बाप्पा

परवा भेटला बाप्पा, जरा वैतागलेला वाटला

"दोन क्षण दम खातो", म्हणून माझ्या घरी टेकला

"उंदीर कुठे पार्क करू? लॉट नाही सापडला"

मी म्हटले "सोडून दे, आराम करू दे त्याला"

"तू पण ना देवा, कुठल्या जगात राहतोस?

मर्सिडीजच्या जमान्यात सुद्धा उंदरावरून फिरतोस?"

"मर्सिडीज नाही, निदान nano तरी घेऊन टाक

तमाम देव मंडळींमध्ये थोडा भाव खाऊन टाक"

"इतक्या मागण्या पुरवताना जीव माझा जातो

भक्तांना खुश करेपर्यंत खूप खूप दमतो"

"काय करू आता माझ्याने manage होत नाही

पूर्वीसारखी थोडक्यात माणसे खुशही होत नाहीत"

"immigration च्या requests ने system झालीये hang

तरीदेखील संपत नाही भक्तांची रांग"

"चार-आठ आणे देऊन काय काय मागतात

माझ्याकडच्या files नुसत्या वाढतच राहतात"

"माझं ऐक तू कर थोडं थोडं delegation

management च्या theory मध्ये मिळेल तुला solution"

"M.B.A. चे फंडे कधी शिकला नाहीस का रे?

Delegation of Authority कधी ऐकलंच नाहीस का रे?"

"असं कर बाप्पा एक Call Center टाक

तुझ्या साऱ्या दूतांना एक-एक region देऊन टाक"

"बसल्याजागी कामं होतील, तुझी धावपळ नको

परत जाऊन कुणाला, दमलो म्हणायला नको"

माझ्या साऱ्या युक्त्यांनी बाप्पा खुश झाला

"एक वर देतो बक्षीस, माग हवं ते म्हणाला"

"CEO ची position, Townhouse ची ownership

immigration देखील होईल झटपट, मग duel citizenship"

मी हसलो उगाच, "म्हटलं खरंच देशील का सांग?"

अरे मागून तर बघ, थोडी देणार आहे टांग?

"पारिजातकाच्या सड्यामध्ये हरवलेलं अंगण हवं

सोडून जाता येणार नाही, असं एक तरी बंधन हवं"

"हवा आहे परत माणसातला हरवलेला भाव

प्रत्येकाच्या मनात थोडा मायेचा शिडकाव"

"देशील आणून मला माझी हरवलेली नाती?

नेशील मला परत जिथे आहे माझी माती?"

"इंग्रजाळलेल्या पोरांना थोडं संस्कृतीचं लेणं

आई-बापाचं कधीही न फिटणारं देणं?"

"कर्कश्श वाटला तरी हवा ढोल-ताशांचा गर्जार

भांडणारा असला तरी चालेल, पण हवा आहे शेजार"

"यंत्रवत होत चाललेल्या माणसाला थोडं आयुष्याचं भान

देशील का रे देवा, यातलं एक तरी दान?"

"तथास्तु" म्हणाला नाही, बाप्पा नुसता सोंडेमागून हसला सारं हाताबाहेर गेलंय पोरा, "सुखी रहा" म्हणाला......

पाहीले मी . . . . .

पाहीले मी पाचोळ्याला
फांद्याना लटकून रडताना,जगताना
तर कधी फुलण्याआधी
कळी गळून पडताना
ऐन बहरात फुलांचा
रंग उडून जाताना
अन कुठे सुरकुतल्या देहातूनही उरला
गंध ओवळून टाकताना

पाहीले मी डेरेदार वृक्षाखाली
सावली हरवून जाताना
तर कुठे इवल्या रोपाखाली
वारूळ उभे रहाताना
वादळाशी झूंज देत
इतिहास नवा रचताना
तर कुणी अलवार झूळकीसरशी
मुळासकट पडताना

पाहीले मी देवळात दगडावर
अभीषेक दुधाचा होताना
तर कधी भीकार रस्त्यावर पत्थरात
अन्कुर उद्याचा फुटताना
खडकाळ बंजर जमीनीवर
नांगर यत्नाच फिरताना
तर कुठे नर्मदेच्या तीरावर
गोट्यांचे पीक येताना

पाहीले मी हिमालयाला
नतमस्तक धरेसमोर होताना
तर कधी इवल्या शीळेला
मिजास उंचीची मारताना
कुणी उगीच ढगात बोट घालून
देवांशी नाते सांगताना
तर कुठे कुण्या रामाच्या संजीवनीसाठी
भार सारा वीसरताना

पहातोय मी सचेतनात अचेतन
तितकेच भरून आहे
निर्मळ भागीरथीच्या संगे
गटारगंगा दडुन वाहे

असेच सर्व पहता पहता
डोळे क्षणभर मीटून घेतो
गोल खोल गुढ जगाची
खडकाळ रीत समजुन घेतो...

माझा घोडा छैलछाबिला

मी घोडा गाडीवाला
माझा घोडा छैलछाबिला
मी घोडा गाडीवाला
माझा घोडा छैलछाबिला

माझ्या गाडीला दोन चाके
त्यात बसती बाळ राजे
खूळ खूळ घुंगरू वाजे
खूळ खूळ घुंगरू वाजे
माझा घोडा डौलात चाले !

मी घोडा गाडीवाला
माझा घोडा छैलछाबिला
मी घोडा गाडीवाला
माझा घोडा छैलछाबिला

माझा चाबूक सटाक वाजे
चल रे घोड्या जाऊ वेगी
खूळ खूळ घुंगरू वाजे
खूळ खूळ घुंगरू वाजे
माझा घोडा भर भर धावे !

मी घोडा गाडीवाला
माझा घोडा छैलछाबिला
मी घोडा गाडीवाला
माझा घोडा छैलछाबिला

मामा चे घर आले आले
दाणा पाणी देईन तुझ रे
खूळ खूळ घुंगरू वाजे
खूळ खूळ घुंगरू वाजे
माझा घोडा चौखूर धावे !

मी घोडा गाडीवाला
माझा घोडा छैलछाबिला
मी घोडा गाडीवाला
माझा घोडा छैलछाबिला मी घोडा गाडीवाला
माझा घोडा छैलछाबिला
मी घोडा गाडीवाला
माझा घोडा छैलछाबिला

माझ्या गाडीला दोन चाके
त्यात बसती बाळ राजे
खूळ खूळ घुंगरू वाजे
खूळ खूळ घुंगरू वाजे
माझा घोडा डौलात चाले !

मी घोडा गाडीवाला
माझा घोडा छैलछाबिला
मी घोडा गाडीवाला
माझा घोडा छैलछाबिला

माझा चाबूक सटाक वाजे
चल रे घोड्या जाऊ वेगी
खूळ खूळ घुंगरू वाजे
खूळ खूळ घुंगरू वाजे
माझा घोडा भर भर धावे !

मी घोडा गाडीवाला
माझा घोडा छैलछाबिला
मी घोडा गाडीवाला
माझा घोडा छैलछाबिला

मामा चे घर आले आले
दाणा पाणी देईन तुझ रे
खूळ खूळ घुंगरू वाजे
खूळ खूळ घुंगरू वाजे
माझा घोडा चौखूर धावे !

मी घोडा गाडीवाला
माझा घोडा छैलछाबिला
मी घोडा गाडीवाला
माझा घोडा छैलछाबिला

आनंदी आनंद गडे

आनंदी आनंद गडे, इकडे तिकडे चोहिकडे
वरती खाली मोद भरे, वायूसंगे मोद फिरे
नभांत भरला, दिशांत फिरला, जगांत उरला
मोद विहरतो चोहिकडे

सूर्यकिरण सोनेरी हे, कौमुदि ही हसते आहे
खुलली संध्या प्रेमाने, आनंदे गाते गाणे
मेघ रंगले, चित्त दंगले, गान स्फुरले
इकडे, तिकडे, चोहिकडे

नीलनभी नक्षत्र कसे, डोकावुनि हे पाहतसे
कुणास बघते ? मोदाला; मोद भेटला का त्याला ?
तयामधे तो, सदैव वसतो, सुखे विहरतो
इकडे, तिकडे, चोहिकडे

वाहति निर्झर मंदगती, डोलति लतिका वृक्षतती
पक्षी मनोहर कूजित रे, कोणाला गातात बरे ?
कमल विकसले, भ्रमर गुंगले, डोलत वदले
इकडे, तिकडे, चोहिकडे

स्वार्थाच्या बाजारात, किती पामरे रडतात
त्यांना मोद कसा मिळतो, सोडुनि स्वार्था तो जातो
द्वेष संपला, मत्सर गेला, आता उरला
इकडे, तिकडे, चोहिकडे

- बालकवी (त्र्यंबक बापूजी ठोंबरे)

तू अशी. . तू तशी. . .

तू अशी. . तू तशी. . . तू नक्की आहे तरी कशी. .??
अल्लड, अवघड तरीही सर्वाना आवडेल अशी. . .
तू आहे तुझ्या सारखीच स्वछंदी. . . .
तुझ्या येण्याने सर्व जग बदलून जाते. .
सारे काही सुगंधी, संगीतमय. . हवे हवेसे वाटते. . .
तू फक्त बोलली तरी ग्रीष्मात पाउस पडेल,
तू एकदा हसली तर निमिषभर फक्त तूच दिसेल. . .
तुझ्या प्रत्येक कृतीत प्रेम, मैत्री, माया
यांचं त्रिवेणी संगम आहे. . .
तुझ्या त्या नजरेतील नजाकतीला कसलीच तोड नाही,
मला आता तुझ्या शिवाय दुसरी कसलीचओढ नाही. . . .
तुझ्या निखळ मनात अडकून राहायला होतं. .
तुझ्या निरागस हसण्यात हरवून जायला होतं. . .
तुझ्या आवाजातील बंदिश जीव ओढून नेते. .
तुझ्या डोळ्यातील अश्रु माझे प्राणच् घेते. . .
या वेड्याचे प्रेमफक्त तुझ्यावरच असेल. .
तु प्रेम दे अथवा नको देऊ, पण साथ मात्र सोडू नकोस. .
दुःख आले माझ्याशीबोल, एकटी सहन करु नकोस. .
ओठांवर नेहमी हसु ठेव, डोळ्यात अश्रु आणु नकोस. . . ..

प्रेमाला उपमा नाही

प्रेमाला उपमा नाही ,
कारण उपम्याला रवा नाही,
रव्याला गहू नाही,
गव्हाला पाणी नाही,
पाण्याला पम्प नाही,
पम्पाला पैसे नाही,
पैस्याला नौकरी नाही,
नौकरीला डीग्री नाही,
डीगरीला शिक्षण नाही,
शिक्षनाला कॉलेज नाही,
कॉलेजला पोरी नाही,
पोरीन्शीवाय प्रेम नाही,
म्हणून प्रेमाला उपमा

ते आम्ही!

चुकिच्या उत्तरांची ती गणिते मांडतो आम्ही!
उत्तरांसाठी आभासी उगाच भांडतो आम्ही!

जीवन घडीचा डाव, जो उधळणार आहे,
जात धर्म प्रांता साठी हे रक्त सांडतो आम्ही!

नीती अनिती नियम कायदे ते कुणासाठी?
स्वार्थासाठी सगळे ते,खुंटीस टांगतो आम्ही!

हा जन्म जसा सत्ता नी संपत्ती साठीच आहे,
खुर्चीसाठी कुणाच्याही पायाशी रांगतो आम्ही!

ठकलो अनेक वेळा गिळले अपमान किती!
पड्लो जरी उताणे,नाक वरती सांगतो आम्ही!