आशा।
नरहरि तल्लीन झाला पद पंकजलेशा ॥ ३ ॥



शेंदूर लाल चढायो अच्छा गजमुखको ।

दोंदिल लाल विराजे सुत गौरीहरको ।

हाथलिये गुडलड्डू साई सुरवरको ।

महिमा कहे न जाय लागत हुं पदको ॥१॥

जय जयजी गणराज विद्या सुखदाता ।

धन्य तुमारो दर्शन मेरा मन रमता ॥धृ॥

अष्टौ सिद्धी दासी संकटको बैरी ।

विघ्नविनाशन मंगल मूरत आधिकारी ।

कोटीसूरज प्रकाश ऎसी छबी तेरी ।

गंडस्थलमदमस्तक झूले शशिबहारी ॥जय.॥२॥

भावभगतिसे कोई शरणागत आवे ।

संतति संपत्ति सबही भरपूर पावे ।

ऐसे तुम महाराज मोको अति भावे ।

गोसावीनंदन निशिदिन गुण गावे ॥ जय.॥३॥

सासुची परीक्षा

एका माणसाचा आपल्या सासूवर खूप राग होता. त्याच्या घरी तो, त्याची बहीण, त्याची बायको आणि त्याची सासू असे चौघे राहत होते.

एकदा देव त्या माणसाला म्हणाला, "तुझ्या घरातील एक माणूस आता मरणार आहे, तेव्हा आता तू इतर तिघांची परीक्षा घ्यायचीस. जो कोणी नापास होईल त्याला मी घेऊन जाणार"

माणूस म्हणाला, "मी गणिताची परीक्षा घेतो" त्याने बहिणीला विचारलं, "२+२=?", बायकोला विचारलं,"२-२=?" आणि सासूला विचारलं,"१७७९ चा पाढा म्हणून दाखव " सासूला उत्तर आलं नाही.

देव म्हणाला,"हे योग्य नाही, तू अजून एक परीक्षा घे".

माणूस म्हणाला,"आता मी इतिहासाची परीक्षा घेतो."त्याने बायकोला विचारलं,"पानिपतला किती लढाया झाल्या?", बहिणीला विचारलं,"शिवाजीमहाराजांच्या मुलाचं नाव काय?" आणि सासूला विचारलं,"पानिपतच्या लढाईत मेलेल्या प्रत्येक माणसाचं नाव सांग." सासूला अर्थातच उत्तर आलं नाही.

देव भडकून म्हणाला, "हे योग्य नाही. तू पक्षपातीपणा करत आहेस, अजून एक परीक्षा घे."

माणूसही चिडला. तो म्हणाला,"आता ही शेवटची परीक्षा! यात जो कोण नापास होईल त्याला तू घेऊन जायचंस." देवाने मान्य केलं.

माणूस म्हणाला,"आता मी इंग्रजीची परीक्षा घेतो." त्याने बायकोला विचारलं," 'ऑन' चं स्पेलिंग काय?", बहिणीला विचारलं," 'नो' चं स्पेलिंग काय?"

आणि सासूला विचारलं...........

" 'झेकोस्लोवाकिया' चं स्पेलिंग सांगा"
पत्नी : अहो, मला पण तुमच्यासोबत अमेरिकेला यायचे आहे......का नाही मला सोबत घेऊन जात????
.
.
.
.
.
.
.
पती : वेडी आहेस का ? फाईव्ह स्टार हॉटेल मध्ये कोणी टिफिन घेवून जातो का ??

साधं सोपं आयुष्य

साधं सोपं आयुष्य
साधं सोपं जगायचं
हसावंसं वाटलं तर हसायचं
रडावंसं वाटलं तर रडायचं

जसं बोलतो तसं नेहमी
वागायला थोडंच हवं
प्रत्येक वागण्याचं कारण
सांगायला थोडंच हवं
ज्यांना सांगायचं त्यांना सांगायचं
ज्यांना टांगायचं त्यांना टांगायचं!

मनात जे जे येतं ते ते
करून बघितलं पाहिजे आपण
जसं जगावं वाटतं तसंच
जगून बघितलं पाहिजे आपण
करावंसं वाटेल ते करायचं
जगावंसं वाटेल तसं जगायचं...

आपला दिवस होतो
जेंव्हा जाग आपल्याला येते
आपली रात्र होते जेंव्हा
झोप आपल्याला येते
झोप आली की झोपायचं
जाग आली की उठायचं!

पिठलं भाकरी मजेत खायची
जशी पक्वान्नं पानात
आपल्या घरात असं वावरायचं
जसा सिंह रानात!
आपल्या जेवणाचं, आपल्या जगण्याचं
आपणच कौतुक करायचं

असेलही चंद्र मोठा
त्याचं कौतुक कशाला एवढं
जगात दुसरं चांदणं नाही
आपल्या हसण्या एवढं!
आपणच आपलं चांदणं बनून
घरभर शिंपत रहायचं

साधं सोपं आयुष्य
साधं सोपं जगायचं
हसावंसं वाटलं तर हसायचं
रडावंसं वाटलं तर रडायचं


कवी - प्रसाद शिरगांवकर